Love2party'ers vinden elkaar op Rockit

Intro: Het is onduidelijk aan welke duistere machten FCA Music zijn ziel heeft moeten verkopen om zo altijd zo vreselijk te mazzelen met het weer. Na een hele week regen en deprimerende voorspellingen, was het op zaterdag zowaar heerlijk festivalweer en scheen de zon uitbundig over het Rockit Open Air Festival-terrein.

Tekst & foto's: Susanne Woning

Gezien/ gehoord: Robert Feelgood, Boris Werner, Deetron, Ellen Allien, Guy Gerber, Duvel Duvel, Oscar Mulero, Sandrien, Villalobos & Melon, Mr. Wix, Steve Rachmad en Carl Craig.

Bijzonderheden: De combinatie auto en festival verloopt tot nu toe niet erg soepel dit jaar. Geen file deze keer, maar wel een overvol parkeerterrein bij de ingang, waardoor er uitgeweken moest worden naar een tweede parkeerveldje aan de andere kant van de plas. Niets is vervelender dan twintig minuten langs de hekken van het festival te moeten lopen, terwijl je aan de andere kant overal gezelligheid en muziek hoort. Dit was dus voor het eerst en gelijk ook voor het laatst met de auto naar Rockit.

Eenmaal binnen maakte het ongenoegen snel plaats voor vrolijkheid, want het zonnetje scheen en de meeste tenten waren al goed gevuld met dansende mensen. Roog ontving net een warm applaus bij de afsluiting van zijn set in de Rush-tent en op het eilandje deed Robert Feelgood zijn dj-naam eer aan met relaxte feelgood house.

Boris Werner had met zijn funky techno en minimal al een behoorlijk publiek bij elkaar gescharreld in de Living Room; een podium dat de hele dag door flink wat bezoekers trok. Het was daar dat het ondenkbare gebeurde: op deze site wordt nogal vaak afgegeven op de zoetsappige meetings van partyflockleden, maar helemaal per ongeluk bevonden we ons zelf ineens midden in een heuse Love2party-meeting met vaste forumposters. Hopelijk kunnen dit soort wantoestanden in de toekomst voorkomen worden.

We zijn dus snel gevlucht naar het optreden van Deetron, die uitkeek op een half gevuld veld voor de mainstage. Dit had weinig te maken met zijn kwaliteiten en meer met het feit dat hier de enige enorme modderpoel op het terrein te vinden was. De dikke baslijnen van zijn track ‘The Afterlife’ knalden uit de speakers en de Zwitsere techno ging erin als koek. Een kijkje op het eiland bij Benny R. bleek vervolgens niet mogelijk te zijn, omdat het helemaal vol stond. Doordat de beveiliging geen mensen meer toeliet tenzij er mensen van het eiland vertrokken, ontstond er voor het eerst in de geschiedenis van Rockit een enorme rij wachtenden.

In de 365Mag/ Absolute-tent had Ellen Allien de zaak ook al goed in beweging. Gelukkig was de Bpitch-diva geboekt voor een dj-set met lekkere Duitse minimal en schurende electro punk en bleven haar zangpogingen achterwege. Ze had er zelf ook veel lol in en stond mee te springen op de tunes. Guy Gerber trad daarna live op in dezelfde tent. We hadden gehoopt op wat meer ‘Planetarium’-achtige dikke tracks, maar kregen de lichte trancy tunes als ‘Sea Of Sand’. Hij trok vooral standaard 808/909-samples uit zijn laptop wat eigenlijk ouderwets aandeed en toch ergens ook wel weer lekker vertrouwd klonk.

Duvel Duvel had de apenrots verlaten en vierde hun wederopstanding en de release van het nieuwe album ‘Puur Kultuur’ door whisky uit te delen aan het publiek, waardoor de sfeer er gelijk goed in zat. Helaas was het geluid op dit podium niet goed afgesteld waardoor de teksten niet echt overkwamen. Jammer, want de dikke beats waren erg lekker. Op naar Oscar Mulero. De man met de indrukwekkende tatoeages (die niet uit de toon zou vallen in de cast van een Tarantino-film) stond alweer goed te hakken op de mainstage met zijn kenmerkende industriële techno. Kwalitatief prima in orde, alleen wel iets te hard voor dat moment van de dag.

