Reactor @ Now & Wow, R'dam, 18 okt

Een nieuwe combinatie heeft zijn opwachting gemaakt. Reactor vs. Sound Architecture, Amsterdam vs. Rotterdam. Twee ambitieuze organisaties die het zien zitten om hun technogedachten te bundelen. Zeker geen verkeerde optie in een tijd waar het maken van onderscheid moeilijk is. Via deze weg is het beide teams gelukt om zich (in ieder geval op papier) te onderscheiden. Het muzikale aspect voor deze eerste editie is namelijk techno vanuit een breed perspectief. Diversiteit met aantrekkingskracht tot gevolg! Dit gegeven werd versterkt door Vent 65 met zijn uitblinkende visuals.

Tekst:Iddo
Foto's:Ian

Now Joachim vs. K-Cee Claude Young Pascal F.E.O.S. Technasia aka. Charles Siegling

Wow Aril Brikha live Billy Nasty (techhouse/electro-set) Justin Robertson

Wanneer men het over een technoconcept in Now&Wow heeft, dan gaan de gedachten snel uit naar Awakenings. Toch is er nu een nieuw event dat ook op deze bodem gaat opereren. Dit nieuwe concept is niet te vergelijken met Awakenings. Reactor Sound Architecture heeft op papier reeds laten blijken dat het bij hen meer om de intimiteit zou gaan. Bij voorbaat een opmerkelijk gegeven voor zo'n grote club als Now&Wow. Toch blijkt bij binnenkomst al snel hoe het knusse sfeertje gerealiseerd is. Met veel zithoeken is een laidback sfeer gecreeerd. Door het afschermen met doeken krijgt de intimiteit een duidelijke gestalte. Daarnaast is goed zichtbaar dat Vent 65 indruk maakt met uitstekende visuals. Met de grote stalen elementen is het artistieke gedeelte goed vertegenwoordigd. Ook al hebben we het eerder gezien, het heeft zijn kracht nog niet verloren.





Ondanks het bekende gegeven dat Rotterdammers laat gaan stappen, gaat dit voor vanavond niet op. Ruim voor twaalven is de zaal al goed gevuld. Dat zal ongetwijfeld te maken hebben met het vroege optreden van Claude Young. Tot die tijd zijn het Joachim en K-Cee die back 2 back bezig zijn. Een toch wel opmerkelijke combinatie voor zowel de bezoekers als de heren zelf. Je krijgt zo haast het vermoeden dat hier een afspraak nagekomen wordt. K-Cee staat immers helemaal niet aangekondigd op de flyer, en om nu te spreken over een aanwinst? Beide heren zijn gewoon in beste doen op individuele basis. Laat dat in het vervolg zo blijven. Want deze combinatie doet ieders platenkeus geen eer aan. Gelukkig staat er voor de bezoekers iets beters in de startblokken. Claude Young is de man waarvoor velen richting deze club gekomen zijn. Hij krijgt anderhalf uur de tijd om van zich te laten horen. Lang genoeg voor deze technische pingelaar om zijn stempel op de avond te drukken. Alleen al door zijn ouverture die doorloopt tot halverwege zijn set. Technische elementen die weinige hem na doen. Het maakt hem daardoor ook zo bijzonder, maar misschien wel even zo gehaat. Waar de ware liefhebber zich in de zevende hemel waant, zijn het anderen die zich dood ergeren. En daar valt ook wel iets voor te zeggen... Dansen behoort namelijk niet echt tot de mogelijkheden. Het is een schouwspel waar je aandachtig naar moet luisteren en waarbij dansen tot het ondergeschikte behoort. Hoe gek dit ook mag klinken bij een techno-dj. Maar zoals gezegd was het onnavolgbare niet de gehele set van toepassing. In de tweede helft wordt het voor de dansliefhebber beter. Met werk van Jeff Mills, Carl Craig, Rush en The Advent brengt hij zijn optreden toch nog naar een bloedstollend einde. Voorop staat dat je open moet staan voor de wat gewaagdere stijl van Claude Young. Dit blijkt uiteindelijk gelukkig voor velen een niet al te groot probleem.





Tijd om na het aandacht vragende werk wat af te koelen. Verstand op nul en gaan. Je kent het wel. Het is iets wat de mensen vanavond soms nodig hebben. Pascal F.E.O.S. begint en de zaal loopt snel voller, om in een dansende trechter te veranderen. De Duitser weet een leuke set weg te geven. Niet te moeilijk, maar eentje die de mensen hier net nodig hebben. Op I Love Techno zullen ze hem als afsluiter hoogstwaarschijnlijk net zo hard nodig hebben. Vandaag is het de beurt aan Charles Siegling om in de Now af te sluiten. De ene helft van Technasia staat bekend om zijn snelle mixen waar de energie vanaf druipt. Zo ook vanavond in de Now! Hij zorgt voor een waardige afsluiting. Die mag vaker overgelaten worden aan deze symphatieke Fransman!





Waar het in de Now draait om het technowerk, komt in de Wow een bredere afdeling aan de orde. Warme, diepe Detroit techno, belandend in electro en uiteindelijk afsluitend met funky, futuristische techhouse/techno. Laten we beginnen bij het begin. Aril Brikha, een Iranier die in Zweden woont en Detroit techno produceert. Enfin, het verhaal is ons allen zo langzamerhand wel bekend. Deze kleine man is vandaag de dag geregeld in Nederland te vinden. Dit tot grote vreugde van de ware liefhebbers. Zij wanen zich dan ook door de wereld die Detroit heet en wat ervaren werd als een ware hypnose. De Wow heeft voor deze gelegenheid een kleine metamorfose ondergaan. Door het de helft kleiner te maken is er een intieme gelegenheid ontstaan. Billy Nasty staat hier ineens met een electro-set. Geen nieuw gegeven voor hem, maar het gebeurt toch niet al te vaak. Met wat aantrekkelijke klanken zorgt hij voor een ongedwongen sfeer. Deze lijn wordt doorgezet met Justin Robertson. Hij is degene die heerlijke klanken uit de speakers laat galmen. Futuristische techhouse met een warm gevoel. Justin weet het voorbeeldig te brengen. Zo denkt Claude Young er waarschijnlijk ook over. Vrijwel de gehele set is hij degene wie aandachtig naast de dj staat te luisteren.

Reactor en Sound Architecture zijn met dit evenement goed uit de startblokken gekomen, zover is duidelijk! Geen uitverkochte bak, maar gezellige druk. Voor beide strijdlustige teams was bij voorbaat al duidelijk dat er een vervolg moest komen. En deze komt er dan ook! Nog dit jaar. Vrijdag 6 december doen ze weer de Now&Wow aan voor een enerverend nachtje. Met de tot dusver bevestigde dj's moet dat wel gaan lukken. Het zijn niemand minder dan Adam Beyer en Marco Carola. Dat belooft dus wat.

Reactor Events
Sound Architecture