Alexander Koning: Junkies in Rusland

Hij is dj, producer en platenzaakbaas (van het roemruchte Trancentral in Haarlem). En Alexander Koning is een schrijvende publiekslieveling. Ook hij is terug van (ver) weg geweest!

Junkies in Rusland

Yessss! Onze eerste internationale gig als de Joystick Junkies. Ik en GzG, Stalker resident Mike Ravelli, vormen sinds kort het dj duo ‘The Joystick Junkies’. We worden gesponsord door het Londense kledingmerk en vanaf oct/nov komt er een 10 inch platen label.

Al snel kregen we een buitenlandse aanbieding. Wow, St. Petersburg! En ook nog de Ministry of Sound aldaar, dat begint goed.
Effe snel een visum regelen en 10 dagen later zitten we in het vliegtuig. In St. Peterburg worden we opgehaald met echt een te vette Mercedes, dat gaat goed. Oh, alleen geen hotel midden in de stad, zit vol,  4 Sterren hotel aan de kust, okay, ook cool.
Wel is de dame die ons ophaalt wat schreeuwerig en bekt ze iedereen af, die ook maar iets tegen haar inbrengt, maar ja, tegen ons is ze aardig.

Zo, na 2 uur rijden bereiken we eindelijk het hotel, lekker. ‘Wel een beetje stil hier, hè, Ravelli?’, maar ja, effe lekker eten, dan effe rusten en naar de club. Eerst nog een te dronken Rus die met ons wil dansen (of vechten) wegwerken. En off we go!




Wow, die club is echt wel vet, veel mooie meiden, een vet zwembad. Het lijkt ‘the Grid’ wel van MTV, alleen een beetje vaag dat de dj binnen in een hok staat, terwijl alle mensen buiten staan. Maar ja, het zal wel. Dan wordt onze dj tijd even 2 uur opgeschoven, na jah, kan.

“Tjee, wat gaat die dj nou draaien, Ravelli, is dat geen trance?’ ‘Nee joh, dat zal wel 1 plaatje zijn tussendoor’. Niet dus, mr. Pavlovski, resident van de club, brengt een ouderwetse tranceset ten gehore. Shit, en daar moeten wij na draaien.
Nah ja, we proberen wel wat. Al na 2 platen komt er en wel hele mooie dame naar ons toe. Dat gaat lekker, die komt natuurlijk vertellen hoe leuk ze ons vindt, oh niet. We moeten meer dance draaien, oh ja, dance, effe zoeken. Ja, trance met Russische stemmen hebben we helaas thuis laten liggen.  Iedereen staat toch te dansen?  Na 8 platen komt ze weer. En na 14 platen komt onze held mr. Pavlovski er weer aan. ‘Ik ga weer draaien’, zegt ie in het plat Russisch. Okay, gezellig, volgens mij staat iedereen te dansen, maar ja, het zal wel. We pakken wel weer in en gaan aan de waterpijp, ‘ja, met flinke brokken hasj’. Lekker hoor.

Het meisje dat ons kwam vragen iets anders te draaien, was dus de floor manager en top model van de club. En ja, Pavlovski was haar vriend, ha ha ha. Pavlovski was niet zo blij dat ‘ie achter de draaitafels weg moest, dus zette hij zijn vriendin in. Okay, zo gaat dat in een Russische club. Het lijkt wel politiek.

Het was nog wel gezellig met een zooi gasten van de club en om 8 uur gingen we maar ‘s naar ons hotel. Want ja, morgen zou Anna ons mee naar St. Petersburg nemen, dus we moesten wel een beetje fit zijn.

De volgende dag 14.30 uur, nog steeds geen Anna, leuke promootster, houdt zicht goed aan de afspraken. Om 15.30 Uur maar effe bellen. Wat, je zit ze nog in de club te borrelen, aha, of we nog 3 uur kunnen wachten. Wat denk je zelf Anna? Over 3 uur gaat ze terugbellen, yeah sure!
We gaan zelf wel naar St. Petersburg. Alles inpakken, niet uitchecken, dan missen ze ons ook niet, en naar het busstation, dat doen we wel effe.

Nou, ik moet zeggen, geen van de Russen spreekt Engels, maar iedereen probeert je te helpen.

Dus na veel handen- en voetenwerk weten we eindelijk hoe we op de trein naar

St. Petersburg moeten stappen. Eerst een busje naar het station pakken. Vet okay, 1^e bus veel te vol, daar komen we niet in. Tweede Bus dan maar, shit, ook te vol. Derde bus, yes, we passen net. Tassen op schoot en gaan. Een vrouw helpt ons helemaal naar het loket van het treinstation. Tickets in the pocket, instappen en gaan.
We blijven wel in het tussencompartiment met al onze zooi. Nou, dat werd gezelliger als gedacht. De hele weg lullen we met een of ander zwerver, 2 jagers, een accordeonist etc, etc.
Roken, wodka, bier en eten niet tekort, wat een gasten. Na 2 uur zijn we in St. Petersburg, het is nu 18.30 uur en nog steeds geen Anna. Oh ja, nog geen hotel, effe zoeken. Eerst effe SAS proberen, oeps 14000 roebels (kijk maar hoeveel dat is). Nou, we kijken wel verder. Om 21.00 uur hebben we een hotel, lekker hoor. Nee, Anna heeft nog niet gebeld.

Dan gaan we maar uit eten. We zitten lekker te eten bij de Japanner, komt Pavlovski in ene binnen met zijn vrienden. Gauw Duits spreken, Duits spreken. Pfieuw, die zijn na 10 minuten weer weg, gelukkig.  Zo, dat was een echt goede Japanner, voor eur 20 p.p., alleen daarom zou ik al teruggaan. Nog even de stad in en dan om 02.30 lekker pitten en morgen de stad in, sight seeing. Oh ja Anna, nee, nog steeds niet gebeld.

De volgende dag  even lekker in de stad rondkijken, wat een vette stad, zeg! Wel groot, dus helaas kunnen we niet alles zien. Om 14.00 belt Anna, waar we waren. Ja, wat denk je zelf, oh je regelt ook meteen niks meer voor ons. Nou wat erg, ook geen ride naar het vliegveld. Joh, oh, je hangt nu op. Okay. Maar ja, zonder Anna is het eigenlijk toch veel leuker… Shit nu al 15.30, 16.30 moeten we op het vliegveld zijn, snel terug naar het hotel, daar schieten de hoteldames meteen in de stress. Het is namelijk 1.5 uur naar het vliegveld, zeggen ze. Ja, dat gaan we niet redden. Maar gelukkig regelen ze Nicky Lauda voor ons en met 140 vliegen we door de stad. Wow, dat omaatjes zo hard kunnen lopen om een auto te ontwijken. Dat heb ik nog nooit gezien. Wat een held. Hey, Dickie Advocaat staat in de rij, zullen we hem?. Nee, laten we maar gewoon het vliegtuig in stappen en naar huis vliegen..




Check:

www.myspace.com/alexanderkoningcom

www.alexanderkoning.com