Gisteren werd duidelijk dat Spotify weer een megarechtszaak aan zijn broek heeft hangen, deze keer met een enorme eis van 1,6 miljard dollar. Het gaat om een flinke lijst van platenmaatschappijen en grote artiesten die beweren dat Spotify royalty's omzeilt.
Je zou denken dat de artiesten volledig in hun recht staan. Het is hun muziek en zij moeten eerlijk worden gecompenseerd. Waarom trekt Spotify niet gewoon zijn portemonnee open om deze royalty's te betalen? Schaam je, Spotify! Maar zo simpel is het toch niet...
Wat is het probleem? De wetgeving rondom royalty's is behoorlijk ouderwets, en eigenlijk is er geen enkele wet die zegt welke royalties er voor streaming betaald moeten worden. Streaming is iets anders dan publiek gebruik van een nummer (bijvoorbeeld op de radio) omdat het on demand is en de muziek altijd beschikbaar is voor gebruikers. Maar het is ook iets anders dan het verkopen van cd's of mp3'tjes, want terwijl bij verkoop de reproductie van de tracks eenmalig is, reproduceren Spotify gebruikers een track iedere keer als ze er naar willen luisteren.
En dat is precies waar de ruzie over gaat. De aanklagers zien een stream als een 'mechanische reproductie', net als een cd of mp3'tje, waar wettelijke royalties voor zijn vastgesteld. Spotify beweert het tegenovergestelde. En ze moeten wel, want als zij iedere keer als iemand een track streamt deze zogenaamde 'mechanische licentie' moeten betalen, wordt het hele streaming model in één klap onbetaalbaar.
Wel is het duidelijk dat Spotify best meer kan doen voor artiesten. Intussen geeft het bedrijf ook miljoenen uit aan topsalarissen en belachelijk dure kantoorruimtes in New York en Stockholm, wat het imago van de streamingdienst zeker niet ten goede komt. Maar als Spotify deze strijd verliest is het niet alleen gedaan met het platform, maar met het hele idee van muziekstreaming. Wij wachten dus in spanning af.