Sonic 15, Basel, Zwitserland

Deze keer eens geen report van een feest in Nederland, maar in Zwitserland! Partyscene kreeg de mogelijkheid om Sonic te bezoeken in de St. Jakobshalle in Basel, Zwitserland. Met 7 uur rijden vanaf Utrecht is dat nog net goed te doen met de auto. 

Sonic werd dus alweer voor de 15e keer georganiseerd door het Zwitserse Hannibal Events, dat in het verleden onder andere ook de Energy-feesten organiseerde die traditiegetrouw na de Streetparade in Zurich gehouden worden.

De locatie voor Sonic was de St. Jakobshalle, feitelijk een groot sportcentrum met diverse hallen, tennisbanen, een zwembad en grote arena. In die grote arena was de main area, waar (met uitzondering van het laatste uurtje) hardstyle te horen was. Verder was er een hardcore-zaal, een house-zaal, een area met louter hardtrance sets van twee uur en een Remember area. 

Na een soepele autorit arriveerden wij eind van de middag bij het hotel in Frankrijk, 20 meter van de Frans-Zwitserse grens in Basel. In Zwitserland zijn de hotels makkelijk twee keer zo duur dus ga in Frankrijk of Duitsland overnachten als je ook eens die kant op wilt.

De tram bracht ons begin van de avond via het mooie centrum van Basel voor een prikkie naar de locatie, waar de gebruikelijke formaliteiten bij de ingang soepel verliepen. Ondertussen kon ik mijn ogen al goed de kost geven om te zien hoe het Zwitserse publiek zich kleedt voor een feest. Er waren genoeg opvallende creaties te zien zoals wijde broeken en fluorescerende kleuren, maar het standaard spijkerbroek met T-shirtjes werk was ook aanwezig. 

Nadat we onze jassen en tassen bij de VIP-garderobe achterlieten in ruil voor een paar stickers (weer eens wat anders dan bonnetjes) kon de arena betreden worden. Achterin was de normale garderobe. Verder waren er wat merchandise-standjes, waaronder een met fluorescerende artikelen. Dit zie je gelukkig nog vaak in het buitenland.

De bar stond middenin de zaal. Aan deze indeling was te zien dat het geen uitverkocht huis zou worden. Ik ben niet goed in schatten maar ik hou het op 3.000 - 4.000 bezoekers.

In die arena was het nog niet druk, het was dan ook nog vroeg. Dit betekende echter niet dat er rustig gedraaid werd want er werd niet aan opbouwen gedaan. In de overige zalen hetzelfde verhaal. Niemand die daar een probleem mee heeft trouwens, en dat deed me beseffen dat we in Nederland toch maar een zooitje azijnpissers zijn eigenlijk.

Na de verkennende rondjes door de zalen en om de arena heen was dj Blackmail inmiddels achter de decks verschenen. Deze Zwitser heeft in het verleden op Q-dance feesten gedraaid maar zijn naam komt tegenwoordig niet meer voor in de Nederlandse line-ups. In Zwitserland natuurlijk nog wel, en zo te zien is hij hier nog altijd populair. Hij kreeg de inmiddels aardig volle zaal goed in beweging en zette een lekkere set neer.

De set van Wildstylez beviel mij verrassend genoeg ook. Doorgaans ben ik geen fan van zijn werk maar dit keer dus wel. Op de een of andere manier zijn de sets in het buitenland vaak een stuk leuker. Dj’s durven in het buitenland wat meer, draaien gevarieerder en gooien er af en toe ook nog eens een oud plaatje doorheen. Wildstylez deed dit alles ook, wat de set een stuk leuker maakte.

Daarnaast was er natuurlijk nog voldoende afleiding door alle aparte dingen in het buitenland. Ik noemde de outfits al, ook de dansjes zijn vaak net even anders. Zo werd er bijvoorbeeld een stuk meer geshuffled en zag ik ook veel dansjes voorbij komen die ik ken van de Duitsers die Q-BASE bezoeken.

Verder was er ook genoeg entertainment in de zaal. Er waren regelmatig optredens van dansers, vuurspuwers en acrobatische mensen zoals turners en skaters. De 3D-shows op de videoschermen kwamen wat minder uit de verf. Het 3D-brilletje wat vooraf uitgereikt werd leek niet echt te werken, de 3D-beelden bleven vrij ‘plat’. Het lijkt erop dat de 3D-technieken nog niet ver genoeg ontwikkeld zijn om te gebruiken op feesten.

