Moe van de hippe Minus-crowd

Van trance, via minimal naar ambient; ook op de zaterdag was er weer genoeg te beleven op het ADE. Heb jij trouwens al wel eens met driehonderd mensen in een kleine schoenenwinkel gestaan, in afwachting van Richie Hawtin?

Tekst & foto’s: Susanne Woning

Voordat we voor de laatste keer de nacht van het ADE 2008 zouden induiken, moesten er eerst nog wat muzikale dromen van beginnende producers vermorzeld worden tijdens de grote finale van de conferentie: het demolition panel van Dave Clarke. Nieuwsgierig naar de tranen en desillusies zochten we een goed plekje waar we al deze narigheid van dichtbij konden zien.

De eerste track die Clarke uit zijn magische demodoos trok was een pompende trancetrack, die wel wat scherpe kritiek kon gebruiken. Maar helaas bleven Clarke, Niels Brands (Extrema), Thomas H. Green (journalist Mixmag en Daily Telegraph), Alan Simms (dj en organisator uit Ierland) en DJ Pierre naar onze bloeddorstige smaak iets te politiek correct. De demodoos bracht ons verder glijerige 538-house, melo-dieuze techno, avontuurlijk grime, drum & bass met rock, vrolijke house en catchy electro. Niet alles streelde de oren, maar het maakte in ieder geval wel duidelijk dat er nog veel nieuw leven zit in alle stromingen binnen de dance. De housetrack ‘won’ uiteindelijk en de winnaars werden gelauwerd op het podium.

Op naar de K-Space waar onder meer Charles Webster en Richie Hawtin hun opwachting zouden maken. De winkel puilde werkelijk uit met überhip Minus-publiek, dat al stond te dansen op de minimale tunes van Ambivalent. De gratis bar was binnen een klein half uurtje bijna helemaal leeg gezopen. En zelfs op een oktoberavond, terwijl het buiten al donker was en je in een schoenenwinkel stond, bleek de oversized zonnebril voor sommige aanwezigen een noodzakelijke modeaccessoire.

De gekte werd nog groter toen Z.K.H. prins Richie de Eerste voor kwam rijden in een zwarte Volkswagen. De beste man kon geen stap zetten zonder op de foto te moeten met fans, overal flitsten camera’s en om ons heen begon men fanatiek naar het thuisfront te bellen: “Ja man, ik sta nu echt vlak naast hem. Hij is net uit zijn limo gestapt!”. Niet dat Richie plaatjes ging draaien trouwens. Hij kwam alleen even langs om zijn fans -onder luid gejuich- te begroeten en uit te nodigen voor de Contakt-show die avond in The Sand.

We zijn niet anti-Minus of anti-Richie, maar dit ging echt helemaal nergens meer over. Een beduusde Charles Webster stond dit vanaf de zijlijn gade te slaan en zal zich daarna toch wel een beetje verloren hebben gevoeld. Snel nadat Richie vertrokken was, verdwenen namelijk ook alle Minus-volgelingen en stond Webster een aantal erg dikke plaatjes aan elkaar te mixen voor hooguit dertig man. Wij bleven natuurlijk wel even hangen en genoten flink van zijn platenkeuze. Respect voor de collega’s van DJ Broadcast, die drie dagen lang een erg leuke gratis hangout hebben georganiseerd tussen de conferentie en het avondprogramma door, met veel interessante artiesten!

Na deze bizarre toestanden was het tijd voor bezinning. We gingen op pad naar het Bimhuis voor een portie experimentele ambient en elektronica. Dat de artiesten daar nog lang geen Hawtin-status hadden bereikt, bleek uit de schrijnend lage opkomst van publiek. Zo’n tachtig mensen hadden wel zin om zich eens even te laten zandstralen door onbekende geluids- samples en verontrustende soundcollages.

De Zweedse geluidskunstenares Hilde Sofie Tafjord nam ons meer op reis door een hevige aanzwellende elektrische storm, terwijl ze ons met zachte melodieën op een hoorn tegelijkertijd ook weer gerust wist te stellen. BJ Nilsen zocht het deze avond in de meer bekende vorm van ambient met dromerige soundscapes, waarbij hij ons bij de les hield met onverwachte zware metaalachtige bassen.

De in Berlijn woonachtige Nederlander Thomas Ankersmit kon ons in eerste instantie weinig boeien. Zijn sound had veel weg van het zoeken naar een radiozender, met veel gepriegel langs frequenties en white noise. Toch verraste hij aan het eind, toen hij de complete ruimte van het Bimhuis gebruikte om het geluid uit zijn saxofoon op allerlei manier te vervormen. De set van Celliste Hildur Gudnadóttir begon met erg luid gezoem. Groen als we zijn in dit genre dachten we dat dit bij het optreden hoorde.

Maar toen zij in lichte paniek op de 23 voetpedalen op de grond begon te wijzen en de geluidstechnicus elk afzonderlijk kabeltje begon te controleren, hadden we ineens geen zin meer om af te wachten hoelang dit technische probleem zou gaan duren. Na drie dagen vol met de meest uiteenlopende muzikale ervaringen, waren we compleet verzadigd en gingen we -helemaal tevreden- naar huis.

Oordeel ADE 2008:

Qua goede sfeer, nieuwtjes en netwerken was deze editie van het Amsterdam Dance Event zeker geslaagd. Wel vonden we het jammer dat er in het avondprogramma vaak dezelfde ‘usual suspects’ als altijd geprogrammeerd stonden. Toch was er met een beetje spitten in het programmaboekje nog veel leuks te ontdekken en hebben we ons drie dagen lang prima vermaakt. Volgend jaar is Love2party er natuurlijk ook weer bij!

Amsterdam Dance Event

Lees hier meer over het ADE 2008:

ADE 2008, donderdag

ADE 2008, vrijdag

ADE Conferentie: Toekomstmuziek

ADE Conferentie: Jeff Mills en inspiratie

ADE Conferentie: 20 jaar house