Een soort 4 in Rotterdam

Niet iedereen wist afgelopen vrijdag in één keer de weg te vinden naar Locus010 - vernoemd naar het gelijknamige kunstenaarscollectief dat het pand in het stadshart van Rotterdam vijf jaar geleden kraakte. Alliance Sociale presenteerde een optreden van Leroy Rey en Seiji (Bug in the Attic) in het voor velen toch wel opeens nieuw opgekomen Locus010.

Tekst: Jeroen & Marcel

Foto's: Jos Kottmann

Het voormalige HUF-pand aan de Hoogstraat was vorig jaar al in gebruik genomen voor evenementen. Maar dan semi-legaal. Na inspectie door de brandweer moest het pand echter worden gesloten, omdat er geen goede nooduitgang was. Na enige aanpassingen, is het pand weer legaal beschikbaar. Of eigenlijk: Een feestje aldaar wordt gedoogd. Gelukkig is een officiële nachtvergunning nog maar een kwestie van tijd, als we de geluiden vanuit de organisatie moeten geloven.

De etage waar het allemaal gebeurt, dient nog steeds op dezelfde wijze genomen te worden. Gewoon via een trap naar de vierde verdieping. Op de derde verdieping vindt nu een expositie plaats van foto's van voormalig topmodel Helena Christenen. De ambitie van Locus010 is om een cultureel creatief centrum te worden. De vierde verdieping is bestemd voor feesten en is een klein beetje vergelijkbaar met 11 in Amsterdam - een soort 4 in Rotterdam dus. Net als 11 bestaat Locus010 uit een vrij kale oppervlakte met uitzicht over de stad.

Het publiek was behoorlijk gemêleerd. Van voormalige MTC-gangers (inclusief Ted himself), tot mensen die eens wat anders wilden dan Rotown of Land van Waas. Eén ding hadden de bezoekers met elkaar gemeen: de liefde voor zwarte dansmuziek. En dan ben je bij Leroy Rey en Bugz in the Attic-lid Seiji aan het goede adres. De heren verwenden het publiek met soulvolle broken beat (Seiji) en dansmuziek in alle soorten en maten (Leroy Rey).

En ondanks dat het soundsystem allerminst aan de vereisten van een regulier podium voldeed en de omgeving nogal kalig aanvoelde (slechts een paar tropische planten en weinig verlichting), hing er een goede sfeer in de lucht. De dames dansten zich een ongeluk, de heren heupwiegden en sloegen het ene na het andere Jupiler-biertje, ter waarde van 1 euro 50 (!!), achterover.

De bebaarde dj uit Utrecht kreeg de mensen, pak hem beet honderdvijftig man, uitzinnig met een broken beat-remix van John Legend’s ‘Ordinary People’. Al eerder maakte Leroy Rey indruk met messcherpe overgangen naar verschillende muziekstijlen - een soulplaat gemixt met broken beat of een oude latinknaller geplakt aan Daft Punk-beats (‘Harder Better Faster Stronger’).

Hoewel hij absoluut geen slechte platen opzette, haalde Seiji het niveau van zijn Nederlandse collega, die de avond ‘warmdraaide’, niet. Alsof de Britse broken beat-producer dat in de gaten kreeg, besloot hij Leroy, na anderhalf uur solo te hebben gedraaid, uit te nodigen voor een back2back-sessie. En zo kwam er rond de klok van vijf een einde aan een leuke avond vol mooie muziek en vooral veel gezelligheid. 

Locus 010