Armin van Buuren, Metro Theatre, Sydney

redactie | 7 december 2011
party reports

Armin is momenteel bezig met een kleine toer door Australie, voornamelijk vanwege de serie Stereosonic events die deze weken gehouden worden. Ook zijn er een aantal sideshows, kleinere feesten waar vaak een enkele dj centraal staat. Na Armin afgelopen weekend op Stereosonic Sydney gezien te hebben, was het gisteren weer raak. Een avond Armin in het Metro Theatre, een zaaltje met een capaciteit van rond de 1.000 man. Intiem met Armin, dat beloofde veel goeds.
armin sydney
Rond een uur of elf arriveerden we bij Metro, een discotheek verstopt boven wat winkels aan de hoofdstraat van Sydney. De rij voor de deur was gelukkig niet te lang en liep behoorlijk door, zodat we vrij snel binnen stonden. Via een trap met rood tapijt kwamen we in een Maassilo-achtige lounge terecht waar al een gezellig sfeertje hing en waar het er tiptop uit zag. Echt een gebouw met uitstraling, heerlijk!

Nadat we de eerste biertjes (à $9 per blikje, denk niet dat Australië alleen maar duur is vanwege de vlucht) van de avond besteld waren konden we de zaal gaan opzoeken. Een lange gang eindigde links voorin de zaal, die al lekker vol was.

Toen ik me omdraaide en zag dat de zaal als een trap omhoog liep, en het publiek al massaal stond te springen tijdens ‘slechts’ de warmup set van Jochen Miller, stond het kippenvel al op mijn armen! De zaal was goed vol, compleet los, er hing een sfeer waar je u tegen zegt en het was precies groot genoeg om nog klein en gezellig te blijven.

Maar het meeste viel me toch op hoe echt de complete zaal al stond te springen tijdens de set van Jochen Miller. Iedereen kwam natuurlijk voor Armin en soms betekent dat, dat iedereen maar een beetje staat te wachten tijdens de warmup-sets . Maar niet hier in Australie hoor, het dak ging er al helemaal af.
armin sydney
Mede dankzij Jochen overigens, die echt een dikke set neerzette. Geen langzame clubplaatjes maar gewoon lekker knallen met uptempo trance. Het kwam ook allemaal perfect door dankzij het zeer goede geluid. Het was goed zuiver en precies zo hard dat je net geen oordoppen nodig had. Ik heb ze wel in gedaan, maar dat was meer vanwege het gegil van de fans. Ongeveer de helft van het publiek liep dan ook in Armin- en ASOT-shirts.

Voor Jochen zelf zal het denk ik ook een vette ervaring geweest zijn, een volle zaal die zo lekker meedoet en geniet. Volgens mij vond ‘ie het zelf ook geweldig, hij ging compleet uit zijn dak. Dat kan ik me ook goed voorstellen, om tussen het publiek te staan was al moddervet.

Maar dat was dus slechts de opwarming. Armin zelf kwam om middernacht achter de decks om daar de volgende drie uur niet meer achter vandaan te gaan. Jochen’s laatste plaat was nog geen seconde afgelopen of het publiek begon Armin’s naam te scanderen, zingen, roepen en smeken. Met een knallende intro sprong hij dan eindelijk tevoorschijn, het ultieme genieten kon beginnen!

Aansluitend op de set van Jochen Miller was de eerste plaat flink stevig, daarna pakte Armin het tempo wat hij zelf voor ogen had; wat langzamer om daarna weer wat te kunnen opbouwen. Gelukkig betekende dat deze keer niet eerst een half uur house en club, maar gewoon wel meteen lekkere tranceplaatjes.

Doordat het tempo iets naar beneden ging kwam het publiek ook wat tot rust, maar stilstaan was het nog lang niet. In het eerste uur draaide Armin onder andere twee platen van de Australische zangeres Emma Hewitt en het dak ging er ook compleet af bij Shogun’s “Skyfire”. Andere toppers van de set waren “Impact” en “AK47” van de Nederlandse broertjes W&W.


Verder draaide Armin veel nieuwe platen, waarvan de titels mij helaas onbekend zijn omdat ik al een paar maanden aan het backpacken ben. Maar vet was het, wat een heerlijke platen allemaal! Armin is echt weer terug bij zijn trance-roots, nadat er de vorige jaren af en toe naar mijn smaak toch iets teveel club doorheen kwam.

Na de kleine opbouw rolde de set lekker door, met platen op min of meer hetzelfde tempo. Zoals gezegd veel nieuwe platen, weinig platen van de laatste jaren en al helemaal geen klassiekers. De setlist was daarmee anders dan ik verwachtte maar niet minder fijn. Het was gewoon een brok genieten, 3 uur lang. Het enige teleurstellende was dat de avond ook weer eindigde, helaas een uurtje eerder dan ik verwachtte. Om drie uur bedankte Armin iedereen, sloot de set af met “Burned With Desire” en kwam nog even naar voren om de fans een handje te geven.

Een vette nacht dus, meer kan ik niet zeggen. Het hoogtepunt van de set was bij een track waarvan ik de naam helaas nog niet weet. Het was een prachtige melodieuze plaat met een prachtige opbouw, die door Armin’s performance nog net een beetje beter werd. Een opbouw naar een heerlijke climax, in zo’n vette locatie, met zo’n dikke sfeer in (voor mij) de gaafste stad ter wereld, hoe bijzonder is dat!

Hoe gaaf is het wel niet om je favoriete dj in zo’n kleine, enthousiaste, intieme setting te zien in je favoriete stad op aarde. Het was een ultiem geluksgevoel, en alleen het hier en nu telde ook nog. Morgen telde niet meer, en dat was overigens maar goed ook want er moest gewoon gewerkt worden.

Bijzonder was de avond sowieso trouwens, zeker voor ons twee Nederlanders. De meeste bezoekers waren Australisch en ik betwijfel ook zeer of er naast Armin, Jochen en aanhang van beiden nog andere Nederlanders aanwezig waren. Die wetenschap maakt zo’n avondje toch net weer wat extra speciaal.

Voor zover dat nodig was natuurlijk. Zo’n set van Armin is toch heel anders, en eigenlijk ook leuker in zo’n klein zaaltje dan in een groot stadion. Het grote verschil zit ‘m met name in het publiek denk ik. Dat kleine plukje fanatieke liefhebbers dat bij zo’n stadionset midden vooraan stond, dat was nu het hele publiek. Ook waren het allemaal mensen die geld over hadden voor een toch niet heel goedkoop kaartje, en er heen gingen ondanks dat het een gewone doordeweekse avond betrof. Die feiten maken het al een andere avond, nog los van de platen die gedraaid worden, eventuele aankleding en de kwaliteit van de organisatie.

Kortom een topnacht, die zeker in mijn toplijstjes komt. Het versloeg Armin’s afsluitende set op Tomorrowland 2007 niet maar was voor mij gelijkwaardig aan de drie Armin Only events die ik bezocht heb. Niet verkeerd dus, voor een klein sideshow feestje dat pas een week of 2-3 van tevoren werd aangekondigd. Een mooie bonus op deze reis!

Reporter: Steven

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws