Report: Luminosity Trance Gathering

We leven in een maatschappij waarbij we ons, zonder dat we er zelf nog bij stil staan, aan tal van regels moeten houden. Of het nu gaat om het op tijd op je werk verschijnen, of om het stoppen voor een verkeerslicht, we moeten onszelf gedragen, onszelf aan regels of aan plannen houden. Maar op de een of andere reden zijn er ook momenten waarbij ik me een klein beetje bevrijd voel van deze dagelijkse sleur. Het zijn momenten waarop ik mezelf kan zijn, en precies kan doen en laten wat ik wil (tot op zeker hoogte natuurlijk). Het weekend is zo’n moment, en de dansvloer is zo’n locatie. Voor mij is dat zo’n beetje de enigste plaats in dit leven, waar niets vast staat. Niets is gekoppeld aan regels, waardoor er dus van alles kan gebeuren.

Luminosity Trance Gathering was de naam, en de dansvloer van de Amsterdamse WesterUnie was voor vanavond het toneel van zo’n onvoorspelbare avond. Een avond met een einde en een punt waar we beginnen, maar alles wat er tussen gebeurt is onzeker. Het is afhankelijk van ontelbaar veel factoren, of het en leuk, mooi, onvergetelijk of juist een saai feest wordt. Met Luminosity als organisator ging ik bij voorbaat natuurlijk toch al wel een beetje uit van een feest in de categorie leuk, mooi of onvergetelijk. Er stond namelijk weer een heerlijke 7-koppige line-up gepland. Ook al zijn het niet de aller grootste namen, zoals we die de dag erna op A State Of Trance 500 voorgeschoteld krijgen, het zijn ook absoluut geen kleine. Ik ben er inmiddels ook wel achter gekomen dat de aller grootste namen niet per definitie garant staan voor een mooi feest. Hoe het dit weekend zal uitpakken kan ik uiteraard morgen pas zeggen. Het is nu eerst tijd voor Luminosity Trance Gathering.



Mijn avond ging net als altijd weer in het Brabantse land van start. Om 19:00 uur begon het wekelijkse ritueel van de auto voltanken en vervolgens zo’n 150 kilometer asfalt in je achteruitkijkspiegel zien verdwijnen, maar elke keer opnieuw heb ik het er allemaal weer voor over. Want wanneer afslag S104 van de A10 met het opschrift “Westerpark” het netvlies heeft bereikt, begint het nog net iets meer te kriebelen in mijn buik. Dat gevoel was vandaag nog eens groter als anders. Ik had het gevoel van een klein kind op de vooravond van Sinterklaas, die uiterst ongeduldig moet wachten tot het uitpakken van de cadeautjes gaat beginnen.

Luminosity pakte vandaag al om 21:00 uur uit met de Poolse Arctic Moon. Voor mij persoonlijk was hij alleen bekend als producer, dus uiteraard was ik heel benieuwd hem hier als DJ aan het werk te zien. En eerlijk gezegd draaide hij ver, heel erg ver boven mijn verwachting. In tegenstelling tot op de meeste feesten waar ik binnen kom, zat het tempo er hier al echt heel erg goed in om 21:10 uur. Ik stond nog aan de entree toen ik al de klanken van Gareth Emery’s “Sanctuary” hoorde, waarmee in deze eerste minuten van de avond de 136 BPM al aangetikt werd. Daarna een heerlijk nieuw plaatje van Armin van Buuren, gevolgd door “Max Graham - Nothing Else Matters”.



Heerlijke muziek ! Of met andere woorden; een puur muzikaal orgasme. Dit is echt het soort muziek waar het grootste deel van de bezoekers van dit Pre-ASOT500 feest, naar verlangde. Deze trance van de bovenste plank werd een uur later ook nog even doorgevoerd door  Bjorn Akesson. Deze DJ, die ik op dit feest voor de tweede keer zag, draaide ook veel beter dan wat ik ooit heb durven hopen, en heeft hierdoor ook meteen een plaatsje in mijn lijst met favorieten verdient.

Zoals het eigenlijk ook al wel een beetje te verwachten was, ging bij de set van Ferry Tayle, het tempo helaas een klein beetje omlaag. Het was ook wel waarneembaar dat de opgebouwde energie hierdoor een beetje inzakte.

Ook de Engelse DJ Lange, draaide niet op het niveau als de eerste twee DJ´s van de avond. Ik wil hier overigens echt niet mee zeggen dat Ferry Tayle of Lange slecht draaide. Dit toont gewoon weer even aan hoe relatief alles is. Op zich draaide Lange zeker niet verkeer. Misschien nog wel beter dan de voorgaande keren dat ik hem zag, maar na een opening als die van Arctic Moon, word het gewoon heel erg moeilijk om dat niveau van energie nog te benaderen of zelfs te evenaren.



M.I.K.E. en Marcel Woods, die beide een perfecte set draaide, ieder in hun eigen herkenbare stijl, wisten naar mijn gevoel de bijzondere ambiance uit de eerste uren van de avond niet te bereiken. M.I.K.E. kwam er wat dat betreft dan nog het beste bij in de buurt. Zoals je van hem gewent bent, zat zijn set ook weer goed gevuld met classics en veel van zijn eigen producties. Hierdoor werd het toch zeker een heerlijke trance belevenis. Marcel Woods´ eigen stijl vond ik persoonlijk dan weer iets minder. Het was op zich wel goed gevuld met beukende beats waar je heerlijk op kon knallen, maar ik vond dat er door zijn keuze in de platen, maar weinig herkenning en variatie in zijn set zat. Met uitzondering van enkele van zijn eigen singles, die dan ook meteen voor de hoogte punten zorgde, was de rest van zijn set een klein beetje te eentonig.



Hoe Paul Webster gedraaid heeft kan ik helaas niet vertellen. Net als diverse andere mensen, ben ik tegen mijn principes in, rond 4:00 uur toch maar naar de uitgang gegaan, om vervolgens weer twee uur lang te proberen de auto tussen twee witte lijnen op het asfalt te houden. Helaas begin ik het toch ook steeds vaker te merken dat ik geen twintig meer ben, en dat al dat feesten de nodige tol begint te eisen.

Net als enkele vrienden van me, had ik ook “nee” kunnen zeggen tegen dit feest. Simpelweg omdat we morgen ook al naar A State Of Trance 500 gaan. Maar waarom? Dat feest is tenslotte morgen pas. “When you’re saying NO to things, you’re saying NO to life”, was op dat moment even een citaat die door mijn hoofd schoot. En ook al is het misschien een uitspraak uit een film met Jim Carrey, ik hecht er toch wel een bepaalde waarde aan. Want om de een of andere reden vergeet men steeds vaker hoe eenvoudig het eigenlijk is om immens uitbundig te leven, en er ook zo veel mogelijk uit te halen.

Dus ik heb toch de keuze gemaakt om beide feesten te bezoeken. Gelukkig hadden toch veel andere mensen ook deze gedachten, wat het was vanavond echt een ware Trance Gathering in de WesterUnie. Mensen uit alle windstreken waren dit weekend naar Nederland gekomen om naar A State Of Trance 500 te gaan, en een mooi deel daarvan nam dit feest er gewoon even bij, als opwarmertje. Het was een geweldig goede opkomst aan bezoekers. Ik kom zelf namelijk met enige regelmaat in deze Amsterdamse WesterUnie, en beschouw het inmiddels ook zo’n beetje als mijn stamkroeg, maar door de jaren heen heb ik het echt nog nooit zó druk gezien. Ook de show was vanavond buitengewoon. Een stuk of vijf lasers en LED schermen waren er opgehangen. Of dit een inbreng is geweest van Luminosity, of dat dit inmiddels bij de standaard inboedel van de WesterUnie hoort, dat weet ik niet. Wat ik wel weet is dat ik nog nooit eerder zo’n mooie lasershow heb gezien in deze bijzondere Amsterdamse club.



Al met al was het dus weer voor de volle 100% een top feest, met een verassende line-up als deze heeft Luminosity er weer een geweldig feest van gemaakt. Sinds deze nacht is mijn hart ook weer een beetje sneller gaan kloppen, omdat ik weet dat we het beste Luminosity feest van het jaar nog te goed hebben. De gene die er al ooit eerder geweest zijn zullen het heus wel met me eens zijn. Luminosity Beach Festival op 2 en 3 Juli is hét feest dat de echte tranceliefhebber echt niet mag missen. Afgelopen jaar was voor mij de eerste keer dat ik in dat weekend voor Luminosity koos in plaats van voor Sensation. En dat is misschien wel een van de beste keuzes geweest in mijn hele feest carrière. Qua sfeer, stond dit feest voor mij persoonlijk op de eerste plaats van de feesten in 2010, als ik kijk naar de muziek komt het denk ik op de twee plaats. Dus al met al reden genoeg om ook dit jaar wederom een heerlijk en zonnig weekendje in Zandvoord door te brengen.



Verslag + Foto's: Dominic Wetzer