Symmetrixx @ Lay Down, Utrecht - 3 okt

Een lekkere beat, meer hoef ik niet

Symetrixx is een concept uit de Teknation-stal en wordt gehouden in een partycentrum genaamd Lay Down, gelegen op een industrieterrein in Utrecht. Helaas was het pand zelf niet echt industrieel te noemen: een veredelde gymzaal is een betere omschrijving. Aan enige decoratie om de boel wat op te fleuren was ook weinig gedaan.

Tekst en foto's: Stamp!


Met een groot Symmetrixx-spandoek en wat videoprojecties moesten we genoegen nemen. Om een te gladde vloer en de daarbij behorende glijpartijen tegen te gaan had de organisatie wel een gezellig blauw vloerkleedje over de tegels gedrapeerd. Aardig was de chillout die op een verhoging achter in de zaal was opgezet. Zo hoefde je al chillend niets van de muziek te missen en was er ook nog eens een plezierig uitzicht.


Een ding waarvoor de organisatie groot respect verdient, is dat zij met hun boekingen altijd origineel zijn. Zo heeft ze in het verleden mensen als Dylen Drazen, Alex Bau, Ian Void en Lars Klein over de vloer gehad. Ook voor dit feest waren een paar namen uit het grote technoland geplukt. Dj's die je niet dagelijks voorgeschoteld krijgt.



Zoals Tobias von Hofsten, een Zweed die met een paar ijzersterke producties al menig technohart heeft veroverd. Als platform hiervoor runt hij zijn eigen label Illegal Stockholm. Helaas was hij al bijna klaar met draaien toen we bij Symmetrixx aankwamen. Zijn laatste stukje set klonk erg lekker. Swingde funky techno die door een swingende Tobias netjes als een stuwend geheel werd voortgemixt. Minpuntje was dat het volume wat te zacht stond afgesteld, wat dan ook tot gevolg had dat er nog niet veel werd gedanst. Zo rustig als het bij binnenkomst was, is het helaas ook bijna de hele avond gebleven.



Aansluitend op Von Hofsten, kwam een held uit de Tresor-stal zijn kunsten vertonen. Neil Landstrumm maakte zijn opwachting om ons live te voorzien van een potje onvervalst gefreakte beats en scheurende bassen. Het volume ging omhoog en zoals verwacht verdwenen de vier keer vier beats en maakten plaats voor een partij heerlijk onverklaarbaar gerammel, geknerp, geknisper en gedonder. Soms klonk het alsof er een wasmachine vol oud ijzer, microfoons en drumcomputers op een kar met een slag in het wiel van een heuveltje werd afgeduwd. Moeilijke maar erg spannende muziek die voor een groot gedeelte van het publiek te hoog gegrepen was. Het leek meer op een staande receptie dan op een technofeest. Gelukkig waren er ook freaks aanwezig die zich daar niks van aantrokken en zich vol overgave stortte op het geweld dat de Schot uit de boksen liet knallen. Als producer en ook met zijn liveset weet deze man altijd iets bijzonders te creeren, daarvoor hulde!


Dan "straight from the USA", John Selway. Een typisch voorbeeld van een goede producer niet per se een goeie DJ hoeft te zijn. Zijn set begon lekker maar verviel al snel in wel heel erg oppervlakkige techno. Maar onder het motto 'een lekkere beat, meer hoef ik niet' zette het publiek zich massaal in beweging! Dat maakte van het feest toch wat meer een echt feest. Toch stoorde het uitblijven van een echte opbouw in de set en de soms wel erg makkelijk gekozen platen na verloop van tijd. En dus sloeg de lamlendigheid een beetje toe. Daarnaast speelde ook de hitte zijn tol. Door een defect aan de airco was de temperatuur zo hoog opgelopen, dat het niet meer aangenaam bewegen was. Gelukkig snapte de organisatie dit ook en was zij zo wijs om na verloop van tijd de muziek even uit te zetten en de deuren te openen. Een welkome verfrissing!


Als afsluiters stonden daar Stephan en Vincent de Wit die tot een uurtje of 6 door mochten gaan. Stephan nam het roer over van John Selway en liet hem meteen vergeten. De retestrakke mixen, de sterke opbouw en de totale energie die uit de muziek spatten, zorgden ervoor dat hij zich samen met Landstrumm tot hoogtepunt van het feest mag rekenen. De muziek was hard zonder het te ver door te drijven. Het knalde, en zo ook het overgebleven publiek! Broer Vincent mocht de klus klaren en deed dat ook overtuigend. Net een tandje harder, maar ook iets onzorgvuldiger. De muziek denderde lekker door tot iets over zessen, waarna de vriendelijke heren van de beveiliging ons allen verzochten om het gebouw te verlaten.