10 Years Diynamic - Amsterdam

Party: 10 Years Diynamic
Locatie: Paradiso, Amsterdam
Line-up: Solomun, Stimming (live), Kollektiv Turmstrasse, H.O.S.H., Adriatique, Johannes Brecht (live), Thyladomid en meer
Datum: Vrijdag 23 september 2016

10 Years Diynamic – Amsterdam

Opgewekt lopen Erik en ik de tram naar binnen richting Leidseplein. Als je Erik nog niet kent, hier een korte introductie: Een lange, blonde jongeman met een voorliefde voor muziek van Diynamic. Logischerwijs stond hij te popelen voor vanavond. “Ook naar Paradiso?” vraagt een man achter ons. We lachen. “Jazeker!” antwoordt Erik. De man – die met zijn vrouw is en zeker een jaar of twintig ouder is dan ons – voegt er nog aan toe: “Er staat jullie nog wat te wachten jongens, vorig jaar in Paradiso was mijn mooiste feestje ooit”. Het is duidelijk dat Diynamic de afgelopen tien jaar een trouwe achterban heeft opgebouwd. De Nederlandse aanhang zal zich vandaag nestelen in Paradiso én de Marktkantine – beiden stijf uitverkocht - waarna er voor de echte fan nog een afterparty staat te wachten in De Soos. Veelbelovend!

Biertjes in The Basement

Erik neemt nog een hap van zijn broodje en raakt in gesprek met een willekeurige meid. We halen haar bijna over om mee te gaan, helaas gaat ze niet overstag omdat ze morgen moet oppassen. Jammer voor haar! Paradiso, de iconische poptempel licht op in de verte en verwelkomt ons met open armen. Dit keer geen Robbie Williams of Lady Gaga, maar wel hoogtijd voor bijvoorbeeld Thyladomid. Erik vertelt: “Deze gast werd recentelijk geheel onschuldig flink toegetakeld door security van een ander feest, bizar.” Gelukkig is hij tijdig herstelt en creëert hij een gemoedelijke sfeer in The Basement. Erik komt alweer aan met nieuwe biertjes, ondertussen bouncet hij ritmisch op de beat. Naast hem veel stille genieters die met een glimlach even niet aan de dagelijkse sleur hoeven te denken.

Muzikale eensgezindheid

Samen met vrijwel heel het publiek van The Basement lopen we richting de grote zaal. Zonde voor Thyladomid dat het zo leeg loopt, maar als Adriatique aanstalten maakt achter de draaitafels valt de keuze voor de meesten toch op het Zwitsers duo. De twee naamgenoten, altijd gehuld in zwart kledij, leveren een set af zoals alleen zij dat kunnen. Weinig vocals maar diepe melodische platen met een scherp randje. Stoïcijns krijgen ze de inmiddels volgelopen zaal aardig naar hun hand. Vaak krijg ik het antwoord “Geen idee, ik ben hier met mijn vrienden en ken niemand” als ik een willekeurig iemand aanspreek op de dansvloer voor wie ze zijn gekomen. Hier is dat niet geval, als antwoord krijg ik vaak een uitgesproken mening met een voorliefde voor één of meerdere artiesten. Ook Erik heeft het door. “Mooi man, veel muziekliefhebbers hier”.

Brecht pakt door

Tussen de bedrijven door belanden we in een donkere huiskamer. Mooi gedecoreerde ramen, wat kamerplanten hier en daar en een intieme sfeer. Het blijkt de tweede stage te zijn waar Johannes Brecht de touwtjes in handen heeft. Hij lijkt duidelijk niet gekomen te zijn voor een theekransje en zweept de kleine groep flink op. “Dans je in het zweet en pak een biertje bij de bar” brengt hij over. Dat laat Erik zich geen tweede keer zeggen, na een zoveelste uitstapje naar de bar verhoogt hij het tempo. Goed voetenwerk wel.

Uitrusten vanuit vogelperspectief

We kijken neer op de drukke dansvloer. Euforisch steekt het merendeel zijn handen in de lucht bij de ietwat gematigde drop van Stimming. De live-set zit goed in elkaar maar is wat mij betreft iets te minimalistisch. We besluiten een gedeelte te aanschouwen vanuit het inmiddels geopende balkon. Erik snakt wat naar adem, puft even uit en laat de beentjes rusten. Goed concept trouwens, uitrusten op een stoeltje en toch nog meegenieten van de muziek.

Richting het slokakkoord

Na verschillende omzwervingen naar The Basement en Second is het duidelijk dat er nog maar een handvol party people daar blijft hangen. Jammer, maar wel logisch. Vrijwel alles en iedereen in het van oorsprong kerkelijk gebouw probeert een glimp op te vangen van de start van Solomun. De eerste klanken galmen door de zaal en met luid gejuich wordt hij ontvangen. Geheel toegewijd aan de muziek beweegt hij lichtjes op de muziek, zo ook Erik die zijn plaatsje links vooraan goed heeft gevonden. Als de drop volgt knikt de van oorsprong Bosniër goedkeurend naar het publiek, gevolgd door het sluiten van zijn ogen en een extatische buiging naar achter. De woorden “Baasje” of “Eindbazerij” worden vol lof naar hem toegeschreeuwd. En terecht. Niet de keuze voor eigen hits maar meer voor recente tracks en hoogstwaarschijnlijk ook een aardige dosis unreleased materiaal. Het nummer X van Eagles & Butterflies, dat eerder op de dag nog werd gereleased, zorgde ervoor dat de wat oudere vrouw voor Erik laat zien dat ze buiten het feit ze zijn moeder had kunnen zijn ook erg goed kan dansen.

Muzikale rollercoaster komt ten einde

Een visueel figuur, opgesplitst in meerdere driehoeken schijnt op het podium en de muziek dooft. Erik kijkt op zijn telefoon. “Shit, afgelopen”. De zaal wordt ontruimd en we lopen richting de lockers. Alweer voorbij. Wacht… Doffe trompetklanken klinken nog van boven. Haastig loopt Erik de trap op, ik volg hem. Ha, het is Kollektiv Turmstrasse die afsluit met hun megahit ‘Sorry I Am Late’! Een paar minuten later eindigt ook hun toegift. Iconisch genoeg waren we ook te laat. Hadden we onszelf maar kunnen opsplitsen in twee. Met een kaartje voor Diynamic was je vandaag als een vis in het water. “Oké, voor deze ene keer gooi ik er even een cliché uit” zegt Erik. “Diynamic, wat was je mooi!”. Met een grote glimlach danst hij voldaan naar de uitgang, dat hij nog geen kramp heeft gekregen is mij een raadsel.

Beeld via Facebook Diynamic