Novalectra @ Klokgebouw, Eindhoven - 14 mei

Organisatie Novalectra laat steekjes vallen

Gewaagd, zo zou je het concept van Novalectra kunnen noemen. Extrema stak haar nek uit door een redelijk specialistische inhoud te geven aan een nieuw festival. Dat het allemaal te hoog gegrepen was, bleek al uit de tegenvallende voorverkoop. Daardoor werd het festival van twee dagen naar 1 dag teruggebracht. Natuurlijk lag dat niet alleen aan de line up, maar ook aan de concurrentie van andere feesten. Onder andere Awakenings en het 030303 festival mikten op dezelfde doelgroep. Erg jammer is het natuurlijk om namen als Jacek Sienkiewicz, Dynamix II en DJ Godfather van de line up te zien verdwijnen. Gelukkig bleef er wel genoeg moois over om (op papier) een geweldig feest mee te bouwen. En dus streek Extrema neer in het Klokgebouw op een oud Philips industriecomplex voor een nacht muziek met z'n roots uit Detroit en Berlijn.

Tekst & Foto's: Stamp

Het Klokgebouw is een prachtige locatie voor een feest als dit. Met z'n grote vierkante zuilen en hoge plafond heeft dit voormalig Philips pand een lekkere warehouse feeling. De grote zaal is voor de techno gereserveerd. Eenzelfde zaal hiernaast is in gebruik als wc en barruimte. Een kleiner zijzaaltje is de hele avond gereserveerd voor electro in al zijn vormen. Boven is er een immense chill-out met computerspelletjes uit grootmoeders tijd en live acts.


Wat gelijk opvalt is dat er overal erg weinig aan decoratie gedaan is, toch iets waar organisator Extrema normaal meer aandacht aan besteed. Dit hoeft natuurlijk niet erg te zijn, als alle andere zaken maar in orde zijn. Ook daar laat de organisatie echter steken vallen. Het grootste probleem is het geluid. In de technozaal staat het en te zacht en zit er veel te weinig mid in, wat erg lelijk geluid oplevert dat eigenlijk alleen vooraan naast de box een beetje redelijk klinkt. In de electrozaal staat het geluid de eerste helft van de avond veel te hard. Pijn aan je oren, vervormd geluid, dat kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn. Gelukkig worden deze zaken in de loop van de avond enigszins gecorrigeerd, maar dan nog is het nergens optimaal.

Ander probleem is dat het geluid en het licht in de grote zaal twee keer compleet uitvallen. Dit is natuurlijk dramatisch voor de sfeer en voor de DJ die op dat moment aan het draaien is. Omdat dit het tweede feest van Extrema op deze locatie is, zou je denken dat ze dit soort problemen wel onder controle hebben. Nog een minpunt is het tekort aan wc's en bonverkooppunten. Een beetje slimmerik had plasbakken neergezet, zodat de heren niet ook in de rij voor de hokjes hoefden te wachten. Een extra bonverkooppunt had de lange irritante rij gedurende het drukste punt van de nacht zeker verholpen. De vraag is natuurlijk of deze zaken wel beter zouden zijn geregeld als het evenement wel volledig was uitverkocht.





Het belangrijkste van een feest is natuurlijk de muziek. Hoe zit het daar dan mee? De avond begint met een kleine teleurstelling want de Martini Brothers spelen geen live-set zoals aangekondigd. Niks gitaren, niks rockende zang. Nee, een semi-live Traktor dj-set is waar we het mee moeten doen. Leuk, maar niet spetterend zoals het had kunnen zijn. Fabrice Lig in de technozaal komt overtuigender over, totdat bij hem het geluid uitvalt en daarmee gelijk de opbouw en de sfeer. De Italiaan Marco Passerani weet dan in een overvolle electrozaal de eerste spannende klanken van de avond te brengen: italo-disco-electro all the way, erg sterk. Nadat het licht en geluid weer terug zijn, neemt Daniel Bell het in de grote hal over van Lig. Deze grondlegger van de minimal sound begint meteen goed: lekker snelle up tempo minimalistische house. Maar het noodlot treft ook hem en alweer valt de boel uit.

Het waarlijk hoogtepunt van de avond vormt Ed DXM aka DMX Krew met zijn liveset. Duistere rauwe electro opgedirkt met gefreakte vocoders. Bij het toetje van pompende rave in het laatste kwartiert gaat het echt helemaal los. Ook Robert Hood weet op sommige momenten zeker de vinger op de zere plek te leggen, maar door het erbarmelijke geluid gaat er hier veel verloren. Zijn opvolger Joey Beltram komt niet veel verder dan wat lomp gebeuk met weinig diepgang. Terwijl Felix da Housecat de laatste restjes van zijn hemeltergende "eclectische" set op een wonderbaarlijk tevreden publiek loslaat.

Zombie Nation lijkt het begrip bas opnieuw uit te willen vinden in een diepe maar enigszins energie missende liveset. Natuurlijk komen de lekkere gouwe ouwe krakers voorbij, maar een beetje meer moeite had hier niet misstaan. Als hekkensluiters staan in beide zalen Duitse Diva's. De technozaal heeft oldschool rave koningin Marusha om de klus te klaren, die dat apart aanpakt met een clubby technoset doorspekt met platen uit andere genres, niet altijd even overtuigend. De andere diva, Ellen Allien, gaat op de minimale tour en gaat zo voorbij aan het electrostreven van de kleine zaal.


Extrema heeft lef getoond om een feest als dit neer te zetten. Daarvoor niets dan lof. Het idee is natuurlijk geweldig. Helaas is gebleken dat het te vooruitstrevend was voor een blijkbaar conservatief (Zuid) Nederland. En dat heeft het feest parten gespeeld. Ook de datum en erg belangrijk: de locatie werkten niet in het voordeel van Novalectra. En hoe zou dit feest in de randstad hebben uitgepakt? Wij hopen in ieder geval dat Extrema niet opgeeft en orde op zaken stelt, ook qua geluid en randverschijnselen, en dat dit gewaagde concept tijdens een tweede editie meer succes heeft.

Opvallend: Meer mensen op de gastenlijst dan betalende bezoekers.
Dranktechnisch: bier, water, mixdrankjes, flugel, alle redelijk geprijst.
Bartijden: Redelijk, als je eenmaal lang in de rij had gestaan voor een bonnetje.
Plastijden: Op het drukste punt van de nacht erg lang.
Dieptepunt: Herhaaldelijk uitvallen licht en geluid.
Hoogtepunt: Ed DMX
Oordeel Love2party: Gewaagde line-up, steekjes laten vallen in de organisatie, volgende keer (laten we hopen dat die er komt) beter!
Het cijfer: 6

Novalectra