Intuition Winter Festival

Het is precies twee jaar en vijf dagen geleden dat ik voor het eerst kennis maakte met het begrip “WesterUnie”. Eerlijk is eerlijk, voor de echte trance-liefhebber is de Amsterdamse WesterUnie veel meer dan een club; het is een top locatie in de hoofdstad van ons landje.

Destijds, op zeventien januari 2009 was het geluid van Sied van Riel, hetgeen wat ons via de naar links draaiende trap, richting de dansvloer van de WesterUnie lokte. Intuition Winter Event stond toen op het programma. Ik heb het in de loop der tijd al vaker gezegd en ik zal het ook nog veel vaker blijven zeggen, maar op die avond ben ik verliefd geworden op heel veel dingen. Verliefd op de WesterUnie, verliefd op Jon O’Bir (overigens niet op een homo manier) en wellicht nog op heel veel meer.

Inmiddels ben ik weer twee jaar ouder en nauwelijks wijzer, maar wederom heb ik het halve land afgereisd om hier bij Intuition Winter Festival aanwezig te zijn. Waarom? De echte trance-liefhebber zal het hierbij wel met me eens zijn, want een feest van Intuition mag je gewoon niet missen. Het staat voor trance van de bovenste plank, het staat voor DJ van een uiterst hoog niveau, en het staat voor een goede sfeer, die bij voorbaat al zo goed als gegarandeerd is!

Bij binnenkomst was het dit keer niet Sied van Riel, maar de in Nederland wonende Zuid-Afrikaanse Shane Halcon, die ons naar het hartje van de dansvloer trok. Het was rond half elf en de zaal was al zeer goed gevuld. Met mijn jarenlange ervaring als professioneel feestbeest ben ik al met grote regelmaat in de WesterUnie geweest. Ik beschouw het ook als een van mijn “stamkroegen”. Wat ik vanavond aantrof, had ik overigens nog nooit eerder gezien: een lange rij voor de muntenbalie. Meestal verliep dat hier heel erg soepel, maar toen ik eenmaal aan de beurt was om mijn munten te halen was het ook meteen duidelijk dat de WesterUnie deze lange rij zelf veroorzaakt had. De consumptieprijs was namelijk verhoogt van €2,50 naar €2,60, waardoor je niet meer lekker snel en gepast met briefgeld kon betalen, maar er juist voor elk handje vol met munten weer wisselgeld uitgeteld moest worden. Tijdens het bestellen van mijn eerste drankje, zag ik overigens wel weer een klein pluspuntje aan de WesterUnie. Men was namelijk toch weer terug gegaan naar het gebruiken van plastic glazen, in plaats van glas. Dit scheelt heel veel in de ergernis op de dansvloer.

Shane Halcon was in de tussen tijd heel erg goed bezig om iedereen warm te laten lopen. En dat deed hij ook op een bijzonder hoog tempo, wat ik toch zeker als iets positiefs beschouw. Ik hecht namelijk niet zo veel waarde aan een rustige opbouw van de avond. Zo’n feest duurt tenslotte maar zeven uurtjes en als je veel plezier hebt dan vliegen die uren voorbij. Dus lekker beuken en knallen vanaf de eerste minuut, dat is precies wat ik wil!

Gastheer Menno de Jong nam de tijd tussen 23:00 uur en 00:30 uur voor zijn rekening. Ik vind wel dat ik mag zeggen dat dit een overheerlijk anderhalf uur was. Hij opende met Deadmau5 en van daar uit ging het tempo als maar omhoog. Ook al zat er veel variatie in zijn set, en de tracks die hij uitgekozen had, hij wist ze toch perfect tot een goed geheel te mixen. Er zaten misschien een of twee platen in zijn set die ik niet echt vond passen, maar voor de rest was het muziek om je vingers bij af te likken.

Opvolger Rank1 vond ik persoonlijk iets minder. Helaas miste ik hier de echte Rank1-sound van vroeger. Tracks zoals “Airwave”, die me tot op de dag van vandaag nog steeds het kippenvel bezorgen, zaten er vanavond helaas niet tussen. Na afloop van het feest werd er in de diverse forums ook erg negatief over Rank1 gesproken. Dat men zijn muziekstijl niet echt goed vond, is nog te begrijpen. Maar vreemd genoeg waren er veel mensen die het raar vonden dat alleen Piet aanwezig was, en niet samen met Benno, terwijl Rank1 toch niet als een live set op de programmering stond. Ik neem toch aan dat elke tranceliefhebber inmiddels wel weet dat Benno de Goeij de producer van het duo is en niet de DJ. Je verwacht tenslotte toch ook niet dat er drie man achter de draaitafels staan wanneer Dash Berlin ergens geprogrammeerd staat!

Tijdens de set van Giuseppe Ottaviani heb ik toch even geprobeerd een rustig plekje achteraan in de zaal op te zoeken. Het was vanavond namelijk voor WesterUnie begrippen erg druk. Wat meer op de achtergrond heb ik natuurlijk weer heerlijk genoten van deze Italiaan. Enkele bekende plaatjes kwamen voorbij aangevuld met zijn eigen unieke stijl. Al was het overigens niet echt gelukt om het even wat rustiger aan te doen. Zijn muziek was namelijk te lekker om hier niet op te dansen en springen. 

De afsluitende set van Sean Tyas was naast Menno’s set toch wel een van de beste. Zoals gewend van hem tikte hij met enige regelmaat de 140 BPM aan, dus de voeten waren goed in beweging en de handjes gingen in de lucht. De altijd lachende Sean draaide hier een set die ik wel van hem verwacht had. Al ging mijn stille hoop toch uit naar iets wat nog spectaculairder was. Degene die er op de tweede dag van Luninosity Beach Event 2010 bij waren, zullen ongetwijfeld ook wel verlangen naar een herhaling van de legendarische set die hij daar draaide. Sindsdien heb ik Sean Tyas nog een keer of drie gezien, maar helaas heeft hij zichzelf hierin niet meer kunnen overtreffen.

Ik ben daarom ook iemand die liever de dingen beschouwd voor wat ze zijn, in plaats voor wat ze hadden kunnen zijn. Het organiseren van een feest en het draaien door een DJ set is tenslotte geen exacte wetenschap. Het is van veel factoren afhankelijk en je zult het gewoonweg nooit voor iedereen goed kunnen doen. Of het nu gaat om de DJ’s, de show, de kwaliteit van het geluid of de bediening aan de bar, er zullen altijd mensen zijn die over sommige aspecten te klagen hebben, en hierdoor het niveau van het gehele feest voor zichzelf naar beneden bijstellen.

Wat mij betreft was het weer een uiterst geslaagd feest. De tijd die ik hier met mijn vrienden besteed heb was heel gezellig, dus ik heb me ook vanavond weer heel erg goed vermaakt. Voor degene die met zo’n zelfde goede gevoel als ik zijn teruggekomen van dit feest, is Menno Solo op 18 Juni 2011 in BLM9 toch wel een feest wat vast in de agenda gezet kan worden. Een tien uur durende set, dus zowel voor Menno als voor al de bezoekers een fysiek zwaar feestje, maar het zal ongetwijfeld elke blaar op de voeten waard zijn.

Verslag: Dominic Wetzer

Foto’s: www.guusvandewalproductions.com