Yonderboi @ Tivoli - Utrecht, 11 april

Concertpubliek is wel een beetje saai

Intro: Het debuutalbum 'Shallow and Profound' van producer Yonderboi was een ongekend succes voor de talentvolle Hongaar. Na vijf jaar is hij terug met een nieuw album, waarop hij een andere weg inslaat. Afgelopen dinsdag was Yonderboi samen met de band Kings of Oblivion te gast in het Utrechtse Tivoli.

Tekst: Brian Heikamp
Foto's: Juri's Verbeelding

Bijzonderheden: Op het eerste gezicht ziet de opstelling van Yonderboi en consorten er niet spectaculair uit. Een drummer, gitarist, toetsenist centraal op het podium, en Yonderboi achter een laptop. Het geheel doet denken aan een schoolbandje die klaar staat voor het eerste optreden. Schijn bedriegt, want vanaf de eerste klanken die de formatie ten gehore brengt voel je dat dit geen standaard 'dance' optreden gaat worden. Het nummer 'All we go to hell' bevestigt dit gevoel. Het dramatische geluid van vioolspelende zigeuners is doordrenkt met tragiek. De maagdelijke vocalen die het publiek onheilspellende teksten meegeeft, maken het nummer compleet.


Klinken de nummers 'Pabadam' en 'Riders on a Storm', afkomstig van het debuutalbum, uit je stereo nog downtempo; zo anders klinken ze bij een live-optreden. De percussionist weet met de technische kwaliteiten van Yonderboi uitzonderlijk volle basgeluiden te produceren, zonder dat ze vervormen. De nummers van het eerste album van Yonderboi worden op het podium getransformeerd tot energieke dansplaten.


Bij 'Badly broken butterflies' wordt voor het eerst kennis gemaakt met de zanger Scucs Krisztian die voor het album 'Shallow and Profound' de meeste vocalen voor zijn rekening neemt. Ondersteunt door een strijkkwartet en een simpel gitaarrifje eist hij alle aandacht op zich. Het aanstekelijke 'People always talk about the weather' wordt enthousiast ontvangen in Utrecht. Na 'Riders on a Storm' is het nu 'Love Hides' van de Doors die een metamorfose is ondergaan. Szucs krisztian is een prima vertolker van het origineel. Al mist hij wel het charisma om het publiek te bespelen, zoals Jim Morrison dat kon.


Dat Yonderboi door de jaren heen beinvloed is door klassieke popsongs en cinema noir is goed terug te horen in zijn nummers. Wat wij horen is een mix van triphop en rock, aangevuld met atmosferische beats die het publiek in vervoering brengt. Niet altijd even dansbaar, maar door de intensiteit uitzonderlijk mooi om naar te luisteren.


Werd Yonderboi meestal gerelateerd met loungemuziek, nu zal dat niet zo snel gebeuren. Het concert dat de Hongaar weg gaf, was muzikaal divers en stond als een huis. Enig minpuntje was het ontbreken van communicatie tussen Yonderboi en het publiek. Alle nummers werden snel achter elkaar gespeeld, waarbij Yonderboi vaak emotieloos achter de knoppen stond. Natuurlijk gaat het om de muziek, en die was gewoon goed.


Sfeer: Beetje mat, al gingen de mensen die de volgende dag vrij waren aardig los
Decoratie: Er werd gebruik gemaakt van een groot projectiescherm boven het podium met veelal duistere visuals die goed pasten bij het geheel.
Hoogtepunt: Het concert op zicht.
Dieptepunt: Het sinistere 'Soulbitch' is voor de die hardrocker misschien wel te versmaden, maar voor ons iets te ruig
Wat mag beter: Een zangeres en een zanger samen op het podium zou het geheel misschien wat spectaculairder maken
Mening bezoeker: Astrid: 'Concertpubliek is wel een beetje saai.'
Prijs kwaliteit: 12 euro was het meer dan waard
Aantal bezoekers: De Tivoli was zo goed als vol
Oordeel: Een prima concert van de talentvolle Yonderboi.

Yonderboi