Special Touch: A Tribute to the old sound of Tiësto

Party: Special Touch: A Tribute to the old sound of Tiësto
Locatie: Panama, Amsterdam
Line-up: Marc den Heijer, Ko-C, Marc Simz,  Misja Helsloot, Signum, Ruben Verhagen, Airwave, Daniel Kandi, MC Sretch
Datum: Vrijdag 25 november 2016

Special Touch: A Tribute to the old sound of Tiësto

Er is al veel geschreven over de overstap van Tiësto naar de Tomorrowland-stijl EDM. Logisch, want als één van de eersten die geloofde in het trance-genre halverwege de jaren ’90, was hij later mede verantwoordelijk voor de wereldwijde doorbraak ervan, tot op de Olympische Spelen aan toe. Velen zijn dan ook nostalgisch naar zijn oude producties en sets, hetgeen perfect werd aangevoeld door organisatie Special Touch. Afgelopen vrijdag werd in club Panama te Amsterdam dan ook een eerbetoon aan deze periode verzorgd door allerlei bekende namen uit het genre, behalve Tiësto zelf. Dit werd beloond met een op voorhand uitverkocht huis.

A special parking situation

Om te voorkomen dat we lang zouden aanschuiven en dat er al te lang naar parking gezocht moest worden, zorgden we er voor dat we rond de klok van tien ter plaatse waren. De parkeergarage naast de locatie bleek echter al vol, al had niet iedereen dat door en bleven mensen gewoon aanschuiven op straat en dit vanuit beide richtingen. De volgende parkeergarage was ’s nachts dan weer gesloten. Ook op straat werd er geen plekje gevonden en in de andere richting vonden we een garage die blijkbaar ook vol was, hoewel dit niet werd aangegeven. Hier reden mensen zich dan ook nog eens vast in een doodlopend straatje.  Kortom: parkeren was een ramp (Amsterdam) en je moest dus wel een eindje wandelen door de kou. 

De wachtrij was inmiddels wel verdwenen, laat ons het maar van de positieve kant bekijken. Bij binnenkomst werden we alvast verrast met het heerlijke retro-plaatje “Skydive” van Freefall ft. Jan Johnston. Dat beloofde al veel goeds! We kunnen niet exact zeggen uit welke zaal dit kwam, aangezien we nog stonden aan te schuiven, maar waarschijnlijk zal het vanuit zaal 2 gekomen zijn, waar de Belg Airwave net aan zijn set begonnen was. In de ontvangsthal kon je de kelder in voor de toiletten. Tevens waren hier kluisjes te huur. Het systeem was heerlijk eenvoudig: gewoon 2€ inwerpen en je kon de sleutel meenemen. Geen borg, niet aanschuiven op voorhand of naderhand om je borg terug te krijgen en voor de organisatie dus het voordeel dat ze geen personeel hiervoor hoeven in te zetten. Waarom kan het niet overal zo zijn? Een tweetal kluisjes werkten dan wel niet, maar voor 2€ mag je niet klagen!

Party time

Met onze VIP-bandjes konden we op het balkon een klein apart gedeelte betreden.  Hier had je een aparte bar, zonder gratis drank voor de “2e categorie VIP’s” maar er werden wel fruit, pepernoten en 'Mini-Celebrations' rondgedragen. Van hieruit zagen we Marc Simz het lekkere “Never” van Tiësto draaien en naar het einde toe nog verrassend “Kosheen – Hide U”.  Een blik op het publiek leerde ons dat de oproep om zoveel mogelijk in witte kleding te komen, goed was opgevolgd. 

Misja Helsloot nam het over en hoe! Hij opende op onvergetelijke wijze met “Barber’s Adagio For Strings”, dat werd ondersteund door vier vette multicolor lasers, danseressen en CO2-kanonnen. Later kwam ook “Lethal Industry” uit de immens brede Pioneer boxen.  Tijdens de vorige set was het boven nog een kwestie van oren spitsen, maar inmiddels was het geluid al flink verbeterd en zeker op de dansvloer vooraan was het in orde. Ook in area 2 waren de boxen erg indrukwekkend: hoge, ronde, Star Trek-achtige speakers waren hier verantwoordelijk voor het geluid. Jammer dat het hier wel erg licht was.

Signum

De set van de avond kwam uit handen van Signum. Doordat hij twee uur mocht draaien, was er ruim de tijd om op te bouwen, maar voor ons was het begin toch wel érg rustig. Later volgden er echter veel bekende platen, wat er wellicht voor zorgde dat deze set ons het best bijbleef. Uitschieters waren “Nalin & Kane - Beachball”, “Just Be” en “Rain On Me” van Tiësto, “Direct Dizko” (eindelijk eens een iets harder nummer) en “Push – The Legacy”. 

Ondanks dat de locatie niet zo gek groot is, zijn er wel voldoende mogelijkheden om drank te halen.  Zo was er achter de main een kleine bar en rechts zat een groter exemplaar. Hier had je ook een vluchtweg om niet van achter naar voor door het publiek te lopen, want dat was soms toch een opgave, mede door de vele trapjes. Betalen deed je met contant geld of kaart. Je betaalde 3,50€ voor een Bavaria, die dan wel in een fatsoenlijk groot glas geschonken werd. Redbull kostte 5€ en tonic 3€.

Als afsluiter stond Ruben Verhagen geprogrammeerd. Het publiek bleef nog in behoorlijke aantallen doorgaan tot het einde op tracks als  “Saltwater – The Legacy”, “Silence” en “Gouryella”. De laatste platen hadden van ons echter iets harder mogen zijn, het leek nu een beetje naar z’n einde toe te kabbelen. Het publiek vroeg dan ook massaal om een toegift en hoewel Ruben hier graag aan tegemoet wou komen, werd dit blijkbaar niet toegestaan. Dan maar snel jas en muts halen en de wandeling naar de parkeergarage inzetten.

Old, older, oldest

Deze tribute-nacht was geslaagd, maar of we er nog eens voor naar Amsterdam zouden reizen is een tweede.  Wellicht hebben wij een andere kijk op de classics, eentje die iets commerciëler is, en konden we daardoor niet altijd mee met de gedraaide sets. Dat is dan wel weer een pluspunt voor de dj’s en de opzet: er werd op voorhand afgesproken wie welke platen zou draaien, zodanig dat je niet steeds dezelfde nummers hoorde.  Dat is dan ook niet gebeurd, op twee versies van “The Legacy” na, maar dat stoorde geenszins. Omdat wij de stijl niet van het prille begin gevolgd hebben, is onze kennis dan ook eerder beperkt tot het millenniumtijdperk. De organisatie heeft in elk geval bewezen met dit feest een leemte te vullen en heeft al een volgende editie toegezegd. 

Foto credits: Alan Donaldson