Lieve afsluiting van de zomer

Met al aardig wat festivalkilometers in de benen, kozen we in het één na laatste festivalweekend van 2008 voor de kleinschaligheid en gezelligheid van het Lief Festival. En we hebben er de hele zomer op moeten wachten, maar daar was hij dan toch: de zon!

Tekst & foto's: Susanne Woning

De weergoden leken een beetje spijt te hebben van de verregende zomer van 2008 en gunden de festivalbezoekers na een droog Lowlands, één warme dag tijdens De Beschaving en het Outhouse Festival, nu ook een zonnig Lief Festival.

Het onverwacht lekkere weer maakte het wachten voor de ingang, midden in een weiland, een stuk minder vervelend. De politie Utrecht heeft de smaak van zero tolerance-beleid namelijk goed te pakken en zorgde ook hier voor een flinke vertraging. Een prima gelegenheid voor de wachtenden om eens wat veteranenverhalen uit te wisselen: over agressieve politiehonden, onterecht naar buiten gebonjourd worden en het zonder kleren voorover moeten bukken in een hokje, terwijl drie agenten toekijken.

Eénmaal binnen werden deze horrorverhalen gelukkig snel verdreven door alcohol, vrolijke mensen en de sferische Detroit van Tim Nieburg in de Solid Grooves-tent. De dromerige aankleding van de tent, met afbeeldingen van lieve poesjes en konijntjes, zal heel wat bezoekers op het verkeerde been hebben gezet, aangezien hier het hardst met techno geragd zou gaan worden.

Voor de technoliefhebbers was het vooral op en neer pendelen tussen deze tent en het Subculture Strandpodium - het domein van de minimal. Op dat strandje was het aan het begin van de middag het drukst. Iedereen wilde graag een straaltje zon meepikken en Tobi Neumann had nog wel wat catchy, ingedikte minimaltracks in de tas voor een zomerse omlijsting.

De Super Sunday-mainstage, gedecoreerd als twee enorme bomen uit een sprookjesbos, was zoals gebruikelijk het domein van easy housetunes en glijerige 538-hits, waar wij als technopuristen natuurlijk onze neus voor ophaalden. Desalniettemin was het ook op dit buitenpodium lekker druk en kreeg Gregor Salto het publiek gemakkelijk enthousiast.

Terug in de Solid Grooves-tent zette Quince een zwaar relaxte liveset neer, onder het toeziend oog van tevreden Delsin-labelbaas Marsel van der Wielen. Waar je vroeger vaak goed kon horen door welke artiesten deze Utrechter zoal beïnvloed was, krijgt hij nu steeds meer een specifieke Quince-sound. Met donkere baslijnen, sterke strings en goede timing in zijn breaks zette hij één van de mooiste sets van de dag neer. Helaas bleef een groot deel van het publiek op dat moment nog buiten hangen in de zon.

De Rotterdammers Warren Fellow en Benny R. bleken de Utrechtse publiekslievelingen te zijn. De tent stroomde in rap tempo vol en door hun aanstekelijke mix van deephouse, minimal en funky techno ging het tentzeil er voor de eerste keer deze dag af. De mannen hadden het zelf ook zichtbaar naar hun zin, wat een prima interactie met het publiek opleverde.

Detroit Grand Pubah’s Dr. Toefinger (a.k.a. Andy Toth) had Paris The Black Fu voor deze dj-set thuis gelaten, maar wel de enthousiaste saxofonist Domguè meegesleept. De laatste was aan het begin van de set helaas niet te horen, terwijl hij duidelijk zijn longen uit het lijf stond te blazen. Dit technische mankement werd gelukkig snel verholpen. En natuurlijk zouden de Pubahs de Pubahs niet zijn zonder een verkleedpartijtje. Met een bizar masker en een slechte pornosnor op het gezicht, brachten ze een degelijke mix van oude en nieuwe Detroit. Ook de trip ‘down memory lane’ met een eigen bewerking van Orbital’s ‘Chime’ viel erg goed in de smaak bij de toehoorders.

Het was inmiddels hoog tijd geworden voor een hapje eten en rondje over het terrein. We namen een kijkje bij Gabriel Ananda op de strandstage die uiteraard weer een hele vrachtwagen aan apparatuur had meegesleept. Ananda is en blijft een echte live-artiest: we zijn nooit zo ondersteboven van zijn losse releases, maar met een perfect gevoel voor opbouw en de sfeer in het publiek, weet hij ze in een liveset altijd prachtig aan elkaar te breien.

In het kleine Hecticeclectic Forest-tentje mixte DJ Dynamite ondanks zijn inspiratieloze dj-naam een keur aan stijlen samen tot een lekker frisse sound. Zijn hiphop, dancehall, grime en baile funk werd ondersteund door een sterk improviserende MC en het handjevol publiek dat de weg naar dit tentje had weten te vinden, maakte enthousiast gebruik van de ruimte op de dansvloer.

