Calypso Tunes, Calypso 2001 - 1 juli

Partyscene Redactie | 1 januari 2005

party reports

The Last & Golden Edition.

Een feestje met ons, voor ons en door Verse Geesten. Veelal bekende gezichten maar toch ook weer vele nieuwe. Gezien de uitgelaten stemming heel de avond heeft iedereen zich weer prima weten te vermaken deze laatste Calypso tunes.
Direct om 7 uur gaat aan de Mauritsstraat de voordeur open waarop een colonne van feestgespuis de Calypso in gaat. Daar aangekomen was een ieder in opwachting wat er deze avond komen zou. Alle bezoekers krijgen bij binnenkomst de kans om de gouden creaties vast te laten leggen op een gratis Polaroid.

In de zaal boven bleef het lang rustig. Het verzoek van de organisatie om zo vroeg mogelijk te komen was door een overgroot deel van het publiek, in alle waarschijnlijkheid door het lekkere weer, niet opgevolgd. Pas om een uur of acht druppelde het binnen.
Rond die tijd werd dus ook pas in de grote zaal het lounche-cd'tje afgezet en nam Ronald Molendijk plaats bij het mengpaneel. De drukte nam toe en na een aantal plaatjes was het de beurt aan de eerste gast "rinkeldekinkel" Jeroen van Inkel. De 538 dj die het hier zichtbaar naar zijn zin had concludeerde de volgende dag op de radio dat hij nooit eerder zoiets mee had gemaakt. Tevens was het voor hem een privilege en een onvoorstelbaar genoegen om met Ronald Molendijk en Eric E een feest te mogen hosten. Eric E, die ook al een keer eerder in Calypso mocht staan, startte direct met wat favoriete klassiekers die door de springende massa met vol enthousiasme ontvangen werden.

Het wordt warm en ook deze editie zijn de vier ventilatoren niet voldoende om iedereen koel te houden. Niemand in de grote zaal komt onder zweten uit, maar lijkt de meeste niet te deren. In het begin loopt men nog wel eens naar beneden om op temperatuur te komen maar na verloop van tijd geeft iedereen zich over aan de hitte.
Toen stond er nog een optreden gepland van de nieuwe band van Molendijk, Soulvation. Zij lieten enkele nummers ten gehore brengen, onder andere de hit van dit moment "I just can't stop". Verder was dit optreden een leuke afwisseling van instrumenten, drumcomputer en zang. Klapper van de show was de samenwerking met de human-beat-box. Menselijke en gecomputeriseerde geluiden wisselden elkaar hier af.

Zo rond half twaalf worden we als bezoekers bedankt voor de aanwezigheid en wordt ook de organisatie even in het gouden licht gezet. Ronald draait nog wat gouwe ouwe (waarbij Michael Jackson's "Billy Jean" een van de meest favoriete is) en om 5 voor twaalf wordt alweer de laatste plaat aangekondigd. Het is evenals voorgaande keren "A Brand New Day". Er is geen feest waar zo'n groot percentage plots een glimlach op het gelaat krijgt en tintelende gevoelens van geluk en de hitte.

Ook nu wordt om precies 12 uur aan de muziek abrupt een einde gemaakt. Direct wordt het mengpaneel van de decks ontkoppeld zodat de menigte met een lichte kater de trap afloopt.
Een enkeling probeert later deze avond nog op zoek te gaan naar een extra hoogtepuntje in Tampopo, Statz of de Baja, maar deze pogingen zijn eigenlijk bij voorbaat al tevergeefs.