Diynamic Festival

Party: Amsterdamse Bos
Locatie: Nieuwe Meerlaan 1, Amstelveen
Line-up: Solomun, Kollektiv Turmstrasse (live), H.O.S.H., Adriatique, Johannes Brecht (live)
Datum: Vrijdag 27 mei 2016

Amsterdam it is!

Van Brazilië tot Instanboel, wereldwijd wordt het geroemde festival concept van Diynamic georganiseerd en omarmd. Authentieke internationale artiesten met hun eigen kenmerkende sound, die zich verenigen in de Diynamic Family. Amsterdam kan daar -  als epicentrum voor party-minded people – uiteraard niet op ontbreken. Als persoon met een voorliefde voor de Diynamic sound, kon ik dit festival niet missen!

Verkenning

Na een vlekkeloze entree was het verkennen van het terrein de eerste zet. De weergoden hadden ook wel zin in een feestje, geen wolkje aan de lucht, integendeel: windstil en een heerlijk zonnetje. Terwijl ik mijn zonnebril op doe, lopen we richting de tweede stage. Allereerst trotseerden we een heuse chill-area inclusief speeltuin. Een kapitein krikte de amusementswaarde op en liet de bezoekers enthousiast rondjes draaien in de speeltoestellen. Hadden je dansvoetjes even rust nodig en moest je maag gevuld worden? Geen probleem. Banken, kussens, vloerkleden en hangmatten in overvloed, omringd door een ruim aanbod aan foodstands. Aan het einde bevond zich de tweede stage, te midden van hoge bomen en bossen, wat een hele intieme sfeer creëerde.

Zwitserse klasse en Duits vernuft

Terug naar de mainstage. Het Zwitsers duo Adriatique stond ondertussen gepassioneerd achter de draaitafel. De melancholische platen ondersteund met een dikke bass en een rauw randje zorgde voor een dansende menigte. Een aantal nummers was herkenbaar uit hun New York set van een week geleden. 'Some fresh tunes', refereerde Adriatique naar de tot op heden onuitgebrachte pareltjes. Vervolgens strooide H.O.S.H. en het duo Kollektiv Turmstrasse met wat Duitse creaties die zelfs het barpersoneel uitzinnig maakte. Met als uitschieter ‘Sorry I Am Late' van het laatstgenoemde duo, waarbij de meeslepende trompetgeluiden verklaren waarom dit nummer grijs gedraaid werd in Ibiza.

De grootmeester himself

“Hoelaat is het? Wanneer gaat hij beginnen?” vraagt iemand naast mij. Ik kijk vlug op mijn telefoon, 1 minuut voor 9. Het gaat nu toch echt gebeuren, (label)baas Solomun zal zo de mainstage gaan afsluiten met een twee uur durende set. Eerlijk is eerlijk, als je oprichter van Diynamic bent, de best bekeken Boiler Room van 2015 hebt gemaakt én een eigen wekelijkse residentie op Ibiza hebt, dan zal je toch wel iets goed doen. De spanning is voelbaar. De verwachtingen zijn hooggespannen, ook bij mij. Eigenlijk vanaf het startschot brengt hij iedereen meteen in extase en verroering. Apart en tegelijkertijd magisch om te zien hoe het publiek zo kan opgaan in een set. De muzikale rollercoaster waarin je zit typeert zich door een diepe bass als basis, afgewisseld met meeslepende melodieën en vocals. Luidkeels meezingen? Jazeker! Hij draaide zelfs een geremixte versie van de klassieker ‘Sing It Back’.

Ik had ook nog eens het geluk om dit alles vanuit een ander perspectief te bekijken: van achter de dj-booth. De elegantie spat er vanaf. Hij bouwt een climax op, proost ondertussen glimlachend met wat vrouwelijk schoon naast mij en loopt vervolgens terug naar de draaiknoppen om één van die vele unreleased tracks uit de speakers te blazen, wat gepaard gaat met een goedkeurend handje in de lucht. In combinatie met de zonsondergang zorgde dit voor het ultieme feel-good momentje.

Na een paar nummers keerde ik weer terug naar de mensenmassa. De opgetogenheid en energie van het publiek wilde ik niet missen het laatste kwartier. Als klap op de vuurpijl sluit Solomun zijn set af met zijn bekende remix van ‘Clap Your Hands’, nog één keer gooide iedereen zijn handjes in de lucht. Om klokslag 11 uur was het opeens voorbij. Helaas mocht er niet langer doorgedraaid worden, hoe groot Solomun ook is.

Clap Your Hands – Solomun Remix

'Helemaal meegenomen'

Nog aan het bijkomen van de afsluiting lopen we richting de uitgang. Onderweg spreek ik met een jongen die gedesillusioneerd een volledig intact pakket van 12 munten uit zijn zak haalt. “Geen één munt opgemaakt”, zegt hij. “Hoezo niet?” vraag ik. Met een schorre stem en wat lijkt op een Brabants accent zegt hij: “Ik had geen tijd, ik werd helemaal meegenomen”. Een uitspraak die het festival wel zo’n beetje samenvat. Vliegensvlug was het voorbij. Klein smetje was wel dat na afloop de parkeerplaats was afgezet waardoor we een uur (!) moesten lopen naar de dichtstbijzijnde taxi’s. Desondanks volgend jaar ongetwijfeld weer van de partij!

Foto Credits: Dennis Bouman Photography