Soundtropolis

Zo nu en dan ben je toch wel eens toe een feestje in het buitenland! Een feestje waar niet iedereen je herkent, zodat je ongestoord de meeste rare dancemoves die je diep in je hebt op de dansvloer tot uiting kunt laten komen. Daarom had ik dit weekend gekozen voor Soundtropolis in het Duitse Essen. Ongeveer een uurtje rijden van mij vandaan, dus heel erg goed te doen. Afgelopen jaar ben ik ook op dit feest geweest wat toen zeer goed bevallen was. Ook al zag de line-up er in eerste instantie een stuk minder uit al het voorgaande jaar, toch besloot ik om er weer heen te gaan. Wat moet je anders doen op je zaterdagavond!

De trance DJ’s, waarvan erafgelopen jaar nog enkele op het mainstage stonden, waar nu allemaal verhuisd naar de HeavensGate area. Op één uitzondering na: Dennis Sheperd. Een naam die pas sinds korte tijd bij de tranceliefhebbers bekend in de oren klinkt. Na het horen van zijn single ‘Fallen Angel’, wou ik hem hier op Soundtropolis toch ook een keer als DJ aanschouwen. Deze eerste set van de avond was daarmee meteen een heerlijk begin van dit feest. Hij stond wel te draaien op het mainstage, wat er net als vorig jaar weer zeer goed uitzag. Een groot podium, een projectiescherm, tal van verlichte trussen en lasers. Wat dat betreft was er in deze zaal zeer goed geïnvesteerd.

Als je hier weer eventjes rondloopt, of zo’n Duits feest dan valt het eigenlijk al meteen erop; die Duitsers weten wel hoe ze moeten feesten. Vanaf de allereerste DJ’s staan de mensen op de dansvloer te dansen, springen en genieten, in plaats van dat men de eerste uren van een feest rustig langs de zijlijn staat. Wat me ook meteen opviel, is dat het ‘Everyday I’m Shuffling’ fenomeen hier werkelijk dagelijkse kost is. De afgelopen maanden viel het me al op dat juist de Duitsers de eerste waren die ik het heb zien doen. Maar als je hier dan ineens als een van de weinige Nederlanders omringd bent door alleen maar Duitse feestgangers, dan val je wel een beetje in het niet als je deze, naar mijn idee rare dancemoves, niet onder de knie hebt.

Al met al was het hier toch zeker gezellig. De algehele sfeer op deze avond was, om een voorbeeld te noemen, een heel stuk beter dan een paar weken terug, toen ik op een feest van David Guetta in Wallonië was. Daar viel me juist op dat die Fransen echt niet weten hoe ze moeten feesten. Dan ben ik liever hier! Die goede sfeer was ook in de HeavensGate area terug te vinden. Orjan Nilsen was aan het draaien, op het moment dat ik in deze zaal aankwam. Dit was misschien ook wel meteen de beste sets in deze area. Orjan draaide precies wat de mensen wilden horen. En ook al was het ontzettend warm in deze veel te kleine ruimte, het weerhield de mensen er niet van om volledig los te gaan op zijn muziek.



De twee opvolgers en tevens gastheren van deze zaal, Alex M.o.r.p.h. en Woody van Eyden, waar allebei ook zeer gedreven. Ook tijdens hun sets had ik er moeite mee om even de zaal te verlaten, om bijvoorbeeld naar de wc te gaan of drank te halen. Na deze heren was eerlijk gezegd wel weer gedaan met de goede muziek. John O’Callaghan, wat op zich geen onbekende DJ is, draaide toch een beetje beneden mijn verwachting. Maar goed, ik moet toegeven dat ik qua muziek niet al te grote verwachtingen had van deze avond, want zoals ik al zei vond ik de line-up een stuk minder dan afgelopen jaar. Maar mede hierdoor, mede door het aangepaste verwachtingspatroon, was het toch een ontzettend leuke avond worden. Ik ben er tenslotte echt van overtuigd dat je verwachtingen van een bepaald feest de grootste factor is over de uiteindelijke beoordeling. Als ik ergens met de meest grote verwachtingen naartoe ga, zal het in de meeste gevallen alleen maar tegenvallen. Want we zijn tenslotte veel te erg verwend.



Tussen al de Trance DJ’s, waar ik hoofdzakelijk voor kwam, heb ik ook even een paar keer in uitstapje gemaakt naar de Full House area. Ook hier stonden enkele namen in de line-up die ik misschien wel even zou willen zien. Maar bij al die keren dat ik hier in deze House zaal aankwam, viel de muziek me heel erg tegen. Misschien heb je binnen de House nog wel de meeste variaties in stijl. De clubhouse en dirtyhouse, daar zit vaak nog heel wat melodie in. Maar als het al meer richting de techhouse gaat, dan vind ik er niet meer zoveel aan. Wat overigens helemaal niks zegt over de kwaliteiten van de DJ’s, laten we dat niet vergeten. Het blijft tenslotte een kwestie van smaak.



Ondanks deze muzikale minpuntjes, zat het organisatorisch zeer goed in elkaar. Er waren méér dan voldoende barren en toilet, iets wat op menig feest toch nog voor de nodige problemen kan zorgen. Maar hiervoor hoefde je echt nergens te wachten. Het ligt er misschien ook aan dat het feest niet volledig uitverkocht was, maar met de gezellige aanwezige menigte was de capaciteit aan personeel en voorzieningen perfect. Dat mag je natuurlijk ook wel verwachten van een organisatie als I-Motion, die al jarenlang grote feesten en festivals maakt zoals Nature One en Mayday. Dus zolang deze organisatie weet en beseft waar het allemaal om draait, en hun kwaliteit van de feesten maar ook de muziek hoog houdt, dan zou ik ongetwijfeld nog heel vaak op feesten van I-Motion terugkomen.



Verslag + Foto's: Dominic Wetzer