Na de set van Wildstylez bracht ik een bezoekje aan een andere Zwitserse held, Dave 202. Hij draaide in de Long Sets area, en deed dat heerlijk! Echt een set zoals ik al hoopte en ook verwachtte. Energieke en stevige trance waar je heerlijk op los kunt gaan. Er waren ook lekker veel liefhebbers dus over de sfeer viel ook niet te klagen.

Dat was op zich al een prestatie, want de area zelf was bepaald niet briljant. Er was een stuk gang van 7 x 20 meter afgezet met hekken en doeken, er stonden wat palmbomen als decoratie en er waren wat lampjes. Erg karig allemaal dus en ik vraag me toch af of er niet ergens een fatsoenlijk halletje vrij was.

Maar goed, gelukkig had dit alles dus geen negatief effect op de sfeer. Zo’n grote, goed aangeklede hal is natuurlijk ook geen garantie voor sfeer, zo bleek bij Safri Duo. Zij stonden in de house-zaal, die er best aardig uit zag en lekker druk was. Desondanks was de sfeer maar matig, men ging niet echt los. Het zachte geluid was hier wellicht de oorzaak voor. Aan de set lag het niet, die was prima. Er kwamen oude klappers voorbij, en de trommels waren nog steeds leuk. Het was weer een beetje zoals vroeger maar de echte magie was verdwenen. Toch jammer.

Naar Zatox dus maar, die mij in 2010 nog niet teleurgesteld heeft. Ook deze keer deed hij dat weer niet, en hij liet maar weer eens zien waarom hij gewoon de man van 2010 is.

Na deze Italiaan was de beurt aan de volgende Zwitser, Max B. Grant. Ook hij draaide vroeger regelmatig in Nederland maar komt tegenwoordig niet meer voor in de Nederlandse line-ups. Omdat hij het Nederlandse label Scantraxx zit kwamen er nog diverse bekende platen voorbij, maar hij draaide ook twee hele dikke onbekende platen. Ondertussen kon er nog lekker genoten worden van vuur en dans op het podium. Al met al dus 45 minuten prima vermaak.

Aansluitend naar de oude trance in de Remember Area. Eerder op de avond kwamen hier al lekkere platen voorbij en dit bleek niet veranderd te zijn. Dj Pure draaide voor het lekker gevulde kleine zaaltje de ene na de andere dikke plaat. Af en toe kwam er wel een rustig plaatje tussendoor (wat van mij niet hoefde) maar verder was het een groot feest hier. Helaas waren de ramen niet verduisterd en kwam er daardoor veel licht naar binnen, maar zelfs dat mocht de pret niet drukken. Ondanks het late uurtje werd er nog flink doorgefeest.

Terug in de arena troffen we Charly Lownoise achter de decks met echt oude happy hardcore. Leuk om weer eens te horen.

De beste plek om de nacht af te sluiten was mijns inziens bij Scot Project, de man die al 10 jaar een held is. Deze keer een andere set van hem dan hij normaal doet maar ook deze was weer heerlijk. Ook hier was het niet superdruk, maar wel gezellig en het ging goed los. Wederom dus niets te klagen over de sfeer.

Zo kwam er een einde aan een nachtje feesten in Zwitserland. Het was minder een cultuurshock dan bijvoorbeeld Australië of Noord-Ierland, maar absoluut een mooie en leuke ervaring.

Op een feest in het buitenland realiseer je je altijd weer hoe verwend we zijn in Nederland. Veel feesten hebben een hoog kwalitatief niveau en zijn ook nog eens best goedkoop eigenlijk (over de grens zijn de tickets en drank vaak duurder, zo ook deze keer). En toch krijgen wij Nederlanders het dan voor elkaar om ergens over te zeuren.

Een goede remedie hiertegen is dus om eens over de grens te gaan kijken. De kwaliteit is misschien wat minder maar niemand die erom maalt. Men geniet gewoon, omdat het kan! Ga dus eens over de grens kijken, ik kan het iedereen aanraden.

Mocht je naar Zwitserland willen, het volgende feest van Hannibal Events is Masters of Hardcore op 11 december in Basel. Op 13 augustus 2011 vind de Streetparade weer plaats in Zurich. Die laatste staat inmiddels wel op mijn verlanglijstje, dus wie weet!

Steven