Mark August, die op datzelfde moment bij de Underground Rebellion-stage in het dakraampje van een caravan stond te draaien, had de ondergaande zon als decor voor zijn stemmige set. Hij legde mooie diepe plaatjes op, maar zijn platenkeus was wel te rustig voor dat moment van de dag.

Op de terugweg kwamen we langs Fransman Alan Braxe die zijn mierzoete tunes uit de speakers stond te persen op de mainstage. Nou is geweld nooit de oplossing, maar stiekem begonnen we toch te verlangen naar een ‘DJ Assaultje' op dit podium. Een kleintje maar, zonder blijvend letsel. Zou dat nou zo erg zijn? Snel terug naar de Solid Grooves-tent, waar ons nog een flinke lading techno te wachten stond.

Secret Cinema had die stage inmiddels bomvol gedraaid en de temperatuur was behoorlijk opgelopen. Aan DJ Invite was daarna de uitdaging om een brug te slaan tussen rollende techno van Secret Cinema en de uptempo rauwe acidtechno van Ben Sims. Vol overgave gooide hij het gas erop en liet hij horen dat over prima dj-skills beschikt. Utrechters houden wel van een potje verantwoord pompen en stampen, dus deze thuiswedstrijd eindigde in het voordeel van de Utrechter.

Voor de afsluiting van de avond bleven we lekker lui bij hetzelfde podium hangen. Meneer Ben ‘ik draai met bijzondere draaitafels met een pitch van 16 procent’ Sims gooide het tempo zoals verwacht nog verder omhoog en werd bijgestaan door Tyree Cooper als MC. Cooper was zo stoned dat hij er scheel van keek.

Toch wist hij er nog heel wat klassieke houselyrics tussendoor te MC-en en wij konden de funk van dit dynamische duo zeker wel waarderen. Een groot deel van het publiek leek het daar helaas niet mee eens te zijn en irriteerde zich aan het ‘gewauwel’. Cooper maakte dit overigens meer dan goed met een strakke acid technoset, later op de afterparty in de Poema.

We wierpen nog een laatste blik op de mainstage en zagen dat het Dr. Lektroluv blijkbaar voor de wind gaat: hij had zijn traditionele smoking ingeruild voor een oogverblindend zilveren pak en had het publiek inmiddels op zijn kop staan. Toch was zijn set niet uitdagend genoeg om ons nog langer vast te houden. Op een pikdonker landweggetje begonnen we aan onze zoektocht naar de uitgang.

Hoogtepunt: Eindelijk ZON en mooie sets van Quince en Gabriel Ananda.

Dieptepunt: Het is de Utrechtse scene lang gelukt om wars te blijven van kliekjes en hokjes, maar nu viel ons voor het eerst een rigide scheiding in het publiek op. Veel 'Sensation-types' bij de mainstage, voornamelijk fashionata’s en metromannen met oversized zonnebrillen bij de minimal van Subculture en de traditionele ‘doe maar normaal’ spijkerbroekpuristen bij Solid Grooves. Jammer!

Decoratie: Ook dit jaar weer veel aandacht voor de aankleding, wat voor zo’n klein festival toch erg bijzonder is. De vrolijke zeekrabbetjes op de Subculture strandstage, de lieve knuffeldiertjes in de Solid Grooves-tent en het relaxte caravanpodium bij Rebellion Underground gaven nog net dat laatste broodnodige staartje zomer mee.

Wat beter mag: Iets te weinig barren, waardoor je soms lang op je drankjes moest wachten en het feit dat de kluisjes niet erg centraal op het terrein stonden. En één van de toiletarea’s stonk al vroeg op de dag enorm, zodat je daar het liefst met een flinke boog omheen liep.

Opmerking anti-bezoeker: Op het Lief-forum geplaatst door een omwonende rond 20:30 die dag: “Wat een teringherrie. Ik snap niet dat hiervoor een vergunning gegeven kan worden. Er wonen mensen vlak naast” (Jaha, ze bestaan nog: mensen die voor dat ene dagje in het jaar klagen over die vreselijk boem boem-muziek, die maar een paar uurtjes duurt).

Aantal bezoekers: 5.000 (Uitverkocht).

Oordeel: Voor ons was dit de afsluiting van het festivalseizoen en dat gebeurde gelukkig in stijl; met mooi weer. Lief flikt het ook dit jaar weer met veel variatie in muziekstijlen, een dikke line-up voor zo’n klein festival en oog voor detail bij de aankleding. Ons oordeel is dan ook poezelig en lief: volgend jaar weer!

Lief Festival