In de Living Room deed Sandrien het wat rustiger aan met lekkere relaxte minimal. Er werd hard gedanst en onbegrijpelijk is dan ook dat iemand het nodig vond om een fles bier op de draaitafels te mikken. Sandrien bleek in ieder geval niet snel van haar à propos te brengen. Ze veegde haar plaat soepeltjes droog met haar t-shirt, keek even heel erg boos naar de dader en mixte vervolgens professioneel door, zodat de dikke vibe van haar set niet verstoord werd. Villalobos & Melon zorgden er intussen voor dat de festivalgangers het goed naar hun zin hadden bij de TWSTd-stage. Ook hier veel minimal, met een funky Latijns-Amerikaans tintje.

Voordat we gingen afsluiten bij Carl Craig, wilden we nog even snel een klein stukje Opgezwolle meepakken op het Addicts-podium. De programmering was daar echter nogal uitgelopen. Mr Wix maakte goed gebruik van deze extra draaitijd met veel onvervalste hiphop-klassiekers, maar na een half uur vonden we dat we lang genoeg gewacht hadden en namen we dus een kijkje bij onze nationale techno-trots Steve Rachmad. Aangezien hij na Mulero geprogrammeerd stond en Craig op het andere podium de wat diepere tunes stond te draaien, ging Rachmad vol gas met dikke techno.

Hij wist het publiek goed los te krijgen en vast te houden tot aan het eind van de avond.

Die andere technoheld, Carl Craig, maakte zich er eerlijk gezegd een beetje makkelijk vanaf met veel eigen hitjes, hoewel het natuurlijk dikke tracks blijven. Hij sloot af met een mooie remix van Derrick May’s ‘Strings Of Life’ zonder kicks en zijn eigen remix van Dave Angels’ ‘Airborne’. Toch wel bijzonder als de man deze klassieker zelf over de Maarsseveense Plassen (of all places) laat schallen. We hadden geen zin om hierna gelijk naar huis te gaan en zijn dus afgezakt naar de Poema in Utrecht, waar we nog even van het enigszins monotone, maar ook erg vadsige elektronische geweld van Extrawelt hebben kunnen genieten.

Hoogtepunt: De set van Carl Craig (ondanks de hitjes), omdat hij toch altijd een erg speciale lekkere flow weet neer te zetten. Rachmad wist de mainstage weer te rocken en Deetron zat ook erg lekker in zijn set, eerder op de dag.

Dieptepunt: Hoewel de sfeer over het algemeen erg goed was, ging het maar weinig echt los. Ook hadden we graag iets meer ‘experimentjes’ in de line-up gezien en in de sets gehoord.

Opmerking bezoeker: "Hee, je staat op mijn kreeft. Ga daar eens heel snel vanaf!” (Er waren weer veel opblaasbare dieren op het strand te vinden.)

Sfeer/decoratie: Van uitbundige decoratie moet Rockit het niet nog steeds niet hebben en als het de hele dag geregend had, was het waarschijnlijk een klein drama geworden. Rockit draait uiteindelijk toch meer om de muziek en de sfeer was weer prima. Wel hoorden we uit betrouwbare bron dat er wat vechtpartijen zijn geweest. Verder waren er ook dit jaar weer geen rijen voor toiletten, bonnenkassa’s en bars, wat altijd erg prettig is. Het geluid was op sommige podia erg zacht, maar dit had te maken met klachten van de buurtbewoners vorig jaar. Het geluid mocht dit jaar daarom niet boven de 70 db uitkomen.

Wat beter mag: Voor de enorm afgelegen tweede parkeerplaats werd wel gewoon even acht euro in rekening gebracht. Beetje zuur, vooral toen duidelijk werd dat mensen die een uurtje later aankwamen wel weer gewoon op de parkeerplaats bij de ingang terecht konden. Volgend jaar dan toch maar weer op de fiets, al is het voor de vrouwelijke bezoekers ook niet erg prettig in het pikkedonker door een recreatiegebied terug naar Utrecht te moeten fietsen.

Bezoekersaantal: Druk bezocht, maar niet helemaal uitverkocht. Update 01-08-2007 van de FCA-website: Rockit Open Air was op het laatste moment toch uitverkocht.

Oordeel: Rockit Open Air heeft nog steeds niet de ‘allure’ die de grotere festivals hebben. Toch is het ieder jaar weer erg gezellig, staan er aantrekkelijke namen in de line-up en wil je het niet missen. We hopen dan ook dat de buurtbewoners nou eens ophouden met klagen en gewoon accepteren dat het strand één dagje per jaar geannexeerd wordt door danceliefhebbers, zodat we volgend jaar opnieuw zo’n relaxed feestje kunnen meemaken.

L2P-verslag Rockit Open Air 2006

L2P-verslag Rockit Open Air 2005