#FlashbackFriday: 5 redenen waarom Italo niet zo populair is als het zou moeten zijn

De jaren '80 heeft ons veel goeds gebracht. Denk aan de compact disc bijvoorbeeld, of housemuziek. Soms wil je bepaalde dingen liever vergeten. Zoals we massaal italodisco doodzwijgen, het genre wat de eerste helft van de jaren '80 uit de speakers van elke Nederlandse discotheek knalde. 

Veel van deze uptempo disco-tracks gingen gepaard met videoclips die geen enkele tv-zender nog durft te draaien (behalve Rai Uno misschien, op een dinsdagnacht om 03.00 uur). Zonde, want er zijn zo verschrikkelijk veel goede italotracks. Zo goed, dat we graag door de grond zakken van schaamte en tegelijkertijd genieten van de muziek wanneer we de italo-clips bekijken. We hebben er vijf voor je op een rij gezet! Kun je het niet aan? Zet je monitor dan uit, maar het volume op 10, want de muziek is gewoon te gek!

Scotch – 'Disco Band'

Release: 1984
Reden van schaamte: Alsof de clip nog niet weird genoeg is... De matjes dragen ook niet bij aan een gemakkelijke zit.

SAUVAGE - 'Do You Want Me' (live at the Pin Up Club)

Release: 1988
Reden van schaamte: Niemand durft het nu toe te geven, maar een groot deel van de mannelijke bevolking in Nederland keek vroeger naar de Pin Up Club. Voor de muziek natuurlijk. Vraag maar aan je vader.

Fred Ventura - 'One Day'

Release: 1989
Reden van schaamte: Zie je die mensen dansen in de videoclip? Juist. Met Fred Ventura kwam het trouwens wel goed. Hij werd herontdekt door de Rotterdamse electro-scene.

My Mine - 'Hypnotic Tango'

Release: 1983
Reden van schaamte: Alsof Joy Division besloot een opera van Verdi op te voeren onder begeleiding van elektronische muziek in een buurthuis ergens in Manchester.

Fun Fun – 'Colour My Love'

Release: 1984
Reden van schaamte: Wat die schermende figuren in de video doen is sowieso niet duidelijk. En waarom de dames van Fun Fun gekleed zijn als Luv die op het punt staan een marathon te lopen, ook niet.