On: Derrick May @ Off Corso, R'dam - 18 mei

Agressief, energiek en toch vooral erg fraai: Derrick May!

Geen vuiltje aan de lucht, zo leek het afgelopen zaterdag in de Rotterdamse Off Corso. De meeste bezoekers van ons forum beslisten, gisteren en vandaag, echter anders over de optredens van met name Duplex en toch ook Derrick May. Zij stelden enigszins teleur door respectievelijk saaie en tegenvallende sets. Dat ondergetekende geen oordeel kan vellen over alle anders verrichtingen (resident Joachim meegerekend) behalve die van de grootmeester uit Detroit, komt door het late bezoek aan de club op de Kruiskade. Gelijktijdig met de eerste plaat van Derrick May stapten we binnen. Althans, stappen? Vlogen we binnen! Meteen werden we gegrepen door het May-virus die ons via de boxen overmeesterde en ons dwong om mee te vliegen op een reis naar Detroit. Een virus dat eind jaren tachtig vanuit diezelfde Motorcity is overgewaaid naar het Europese vasteland, een virus dat mede door deze man is ontwikkeld: het technovirus!

Maar waar de Europese liefhebber hedendaags een industriele en grauwere vorm van deze sound prefereert, blijven de Amerikaanse scheppers bij hun soulvolle en funky standpunt. Zo bleek afgelopen zaterdag maar weer eens. Tijdens zijn eerste set op Nederlands bodem, Awakenings, moest May hebben gevoeld hoe men verlangde naar het grauwe locomotieven beukwerk van zijn opvolgers Marco Carola en Cari Lekebush. Toch had hij het lef om de discoklassieker 'You Make Me Feel' (Mighty Real!!!) van Sylvester uit '78 te draaien. Wellicht heeft dat tot veel verbaasde Amsterdamse gezichten geleid, maar in Rotterdam, een dikke drie uur later, ging het dak er toch echt helemaal vanaf!




Het enthousiasme, de energie en de agressiviteit waarmee Derrick May zijn platen mixte, toonden zijn klasse. Naast Jeff Mills heeft Derrick May een zeer agressieve en supersnelle wijze van mixen ontwikkeld. Soms lijkt het erop dat May al aan de groeven van het vinyl kan zien hoeveel beats per minuut er voorbij zullen razen en hoe hoog hij de pitch van zijn draaitafel moet instellen. Met zoveel gemak laat hij de funky technoknallers de revue passeren. Terwijl tijdens het eerste anderhalf uur van zijn set het tempo omhoog schoot, bleef de funk met eenzelfde snelheid de luidspeakers uitdruipen. Dat is absoluut ook een gave van dhr. May. Aan het begin van het tweede bedrijf schakelde hij over naar wat diepere, mooiere en intiemere platen van stadsgenoten als Carl Craig (met een zeer fraaie remix van 'Climax'!), Jeff Mills en Kevin Saunderson. Waarschijnlijk als gevolg van de vreemde opbouw van de avond, viel deze On-editie voor een aantal bezoekers enigszins tegen. Wij hebben weer eens genoten van een dj die het mixen tot een kunst heeft verheven!


Tekst: Marcel
foto's: Nash