O.W.A.P. @ Hemkade - Zaandam, 22 nov

Het feest ben je zelf!

Zelden was de marketingstrategie van een feest zo goed als dat van OWAP, de "Original Warehouse Acid Party". Organisatoren Club Risk en Meubelstukken waren erin geslaagd een sfeer van mystiek rondom dit feest te laten creeren alsof het een illegale rave betrof zoals die eind jaren tachtig plaatsvonden in oude pakhuizen in het Westelijk Havengebied in Amsterdam. Een geheime locatie, een advies om geen dure kleding of naaldhakken aan te trekken, en zelfs de toevoeging "everything starts with an E" lieten er geen twijfel over bestaan: dit werd een houseparty zoals houseparties bedoeld waren.

Tekst: Roelf Jan
Foto's: Sebastiaan

Groot was dan ook de teleurstelling toen twee dagen voor het feest de locatie via het internet bekend werd gemaakt: geen oude industriele loods of pakhuis in de havens van Amsterdam, maar een evenementenhal in Zaandam dat wekelijks het decor is van hardhousefeesten en rommelmarkten, de Hemkade. Goed, een weinig spectaculaire locatie dus, maar kon het de pret drukken? Ging het hier niet immers om de opvolger van het legendarische Oud Hollandsch Acidfeest, waar oude RoXY tijden zouden herleven, waar ieder zichzelf respecterende houseliefhebber gewoonweg bij MOEST zijn, en waar bovendien een van de grondleggers van de Detroit sound, Kevin Saunderson een acid set zou draaien? Uiteindelijk konden er twee soorten meningen worden onderscheiden, die van de Negativist en die van de Positivist. Beide partijen worden aan het woord gelaten.


'De negativist':
"Wat een zakkenvullers! Je reinste oplichterij! Een beetje interessant doen met een secret location, zodat iedereen een veel te duur kaartje koopt, om dan vervolgens met de Hemkade op de proppen te komen. Ik voel me genaaid. Waarom houden ze het anders niet meteen in Bob's Party Saloon in Uitgeest? Voor ondergetekende was de lol er vanaf toen ik hoorde dat het in die aftandse hal in Zaandam was, maar omdat ik mijn kaartje al had ben ik toch maar gaan kijken.

En inderdaad, wat een drama. Net alsof je met een paar opgestapelde pallets, een paar buizenconstructies en een brandweerauto als decoratie de sfeer van een industriele loods kan maken. Nou, daar trap ik dus niet in, de Hemkade blijft een sfeerloze gabberhal. En dan die muziek. Laten we wel wezen, dat acidgebeuk is gewoon primitieve muziek afkomstig uit primitieve drumcomputers. Een hele avond die herrie aan mijn hoofd met bovendien een knetterende stroboscoop er overheen, die tijd heb ik wel gehad. Als het dan bovendien nog wordt gedraaid door dj's die zo oud zijn dat ze stuk voor stuk nauwelijks nog haar op hun hoofd hebben, vraag ik me af, wat is de volgende stap: een dj met een rollator? En dan een live act van een paar overjarige travo's, die zichzelf vooral erg leuk vonden, nou ik houdt er een andere betekenis van het begrip humor op na.


Nee, van mij mag het afgelopen zijn, die hang naar het verleden. Dat er dan ook nog geprobeerd wordt een commercieel slaatje te slaan uit nostalgie van een generatie die allemaal al lang een burgerlijk gezinnetje thuis heeft is voor mij de druppel. Bovendien heeft iedereen die na 1975 geboren is op zo'n feest uberhaupt niets te zoeken, omdat zij tijdens de beginjaren van house nog nauwelijks schaamhaar hadden, en de kans dus klein is dat zij op dat moment in de RoXY hun eerste XTC-ervaringen opdeden. Zullen we het verleden gewoon laten voor wat het is, en onder ogen zien dat die goeie ouwe tijd toch niet meer terugkomt? Dan hoeven we ook niet meer geforceerd te springen op muziek gedraaid door dj's die beiden hun houdbaarheidsdatum ver overschreden hebben. Als je nostalgie wilt, ga dan maar naar de Radio 10 FM flashback-party in Ahoy met een optreden van Roberto Jaketty en de Scooters, maar laat die oude house tijd alsjeblieft met rust!"


'De positivist':
"Wat een feest! Wat een nacht! Al maanden keek ik uit naar deze avond, en het was nog mooier dan ik had durven hopen. Goed, de Hemkade was dan wel geen echt Warehouse, maar met een beetje verbeelding waande je je weer in de Vrieshuizen in Amsterdam West. En noem me verwend, maar ik vond het wel erg gemakkelijk dat ik mijn jas in de garderobe kon ophangen, dat de wc's en de bar prima geregeld waren en dat het geluid loepzuiver was. Mij hoor je dan ook niet azijnpissen over de locatie, het feest ben je immers zelf nietwaar? En een feest was het. Een feest van herkenning welteverstaan. Zelden ben ik op een avond zoveel oude bekenden tegen het lijf gelopen.


En dan de muziek: geweldig! Wat heerlijk om weer eens te kunnen dansen op tijdloze platen als 'Energy Flash', 'Go!' of 'Bodymotion'. Wat prachtig om te zien dat oude rotten in het vak als Dimitri en Joost van Bellen nog steeds als geen ander een zaal tot een hoogtepunt kunnen brengen. Een rookmachine, een stroboscoop en een harde bas, wat heeft een mens nog meer nodig op zaterdagnacht? En dat een levende legende als Kevin 'Inner City' Saunderson speciaal voor dit feest het stof van zijn oude platen af wilde geblazen en een formidabele set draaide, maakte het feest echt compleet.


In de andere zaal mochten dj's als Cassie 6, Roog en Groovemaster Johnson hun garage-klassiekers draaien, en was de stemming even uitgelaten als in de grote zaal. De smiley's waren niet van de lucht, als ze al niet op t-shirts of buttons waren te zien, dan droeg eenieder wel een grote smiley op zijn of haar gezicht, want iedereen leek deze avond even enthousiast om weer eens die klassieke houseplaten te mogen horen. Zo zongen een paar duizend man massaal mee met Joe Smooth's 'Promised land', en explodeerde de Hemkade bijna bij het horen van Loleatta Holloway's 'Love Sensation'.Dit was zonder twijfel een van de beste feesten van het jaar. Ik kan niet wachten op de volgende editie, en tot die tijd kan ik gelukkig nog altijd luisteren naar mijn oude TDK-bandjes met Houseparty deel I en deel II.

Aciiiiiiiiid!!!"