Extrema Outdoor @ Aquabest, 19 juli

Partyscene Redactie | 1 januari 2005
party reports

Dansen in de tropen

Met de officiele opening van het festival om 11.00 uur had de thermometer de stand van 28 graden al gehaald, en "he's still counting!" werd ons enthousiast vanaf het podium toegeschreeuwd. De opening van Extrema Outdoor 2003 was een feit, het feest kon beginnen. Een feest dat zich voor veel mensen in en erg dichtbij het water afspeelde, want al rond het middaguur werd de magische grens van 30 graden celcius gehaald. En toen moest de grote drukte nog op gang komen.

Tekst: Nico
Foto's: Nash



Net voor 10.00 uur reden wij het weiland op dat als parkeerterrein was ingericht, aan de andere kant van de waterplas. Zo vroeg en gelijk al een pittige wandeling voor de boeg, op zoek naar de ingang van het festival. Met de zon nu al zo fel op het bolletje kreeg ik met terugwerkende kracht steeds meer medelijden met de Vierdaagse wandelaars. En met iedere stap meer respect voor iedereen die daar de eindstreep wist te halen. Mijn lichaam protesteerde nog hevig van de inspanningen van de avond ervoor en smeekte me om toch vooral rustig aan te doen. En met een heuse picknick voor de boeg zou dat allemaal goed gaan komen.


Pluk de dag!
Voor de achtste editie van Extrema Outdoor had de organisatie iets ludieks bedacht om de bezoekers al vroeg naar de waterplas te krijgen. Voor vijf euro bijbetaling kon je namelijk ontbijten op het terrein en zo de officiele opening meemaken. En daarvoor zou je al vanaf 09.30 uur het terrein opmogen. Maar dat bleek organisatorisch net even een bruggetje te ver. Tussen de 100 en 200 vroege vogels stonden voor de ingang, en die bleef gewoon potdicht. "Een picknick???, reageerde de security vol ongeloof, alsof ik hem had gevraagd naar de oplossing voor de wereldvrede. Daar weet ik niets van." En zo moesten we toch nog tot 10.45 uur wachten voordat de hekken opengingen en het tropeneiland kon worden ingenomen.




Bij de Future Funk Area, het openluchtpodium waarbij de dj's op een stellage in het water staan, had de organisatie een ontbijtbuffet neergezet, met genoeg ruime keuze uit ovenverse croissantjes, broodjes, pistolets, koffie, thee, vruchtencocktails, vruchtenyoghurts, ontbijtkoek en cake. De Keuringsdienst van Waren controleerde nog even de buffettafel en adviseerde de organisatie dringend de yoghurt in bakken met ijs te stoppen, wat ook a la minuut werd gedaan. En dus laadden wij met een nog beter gevoel ons bordje vol. Plaids met hartjesprints lagen her en der in het grasveld en ik moet zeggen dat het wel iets bijzonders had. Kriebels in de buik, een stralendblauwe hemel, een lonkende waterplas en tientallen mensen die met koffie en broodjes rustig afwachtten op wat komen ging en vooral lekker luierend het op gang komende festival waarnamen.



Verkwikkende waterplas
Net voor elven renden verschillende mensen van de organisatie nog over het terrein, druk schreeuwend in walkietalkies en mobieltjes. "Het geluid van in de Kremlin Tent moet uit, pas na de officiele opening mag dat aan! Daar staan nog een paar hekken open! Hier nog een paar parasols, daar een nieuwe speaker. Wie haalt die klerezooi daar weg? Regel jij snel nog even wat van die kabels voor dat podium?" Zo druk als de organisatie, zo relaxt lagen de eerste bezoekers in het gras, iedereen op het gemak te bekijken die het terrein kwam opwandelden.


En daarin veranderde weinig toen het festival om klokslag 11.00 uur voor geopend werd verklaard met Bart Hendrix in de Mixed Area, Edwin Bazen in de Techno Area, Bart van Wissen in de Progressive Area en Victor Coral in de Future Funk Area, de plaats waar we een groot deel van de dag zouden gaan doorbrengen. Dansend, schaduw zoekend onder een van de weinige bomen of verkoeling zoekend onder of rond het podium van de Future Funk, met de blote voeten of voor een duik in de verkwikkende waterplas. Victor Coral had geen boodschap aan luieren en ging er gelijk al vanaf het begin stevig tegenaan met soulvolle maar wel pompende housebeats die velen toch al tot beweging aanzetten.




Ingevette spiermassa's
Al rond het middaguur was het festivalterrein goed bevolkt. Bikinitopjes waren de favoriet bij het vrouwelijk deel van de bezoekers, overigens voor een groot deel van een betoverende zomerse schoonheid; alsof de Wiekse Witte reclame traag voorbij trok. Ontbloot bovenlijf bij veel van het mannelijk publiek dat de ingesmeerde spiermassa's trots toonde. En degene met wat minder spiermassa's zochten bescherming achter hun t-shirts. Tot de persoonlijke standaard uitrusting behoorde bij vrijwel iedereen zonnebrandolie. Want met een temperatuur die al snel de dertig graden passeerde was insmeren een pure noodzaak. Al werd al in het begin van de middag duidelijk dat er heel wat mensen zondagochtend roodverbrand in hun bed moeten hebben gelegen.



