Voltt Christmas Special 2009

Op Tweede Kerstdag kon het copieuze kerstdiner er weer af gedanst worden tijdens Voltt. Paradiso was tot de nok toe gevuld, maar de gedoodverfde favorieten lieten het afweten. Arpiar kwam, zag maar overwon niet.

Dj's hebben anno 2010 (we blikken voor het gemak alvast even vooruit) een sterrenstatus. Dat wisten we al door omhooggeypede trance -en kindervrind Tiësto, maar langzaam doet dit fenomeen ook haar intrede in de minimalscene. De vraag is of we daar blij mee moeten zijn.

Zaterdag vond in een afgeladen Paradiso de Kersteditie van Voltt plaats. Traditiegetrouw een editie met een grote of speciale gast. Vorig jaar was Guido Schneider, die echter schitterde door afwezigheid. Dit jaar de eer aan Arpiar.

Wie nu fronst met zijn wenkbrauwen en ook aanwezig was, heeft al dan niet door omstandigheden niet op zitten letten. Wie er niet was en toch bedenkelijk moet kijken weet waarschijnlijk niet dat Arpiar 'minimaljargon' is voor het dj-trio Pedro (Petre Inspirescu), Raresh en Rhadoo.

Raresh was enkele jaren geleden de protegee van Ricardo Villalobos. De overige twee heren zagen met Raresh hun ster rijzen toen de Roemeense scene groeide door toedoen van het succes hun illustere voorganger.

Dit dj-circus doet het tegenwoordig goed als vertegenwoordigers van de evenzo roemruchte Circo Loco avonden. Jolijt en vreugde maakte ons dan deelgenoot toen deze Goden in Amsterdam landden. De grote vraag was echter: waar was hun platenkoffer, cd-hoes, mp3-toverdoos? In Roemenie? Op Ibiza? In een ander land? In ieder geval niet in Amsterdam.

Het trio draaide voornamelijk om de beurt na elkaar hun plaatjes en deden dat op een dusdanige manier, dat men snel zou kunnen suggereren dat ze op de automatische piloot stonden. De platenkeuze op zich was niet slecht, verre van dat zelfs, maar de manier waarop het geheel aan elkaar gemixt werd ontbrak aan alle vormen van energie. Platen liepen te lang door, liepen meer in elkaar over dan dat ze gemixt werden en werden regelmatig (bijna) tot het einde uitgedraaid.

Als dj-collectief, -duo, -trio -of circus moet je zeer goed aan elkaar gewaagd zijn om een goede set met elkaar te kunnen draaien. Voorbeeld van hoe het wel kan (en moet) is de set van Richie Hawtin en Ali Dubfire op het Exit festival in Servië.Fenomenale baslijnen en overgangen, platen die naadloos in elkaar overgingen, een set die tot een fenomenale climax kwam toen Len Faki's FX3 erin geknald werd. Dat willen we horen, een set die ergens naartoe gaat!

In paradio bleef het echter stilstaan, rustig en recht-zo-die-gaat voortkabbelen op 125 bpm. Geen pieken, geen dalen, soms een spannend plaatje, dan weer een saaie. Zo vlak als deze alinea, zo vlak was de set. Waar waren de climaxen? Dit was één lange opwarmset die nergens naartoe ging en dat was jammer. De dj's lieten veel kansen liggen om de zaal op hun hand te krijgen, maar dat leek de zaal ook weer niet echt te deren.

Wie bovenstond had mooi zicht op een menigte die ook niet echt haar best deed om hard te dansen. Het leek dan ook meer op een staande receptie en dat is wat er anno 2010 (we blikken nog steeds vooruit)  mis is met de minimalscene: mensen gaan niet meer los of doen dat maar 'zozo'.

Toen techno nog techno was deinde de zaal als een golf op de muziek. "Bezoekers deden den handen in den lucht en schreiden kreten van extase uit richting den dj, die dan antwoordde met het teken dat het goed was". Tegenwoordig staat iedereen cool te zijn, want zo hoort het. De enige plek waar het wél los ging was het podium achter de dj's. Maar dat lag waarschijnlijk eerder aan het feit dat de aanhang van de dj's daar stond, dan aan de muziek.

Hulde aan de organisatie, want alles was weer als vanouds en in tot in de puntjes geregeld. Natuurlijk was de sfeer gezellig, waren er voor het merendeel leuke bezoekers, was het druk maar niet overvol, was er genoeg ruimte om te dansen, et cetera. Paradiso blijft natuurlijk één van de mooiste clubs van onze hoofdstad.

Maar als TrouwAmsterdam al feesten gaat organiseren waarbij de bezoekers (min of meer) verplicht worden om te dansen, dan denk ik dat er iets heel erg mis is. Staan en praten doe je aan de toog van de kroeg, hangen aan de pretpijp van de kastelein ook. Maar op Voltt (of een ander willekeurig techno of minimalfeestje) moet je dansen.

Wie doorbreekt deze vicieuze cirkel? Gaat (de Festivalzomer) 2010 dan toch het jaar zijn waarin er weer gedanst mag worden? Wie het weet mag het zeggen; ik doe graag een dansje met je.