Voltt Loves Summer 2009

Druk, muzikaal wisselvallig en een teleurstellend einde. Dat kenmerkte de vierde editie van Voltt Loves Summer. De set van publiekslieveling Richie Hawtin viel - letterlijk - in het water.

Het festival is in vier jaar tijd behoorlijk in grootte toegenomen: van ongeveer 2.500 bezoekers in 2006 tot 9.000 in 2009.

De aangekondigde grote Heinekenpond ontbrak, het bier was halverwege de dag enkele momenten op, de beloofde overdekking voor eventuele regen was niet aanwezig en de toiletten waren tegen het einde een smeerboel.

Goed geregeld waren de wachttijden bij de bonnen en bars. Leuk was de cocktailbar met reggae van San Proper bij restaurant Noorderlicht, dat op het festivalterrein betrokken werd.

Mysterie van de dag: zat er nu wel of niet iemand in de kraan?

Voltt Loves Summer vond ook dit jaar weer plaats op de scheepswerf van het NDSM-terrein aan 't IJ in Amsterdam-Noord. Een kale, industriële omgeving met oude hijskranen en een scheepshelling, waar de IJ-stage zich op bevond. Een bescheiden podium onderaan maakte deze stage compleet. De sfeer moest vooral van de bezoekers komen en wie het aandurfde, kon zich laten schminken met fluoriserende waterverf.

Voltt kiest bewust voor kwaliteit in plaats van kwantiteit en de line-up geeft dan ook voor velen de doorslag: Raresh, Marco Carola, Paul Ritch en Richie Hawtin die stuk voor stuk lange sets van twee uur op het hoofdpodium draaiden.

Hawtin hoorde 'via via' over de opzet en sfeer van Voltt Loves Summer. Dat maakte hem nieuwsgierig, waarop hij Bart Skils benaderde met de vraag of hij daar ook niet eens kon draaien. Een mooiere manier om een headliner te scoren kun je je als organisator niet wensen.

Op de X-stage voerde house de boventoon, met headliners Gaiser, Brothers Vibe, Kabale Und Liebe en Mathias Kaden. Deze stage bevond zich op enkele tientallen meters lopen van de IJ-stage en door een slimme doorsteek achter het hoofdpodium, hoefde je niet door het publiek te lopen.

Desondanks dat waren er veel bezoekers op zoek naar de stempelposten voor hun eigen denkbeeldige Vierdaagse, want een groot deel van het publiek was massaal aan de wandel. Dansen op de IJ-stage werd daarom een hele opgave. Slechts aan de zijkanten kon dat ongestoord, maar meer naar het midden - waar de muziek ook beter te horen was - passeerden constant mensen met de blik op oneindig op weg naar Nergenshuizen.

Raresh bracht één van de hoogtepunten zo niet hét hoogtepunt van de dag. De Roemeen draaide een sterke set die het publiek behoorlijk kon bekoren. Hij draaide een goede mix van funky, diepe en stevige platen in de aanloop naar zijn opvolger Marco Carola.

Op de X-Stage liet Gaiser de onmiskenbare M-Nus sound horen. Helaas stond het dj-podium iets te laag, waardoor je behoorlijk naar voren moest om een glimp van de dj op te vangen. Wie achteraan aansloot zag slechts een gedeelte van de bovenkant.

Een blik op de IJ-stage...

Het was goed te merken voor wie het publiek kwam, want tijdens de set van Carola liep de X-Stage redelijk leeg, terwijl het op de IJ-stage een gedrang van jewelste was. Dat voorspelde al niet veel goeds voor later op de avond.

De Italiaan draaide vrij wisselvallig en leek op te bouwen naar niets. Waar dat nog begon als pesterige plaagstootjes, bleek zijn set niet die climax te bevatten waarop gehoopt werd. Bovendien blijft het een vreemde gewaarwording om de voormalige technokoning die als één van de weinigen messcherp kon mixen op drie decks een rustig vooruit kabbelend minimalsetje te horen draaien.

Het lijkt alsof er een moratorium is op wat steviger draaien en je zou verwachten dat Carola nog wat oude klappers van weleer tevoorschijn zou toveren. Maar hij bleef stoïcijns kijkend vooruit draaien naar een climax die pas tegen het einde van zijn set heel even te horen was. Tegelijkertijd is het de vraag of het publiek van tegenwoordig die 'klappers van weleer' nog wel herkent, want de gemiddelde leeftijd lag behoorlijk laag. De scene is in een rap tempo aan het verjongen, getuige de grote hoeveelheid twintigers die apathisch voor zich uitkijkend in de rondte liepen.

Kabele Und Liebe draaiden een rommelige set, die geplaagd werd door haperende apparatuur en helaas zette dat falen der techniek zich verder voort. Het live-optreden van Paul Ritch, hoewel stevig en enorm dansbaar, klonk als een lange monotone plaat. De hoge en middentonen waren namelijk door onduidelijke redenen uitgevallen. Dit tot grote ergernis van Richie Hawtin.

De Britse Canadees wordt de laatste dagen sowieso geplaagd door tegenslagen. "The last few day have been totally out of Sync! Delayed flights, August exhaustion, broken mixers, dying sound cards and shitty moniter ...", klaagt hij op Twitter.  

Hawtin deed zijn best, maar kwam niet op gang. De geluidsman was inmiddels hard bezig om een nieuw mengpaneel en een geluidskaart aan te sluiten, maar dat loste het probleem niet op. Ook Hawtin's set blonk uit in lage tonen, maar dat leek een groot gedeelte van het publiek niet te deren. Als rolmopsen in een ton stond iedereen op elkaar geplakt. Dansen ging alleen nog maar verticaal.

Hoewel Voltt zeker geen ongezellig festival was, ontbrak het toch aan sfeer. De bezoekers waren goedgemutst en wie hield van conversaties over niets, kwam zeker aan zijn trekken. Toch miste het publiek de uitbundigheid en lukte het Hawtin niet om de IJ-stage totaal op zijn kop te zetten.

Tegen het einde trokken heftige onweersbuien het terrein over. Dat maakte een einde aan een dag die verder geheel droog verliep. Terwijl de bliksemflitsen de Amsterdamse hemel fel verlichtten vluchtte een groot gedeelte van de bezoekers naar een droog heenkomen en verlieten zij snel het terrein. Bij iedere bliksemflits klonk gejoel, maar ook bang gegil. De die-hards bleven echter staan voor de laatste momenten van Hawtin en daar was hij de mensen zeer dankbaar voor: "... But thanks to everyone who came out for the sun at SW4 and the rain at Voltt!"

Slecht of ongezellig was Voltt Loves Summer zeker niet. Maar de grote verwachtingen rond Der Richie werd en helaas niet waargemaakt en dat kwam mede door Richie zelf. Hawtin ontbrak ook op de after, misschien heeft de laatste tijd gewoon teveel hooi op zijn vork genomen.

En de award voor meest originele outfit gaat naar...

De groei naar 9.000 bezoekers was zeker merkbaar en gaat eigenlijk ten koste van de ooit zo intieme sfeer. Want intiem, dat was het niet. Daarvoor was het simpelweg te druk.

Dan E

Foto’s vind je hier. (© 2009 | Partyscene)