De tent die als eerste volliep was de Progressive Trance Area gehost door Kremlin. Daar kostte het DJ Astrid geen enkele moeite om met haar behoorlijk stevig bonkende beats en melodieuze klanken het publiek voor haar te winnen. Maar de Super Natural Area op de kop van het "eilandje" werd toch al snel onze favoriete plek. Hier stonden de meeste en grootste bomen voor de noodzakelijke schaduw en waaide de hele dag een aangename wind. Toch vonden de Dirty Puppets, die er om 11.15 uur hadden moeten openen het blijkbaar te warm, want tot 12.30 uur bleef het er angstvallig stil.



Tropische waarden
Maar Funkubine schudde het lome gevoel snel van zich af en wist vanaf 12.30 uur de spanning erin te houden met een spannende set vol electrofunk, percussiehouse en veel opzwepende latin en brazil. En al om half drie had ik mijn muzikale hoogtepunt te pakken, toen Funkubine de tropische waarden nog wat verder omhoogdreef met aanhoudende Braziliaanse ritmes, roffelende percussie en superswingende pianobreaks. Helaas flikkerde op het hoogtepunt van deze voor mij onbekende plaat het tentzeil op de draaitafels, in een tevergeefse poging wat schaduw op de draaitafels en de dj te krijgen. Die pogingen werden gestaakt, maar Funkubine liet zich niet uit het veld slaan en legde de ene na de andere, van de warmte haast kromtrekkende, plaat op de tafels. Nog voordat de Easy Aloha's het roer overnamen vertrokken we naar de Future Funk Area, nieuwsgierig naar wat Tom Middleton er zou klaarspelen.



We pikten nog net het laatste stuk van Laidback Luke's set mee, en hoorden en zagen gelijk dat ook op Extrema de kleine man tot grote daden in staat was. "We can't get enough", klonk er over de hoofden van de vele danslustigen heen. En die stonden echt overal. Op het podium, in het gras, het water. Mensen waren aan het pingpongen in het water, met frisbees aan het gooien of namen een snelle duik. Om half vier nam de Engelse dj Tom Middleton de knoppen over van Laidback Luke en met James Brown's "I'm A Sexmachine" in de remix pakte hij het enthousiasme gelijk op. De sfeer was helemaal top, en Middleton begreep dat hij niet al te diep moest gaan, maar "gewoon" lekkere knallers van formaat, zomerse tunes en zwoele diepe house moest draaien om het overvolle veld voor zich in beweging te houden. Een enkel uitstapje naar instrumentale diepere sounds werd al snel weer afgewisseld door een vocale knaller om de uitbundige sfeer vast te houden.



Het einde van een erg hete middag naderde en bij enkele barren werd de sfeer wat minder feestelijk. De tropenhitte moest natuurlijk regelmatig afgeblust worden, maar een half uur in de rij in de brandende zon of onder een tentzeil van drukkende en beklemmende hitte haalt niet het beste in de mens naar boven. Bij de bar bij de Mixed Area werd de sfeer zelfs even grimmig toen er heibel ontstond over wie er het eerste aan de beurt was. Het trekken en duwen begon, terwijl het zweet toch al in grote stralen vloeide en in no time alles aan je lijf zat geplakt, inclusief de zweterige ledematen van de mensen die tegen je aan stonden gedrukt in de benauwde tentjes. En om vervolgens je zelf tussen de mensen door te wurmen om dan de brandende zon weer in te stappen, maakte het er allemaal niet beter op. Maar gelukkig was daar nog altijd die uitnodigende waterplas waarin steeds meer mensen dan ook verkoeling zochten.



Techno!
Terwijl buiten de zon strak aan de hemel staat en de temperaturen maar verder stijgen staan er in een grote tent, die achter het grote buitenpodium staat, een aantal topacts op technogebied geboekt. Deze tent wordt gehost door Reactor, en dat is wel te zien ook. Door middel van een aankleding met veel aluminium wordt een zeer strakke industriele uitstraling gerealiseerd.
Ondanks de hoge buitentemperatuur was het binnen in deze tent nog enigzins uit te houden, al was het alleen al doordat je niet continu die brandende zon direct op je hoofd kreeg.
Uit het grote techno-aanbod in elk geval Billy Nasty, Secret Cinema live en Monika Kruse mogen aanschouwen. Terwijl Billy Nasty het publiek midden op de dag al tot het uiterste laat gaan met platen als Alter Ego's Transphormer en DK8's Murder was the bass laat Secret Cinema in zijn liveset heel veel nieuwe energieke pompende tracks horen. Monika Kruse heeft in de Reactor tent de afsluiting van de avond. Zeer geconcentreerd mixt ze op een rustige manier de platen in elkaar waarmee ze van stevige techno naar zeer diepe techno gaat om de redelijk volle tent eens flink te laten genieten!


De rest van het verslag en nog meer foto's volgen zo spoedig mogelijk, zodra wij zijn bijgekomen van dit tropische uitstapje naar Aquabest. Aarzel niet om alvast jouw reactie op Extrema Outdoor 2003 in het hier onderstaande forum te laten horen!

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws