Los in de speeltuin

Met de dramatische afloop van Rockit Open Air vorig jaar en een behoorlijk wisselvallige weersvoorspelling in het achterhoofd, gingen we voorzien van poncho’s, petten en truien op weg naar de Maarsseveense Plassen. Maar we hadden ons voor niets zorgen gemaakt...

Tekst & foto's: Susanne Woning

Dit jaar won de zon namelijk van de dreigende wolken en kon er onder het motto ‘Let’s Play’ dan ook volop gespeeld worden op Rockit; met levende fruitmachines, opblaasdieren, super-memory, schommels, een heuse zweefmolen en natuurlijk –niet te vergeten- een heleboel muziek.

Deze editie begon voor ons met de klanken van Steve Rachmad. Dat was even wennen (ook voor Rachmad zelf, zoals hij ons later vertelde) omdat hij met zijn stevige techno toch vaak later op de avond geprogrammeerd staat. Maar deze vriendelijke veteraan liet zich natuurlijk niet zomaar uit het veld slaan en wist het terrein voor het hoofdpodium al vroeg vol te krijgen met lichte spacy Detroit; een perfecte keuze voor dat moment van de dag.

Even verderop stond Melon de dames bij de TWSTd-stage wild te maken met een strak wit hemdje en zomerse minimal en house. Persoonlijk werden wij toch net een stukje warmer van de simpele blokjesblouse, dikke smile en vrolijke dancemoves van Henrik Schwarz, die na Melon zijn twee uur durende set startte met een stukje jazzy saxofoon. Door de lekkere mix van techno, house, soul en funk veranderde het gras van de Maarsseveense Plassen snel in een Berlijnse dansvloer. Michael Jacksons ‘Wanna Be Startin’ Somethin’ werd nog even door de blender gegooid en zijn eigen remixen van Omars ‘Feeling You’ en Visti & Meylands ‘Yes Maam’ gingen er weer in als zoete koek.

De 365Mag en Static-tenten hadden het vooral gedurende de middag zwaar. De bezoekers waren zo blij met het onverwachte zonnetje, dat maar weinig mensen binnen wilden dansen. Audiofly, een dj/producersduo uit Barcelona, had het publiek trouwens ook bij zware slagregens niet in de tent gekregen. Hoewel deze mannen in het verleden toch aardig wat dikke plaatjes hebben uitgebracht op labels als Get Physical, Mood Music en Connaisseur, kwamen ze nu met een uiterst taaie minimalset op de proppen, die alle energie in een straal van 500 meter rond de tent opzoog. Gelukkig werden we afgeleid door een vrolijke gast die verwoede pogingen deed om met zijn blauwe opblaasdolfijn van een heuveltje af te zeilen, wat hem uiteindelijk ook lukte.

De mannen van Secretsundaze werden wel echt genekt door het mooie weer. Het duo staat bekend om hun wereldwijde zomerse feesten op mooie openluchtlocaties, maar in een tent bleek hun muziek ineens een stuk minder aan te slaan. We maakten daarom een tripje naar het Splink Sessions-podium, waar dubstep het grootste deel van de dag domineerde en er veel ruimte was voor de meer experimentele acts. Tot onze grote verbazing zagen we daar dat de befaamde BBC Radio 1-dj Gilles Peterson stond te draaien voor hooguit vijftig man!!

Nou weten we al langer dat de gemiddelde Utrechtse danceliefhebber vooral houdt van recht toe recht aan-techno/ house en over het algemeen niet zo in is voor experimentjes. Maar van vijftig man bij Gilles krijg je als L2P-reporter flink last van plaatsvervangende schaamte. Aan de andere kant hadden we nu wel een heerlijke privé-gig van deze muzikale held. Na een sterk staaltje dubstep dook hij de baile funk in met een favela-remix van Quincy Jones’ ‘Soul Bossa Nova’ en hij sloot af met een aantal kneiters van drum ’n bass-tracks.

Ondertussen vermaakte het grootste deel van publiek zich beter met Benny & Darko op het hoofdpodium. Bij Michel de Hey en Joris Voorn liepen de tenten tegen het vallen van de avond ook helemaal vol. Wij raakten opnieuw verzeild bij het TWSTd-podium, waar Derrick May inmiddels in de booth was verschenen. Hij had niet zijn meest uitbundige plaatjes in de tas gestopt, want we kregen –op een paar kleine exotische en jazzy uitstapjes na- redelijk straffe Detroit voor de kiezen. Maar ‘Reel’ van Kapuchon & Benny Rodrigues en ‘La Mezca’ van Michel Cleis brachten het publiek toch goed in beweging. En ach, een Derrick May met ‘een slechte dag’ steekt nog altijd met kop en schouders boven het gros van dj-land uit.

Bij ons laatste rondje over het terrein bleek de oldskool techno, house en minimal Rockit Open Air nu bijna helemaal in zijn greep te hebben. Na nog een dansje op de snoeiharde techno van Oscar Mulero was het genoeg geweest. Tijd voor een nieuw spelletje: zonder licht door de weilanden terugfietsen naar Utrecht en proberen niet een sloot in te rijden… Let’s Play!

Hoogtepunt: Mooie gevarieerde set van Gilles Peterson en opnieuw een funky Henrik Schwarz, die de verwachtingen toch altijd maar weer waarmaakt.

Dieptepunt: Maar vijftig man bij Gilles! Serieus mensen, dat kan écht niet!

Wat beter mag: Het geluid stond op veel plekken redelijk zacht, wat natuurlijk ook niet zo vreemd is met veel podia op een klein gebied. Toch kwam je daardoor minder snel in de stemming. Ook was er naar verluidt een lange file op de parkeerplaats na afloop en was  € 5,- voor één wijntje wel weer behoorlijk prijzig. Verder was alles goed geregeld: geen wachtrijen bij de ingang, toiletten of verkooppunten voor drankbonnen en veel keus uit goed eten.

Decoratie: FCA had dit jaar bijzonder veel aandacht besteed aan de aankleding. Met spelletjes, een zweefmolen, steltlopers en kleurige podia kwam het thema ‘Let’s play’ goed tot zijn recht. En voor degenen die klagen over het feit dat er geen vuurwerk aan het eind was: Je weet tog, vuurwerk is voor mietjes!

Oordeel: Een geslaagde jubileum-editie van Rockit Open Air, waarbij duidelijk moeite was gedaan om zo uitgebreid en gevarieerd mogelijk te programmeren. Ook de sfeer was erg uitgelaten en vrolijk, waardoor je het zelfs tijdens de ‘muzikaal mindere momenten’ prima naar je zin had. Volgend jaar weer!

Terugblik Rockit Open Air 2009

Bekijk hier de beelden van Partyscene TV

Website Rockit Open Air