Sound & Vision @ Malieveld - Den Haag, 27 juli

Geslaagde eerste editie van Sound/Vision

Terwijl de weergoden dit seizoen vrijwel elk festival al geplaagd hadden met fikse regen- en onweersbuien, waren ze de mannen van Silly Symphonies en Stichting de Culturele Verbreding zeer gunstig gestemd. Een blauwe hemel en een stralend zonnetje hingen boven het Haagse Malieveld. Het leverde een zeer geslaagd festival op, waar mooie muziek samenging met vrolijke, uitbundige bezoekers.

Tekst: Marcel
Foto's: Nash

We begonnen de dag met een optreden van Deep Dish. Een set van Ali 'Dubfire' Shirazinia en Sharam Tayebi moet je horen in een kleine club met een supervette geluidsinstallatie. Zodra je echt in trance raakt van hun diepe, warme houseklanken, ervaar je een dijk van een optreden. Maar op een groot veld als het Malieveld maakten ze, ondanks een aantal prachtige vocale houseplaten, weinig indruk. Niet zozeer het gevolg van een inspiratieloos optreden, maar meer vanwege de plaats waar ze geprogrammeerd stonden. Misschien hadden ze in een van de tenten wel kunnen schitteren.




In de Silly Symphonies tent zette onze columnist Harry Lemon 8 een sterk opbouwende set neer. Zijn sound varieerde van diepe progressive tot opzwepende house, en dat werd prima opgepakt door een groepje van vijftig mensen. Harry werd afgelost door Benny Rodrigues en Laidback Luke. Zij draaiden de meest energieke set van de dag. Om en om mixte zij hun platen in. En dan niet via dezelfde meng- en draaitafels, nee dit gebeurde met twee afzonderlijke setjes. Dit leverde een echte strijd op, die werd gekarakteriseerd door veel scratchwerk en een partij heftige platen over en weer.




Ondertussen stond het zweet ons op het voorhoofd en werd het tijd voor een drankje. Een biertje kocht je voor 2 euro's en voor een flesje Smirnoff moest je het driedubbele neertellen. Terwijl de drankprijzen al van de hoge kant waren, werd op het voedsel al helemaal misdadig veel verdiend. Een broodje gezond voor 4 euro, een broodje fallafel voor 6 euro, het moest niet gekker worden. Maar goed, alles smaakte naar behoren en werd ons bovendien vriendelijk aangereikt. Terug naar de muziek.




De muzikale nadruk in de Smirnoff Experience tent werd gelegd op diepe en soulvolle housesounds. Terry Francis ging met succes de diepte in en Tom de Neef draaide aanstekelijke platen in het genre 'Chicago house meets Subliminal / Defected'. Silicone Soul kon door als gevolg van een flauwe set niet overtuigen. Dit duo komt beter in de studio uit de voeten, dat is na een aantal optredens (en een sterk album) wel duidelijk.




Snel door naar het hoofdpodium waar Laidback Luke bijna al zijn albumkrakers draaide en deze vergezelde door het pompende housewerk (waaronder de spetterende single 'Two Months Off' van Underworld), Hij werd opgevolgd door Luke Slater, die een live set speelde. Vooral de zanger van het stel faalde volledig! Het werd een van de meest ongelukkige optredens die we van Slater (als live muzikant) hebben gehoord. Alle tracks van zijn laatste album Alway's On Top kwamen voorbij. Zij zouden wellicht beter hebben geklonken bij de vocalen van ex-Aloof-zanger Ricky Barlow, niet bij deze mc die Slater naar Den Haag had meegenomen.




In het goedgevulde onderkomen van On/Sound Architecture was het Lawrence Burden die de tent, met een mooie, emotionele Detroit technoset, op zijn kop zette. Aan de overkant, in de tent van Silly's, werd Jamie Anderson met veel enthousiasme gadegeslagen. Het moge duidelijk zijn, het overgrote deel van de muzikanten schitterde in de Haagse zon. De eerste editie van Sound Vision werd na een spetterend dj optreden van DJ Remy, het nodige vuurwerk en een speech van organisator Erwin Unger ten einde gebracht. "Sorry, sorry, zei hij als laatst tegen de bezoekers die nog wel de hele nacht door wilden gaan. Maar die verontschuldigingen waren totaal overbodig. Samen met zijn partners heeft hij een fantastisch initiatief op poten gezet, een event dat hopelijk een vervolg krijgt in 2003.