Lashed

redactie | 30 december 2010
party reports

Ik heb het al wel eens eerder gezegd, en ik zal het ongetwijfeld ook nog veel vaker gaan zeggen: Het leven is heel erg mooi, maar tevens behoorlijk gecompliceerd. Ook dit weekend stond menig mens weer voor een groot dilemma, misschien wel een van de grootste dilemma’s van dit party jaar. Wordt het Lashed in de geweldige Maassilo of de album release party van Signum, in de Culemborgse Crystal Venue.

lashed

Aangezien ik wel van de nodige variatie hou (en dan bedoel ik ook in de muziek), heb ik dit weekend als doorgewinterde trance liefhebber, gekozen voor Lashed. Niet omdat de line-up van Signum nou zo slecht was. In tegendeel; het was een uitmuntende line-up, maar deze bestond wel uit DJ’s die ik de laatste maanden al regelmatig heb gezien.

Het ging mij vanavond hoofdzakelijk om Sied van Riel, die hier zijn laatste Nederlandse optreden weggaf tot aan A State Of Trance 500, op 9 April van het aankomende jaar. Maar daarnaast natuurlijk ook voor Ummet Ozcan, die ik al weer een hele tijd niet meer gehoord heb, en Jochen, Artento en Marcel die altijd wel garant staan voor een heerlijk stukje muziek.

lashed

Bij binnenkomst in de Rotterdamse Maassilo, waar ik helaas al veel te lang niet meer binnen ben geweest, voelde ik me weer meteen thuis. Op een koud gangpad na, werd je meteen overvallen door de buitengewoon aparte, industriële, maar toch warme uitstraling van dit oud gebouw.  Een zaal die voor deze gelegenheid in Lisa Lashes’ eigen stijl was aangekleed en gedecoreerd. Al was het niet spectaculair, het was zonder twijfel goed genoeg uitgerust om hier een mooi feest neer te zetten. Hier en daar hingen wat vlinders, doeken en Lisa Lashes logo’s, wat het geheel net iets anders maakte. Het podium vond ik er eerlijk gezegd een beetje raar uitzien. Het eerste wat ik dacht toen ik het zag was “Dat lijkt wel een hoeren bedje !”. Niet dat ik weet hoe dergelijke bedjes eruit zien, maar die voorstelling had ik er in ieder geval bij.

Wat betreft het publiek viel het me op dat deze zeer snel binnen stroomde. Het was al vrij vroeg gezellig druk, en uiteindelijk ook een heel stuk drukker dan wat ik eigenlijk verwacht had, met een feest van Armada Events op dezelfde avond aan de andere kant van het land.

lashed

Vreemd genoeg viel het me hier ook op dat er een aantal…… Hoe moet ik het nou netjes formuleren ? …een aantal rare, en vreemd uitziende mensen waren. Het soort mensen die aan het verkeerde einde van de genetische code hebben getrokken. Desondanks was de sfeer over het algemeen heel erg goed, lekker losjes en ontspannen, al vond ik het ook hier weer erg jammer dat het aandeel van mensen dat echt volledig in de muziek op ging, maar erg klein was. Het over grote deel stond wel een beetje te bewegen en te dansen op de platen van de DJ’s, al was het niet echt te merken dat de bezoekers door deze muzikale injectie werden betoverd.

Bij mij, en de mensen waarmee ik naar dit feest ben gegaan was het wel anders. Je kiest tenslotte nooit zelf die dingen waar je in gelooft, ze kiezen jou. Ik geloof in muziek, en dan zeker in Trance. Ik heb staan springen, dansen en heb nog veel meer rare dingen staan doen die ik hier beter niet kan noemen. Ik heb me daardoor natuurlijk weer perfect vermaakt, dus ik blijf erin geloven zolang het goed voelt.

lashedHet goede gevoel werd uiteraard veelvoudig vermenigvuldigd door de lekkere tracks van de DJ’s. Met uitzondering van de gastvrouw Lisa Lashes, hebben de overige DJ’s in de Trance Area heel goed gedraaid. Als ik heel kritisch moet zijn dan moet ik zeggen dat ik ze allemaal, stuk voor stuk, wel ooit beter heb gezien dan hier, maar het was absoluut geen verkeerd geheel. Artento Divini draaide zijn lekkere eigen stijl en Marcel Woods bracht veel van zijn eigen producties ten gehore. Sied van Riel was waarschijnlijk wel het hoogte punt van de avond, met een stijl die keer op keer veranderd. Deze jongeman doet gelukkig gewoon waar hij zelf zin in heeft. Lisa Lashes vond ik minder, dit aangezien ze in tegenstelling tot de laatste keer dat ik haar zag, veel meer Hard Dance draaide in plaats van Hard Trance. Iets wat toch wel degelijk een wereld van verschil is op een avond als deze. De set van Ummet Ozcan was ook absoluut een van de beste van de avond. Door zijn heerlijke beukende stijl heeft de dansvloer hoogstwaarschijnlijk flink wat schade opgelopen.

De afsluitende DJ, Jochen Miller draaide precies zoals ik het de laatste tijd van hem gewend ben. Daarmee bedoel ik eigenlijk dat ik zijn stijl het laatste half jaar een beetje naar beneden voel gaan. Platen als `Brace Yourself` en `Lost Connection` heeft hij ingeruild voor een aantal minder up-liftende tracks.

lashed

Dit was voor mij het eerste feest van de organisatie Inclusivo en op zich was het helemaal niet verkeerd. Of er voor mij nog een opvolger komt hangt er natuurlijk volledig van af wat Inclusivo ons gaat voorschotelen.

Al met al ben ik iemand die alles heel erg positief bekijkt.

Voor mij is het glas ook altijd half vol in plaats van half leeg. Dus ook al waren er kleine minpuntjes, en had de muziek nog wel iets beter gemogen, het was zondermeer een hele goede invulling van mijn zaterdagavond.

Verslag + Foto’s: Dominic Wetzer

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws