Hokjesgeest kleine smet op groots muziekfestijn

Intro: Voor het derde achtereenvolgende jaar organiseerden het Paard en het Haagse Pop Centrum het State-X New Forms festival. Het festival heeft in de afgelopen jaren een gedegen reputatie opgebouwd onder liefhebbers van vernieuwende elektronische - en rockmuziek. Met een uitgekiende combinatie van bekende en minder bekende acts plus een lekkere cocktail aan muziekstijlen en stromingen wist het festival zich binnen no-time goed op de kaart te zetten. Ook dit jaar pronkte op de affiche vele mooie namen en beloftes.

Programma: Danielson, Sonic Youth, Mono, Love Is All, Amit, The Julie Mittens, POW-Ensemble, The Devestations, Dream/Aktion Unit, The Sedan Vault, Rauberhohle, Hasselhoff, Darker, Vincent Oliver, Dogdaze, No-Neck Blues Band, Head Of Wanstastiquet, My Cat Is An Alien, Toman, Aavikko, Jimmy Edgar, Jamie Lidell, Plastician, Mark One, Nathan Fake, Troje Snackbar Tiny, Magic Markers, Circle, La Peste, Rytm & Sound, Labasheeda, Ra-X, Daan D-Struct, De Nieuwe Vrolijkheid, Uw Hypotheekadvies, Aardvarck feat, DJ Cinnaman, Hipsicknatus Monstrosus, Braakland, Breakcore Tapdance Collective, Chap-a-tow

Gezien of gehoord: De meest in het oog springende naam op de vrijdag line-up was Sonic Youth. Deze inmiddels legendarische band is sinds z'n oprichting in 1981 van grote invloed geweest op veel verschillende stromingen en bands. Met Sonic Youth stond er een ware legende op het podium van het Paard. Dit was ook te merken aan de bomvolle, uitverkochte zaal die gevuld was met een mengeling van oude rockers en jonge fans. De band kon vanaf de eerste moment bij het publiek eigenlijk niks verkeerd doen. Ook al begonnen ze nogal slap, het publiek brak de tent af. Gelukkig werd de band naarmate het concert vorderde beter. Veel onbekende nummers van hun nieuw te verschijnen album werden gespeeld, hier en daar aangevuld met een 'oudje'.

In de naast het Paard gelegen kelder van de KingKong-galerie speelde aansluitend My Cat Is An Alien. De met verschillende lichtgevende pistolen gewapende noiseband speelde vermakelijk, maar miste genoeg ontwikkeling in hun drones om interessant te blijven. Gelukkig bracht Vincent Oliver er het in het Paard cafe een stuk beter vanaf. De grote ontdekking van de avond was het Belgische bandje Toman. Drie jonge jongens die als bezetenen een bezwerende mix van postrock en elektronica vol overgave en gevoel tot het publiek brachten. Hypnotiserend mooi en van hoge kwaliteit. Een soort Mogwai meets Radiohead. Houd deze jongens in de gaten.

Wat dit jaar erg jammer was aan de programmering van State-X was de keuze voor het neerzetten van de meeste gitaar gerelateerde acts op vrijdag en de elektronische acts op zaterdag. De voorgaande jaren was het juist zo leuk om van een leuk bandje naar een vage electro-act te lopen en vice versa. Dit 'probleem' werd op de vrijdag pijnlijk duidelijk toen alleen nog bandjes als Love Is All, Dog Daze en Sedan Vault overbleven en er vervolgens op het einde nog wat grime-achtige drum & bass te horen was van Amit. Het Paard was inmiddels bijna uitgestorven.

Zaterdag was dus de meer elektronische avond en om dat goed kracht bij te zetten stond Chris Clark op het programma. Begeleid door een drummer liet hij het grootste gedeelte van zijn nieuwe album 'Body Riddle' voorbij komen. Zijn act was goed, maar miste toch wat van de brute energie die hij normaal gesproken live teweeg brengt. Wie wel een boel energie bezat, was de tapdanseres die bij het Breakcore Tapdance Collective vrolijk op de stuiterende beats van stond te tappen. Met sensoren in d'r schoenen triggerde ze ook zelf beats. Een mooie 21ste eeuwse kermisattractie. Jamie Lidell bleek zijn draai gevonden te hebben. Met een goed gekozen verhouding tussen zijn live samplegekte en rustige soulnummers zette hij het Paard op zijn kop. Zonder overigens zijn hit Multiply te spelen.

Na zoveel joligheid trok de Franse artiest La Peste in de kleine zaal iedereen de duisternis in. Het optreden was hard en meedogenloos: niet te begrijpen ritmepatronen en zware bassen. Een genot voor het oor. De jongens van Rhytm & Sound die na hem speelden, hadden het even moeilijk maar wisten al snel de juiste vibe te creëren. In de grote zaal was het inmiddels dik feest. Stonden twee jaar geleden de meeste mensen nog een beetje onwennig te hupsen op grime, nu hadden Plastician en Mark One een kolkende mensen massa voor zich die zich volleerd liet meeslepen door deze nieuwe Londonse hype. Jammer van de schreeuwerige MC, maar dat hoort er blijkbaar bij.

Nathan Fake tenslotte had de eer om het weekend af te sluiten. Hij deed dat met verve. De Britse geluidskunstenaar ging alle kanten op met z'n muziek, maar bleef altijd sferisch.

Bijzonderheden: Dat het vrijdag uitverkocht was, merkte je eigenlijk alleen tijdens Sonic Youth. Zoals verwacht verdwenen veel bezoekers als sneeuw voor de zon nadat de band klaar was. Jammer, want er viel nog veel leuks te beleven.

Hoogtepunt: Eindelijk een keer Sonic Youth te hebben gezien. En Toman. En La Peste.

Dieptepunt: De ticketprijs.

Decoratie: Grote State-X banieren, een platenmarktje, een foodcorner. Verder niet zoveel eigenlijk.

Sfeer: Heel goed, op beide dagen. Wel was er een verschil te merken tussen de beleving van het publiek en de sfeer op vrijdag en die van zaterdag.

Wat mag beter: De gemixte programmering van de jaren ervoor mag terug. Dat houdt de avond avontuurlijker.

Prijs/Kwaliteitsverhouding: De ticketprijs op vrijdag was met 27,50 echt te duur. Ook al stond Sonic Youth geprogrammeerd. De zaterdagprijs van 17,50 had ook op die dag moeten gelden..

Bezoekersaantal: Beide dagen goed druk.

Love2party Tip: WORM

Oordeel: State-X New Froms is een festival met een geheel eigen smoel dat zichzelf goed blijft ontwikkelent en daardoor kan rekenen op steeds meer bezoekers. Terecht.

Verslag State-X New Forms 2005

Verslag State-X New Forms 2004

State-X New Forms