Pascalle: paperclip

Hier is ze weer! Pascalle; 23 jaar, stewardess en niet vies van een feestje. Ze had even last van writer’s blog, sorry: block.

Paperclip

Het schijnt dat iedereen die schrijft (of een poging doet tot iets wat daar op lijkt) er wel eens mee te maken krijgt. Het writersblock.

wri·ter's block (het ~, ~s)
1 tijdelijk onvermogen van een schrijver om werk te produceren

Je hebt ze in verschillende soorten en maten. Zo kan je bijvoorbeeld last hebben van een schattig klein writersblockje, die na een paar weken weer overwaait. Of je hebt een writersblock dat een maatje groter is, waar je misschien wel een paar maanden zoet mee bent. Maar er zijn ook gevallen bekend van enoooorme writersblocks, waardoor de schrijver zelfs jarenlang geen zinnig woord meer uit z’n pen (of toetsenbord)  krijgt. Best lastig, als je met schrijven je brood moet verdienen.

Het zal de mensen die wekelijks de moeite namen mijn blogs te lezen misschien al zijn opgevallen… Het blijft angstvallig stil van mijn kant. Ik word namelijk al 1,5 maand geteisterd door een writersblock. Gelukkig ben ik voor mijn oterhammetjes niet afhankelijk van mijn schrijfsels (dat zouden karige boterhammetjes zijn dan) en valt 1,5 maand nog nèt in de categorie ‘schattig klein writersblockje’. Maar het begint nu toch wel verdomd vervelend worden. En eerlijk gezegd vind ik er ook maar weinig schattigs aan.

Hoe meer ik er over peins en pieker, hoe erger het wordt. Ik weet gewoon niet waarover ik nu weer moet schrijven. De koek is op. Ik heb al van alles geprobeerd, maar het lukt me niet om ook nog maar één zin uit m’n toetsenbord te persen. Ik heb kranten en tijdschriften uitgespit, het internet afgespeurd, tal van gesprekken op terrassen en in de metro afgeluisterd, collega’s geobserveerd en urenlang met vriend(inn)en gekeuveld… Allemaal op jacht naar een nieuw onderwerp. Allemaal zonder resultaat.

Ik heb ook nog een poging gedaan het helemaal van me af te zetten. Er niet meer aan denken, beetje hardlopen in het bos, beetje relaxen in het zonnetje… Maar dat werkt al helemáál niet voor een klein druktemakertje als ik.

Ik heb zelfs even heel dramatisch overwogen om het vliegtuig naar Barcelona te pakken. Barcelona is wat mij betreft de mooiste, meest magische stad in Europa. Als ik dáár niet over mijn writersblock heenkom, dan kom ik dat nergens. Mijn plan was om daar een dag zoveel mogelijk inspiratie (en sangria) op te slurpen en vervolgens weer fijn te kunnen gaan schrijven. Simple as that. Had ik meteen een mooi excuus om naar Barcelona te gaan. Maar… helaas dacht het saldo van mijn bankrekening er anders over.

Al met al komt het hierop neer: ik word er he-le-maal schijtziek van. En het moet maar eens afgelopen zijn met die poppenkast. En wel nu! De enige oplossing lijkt me: Just do it. ‘Gewoon’ beginnen met typen en kijken wat er van komt. (of niet…)
Een vriend van me zei ooit: “Volgens mij kan jij zelfs over een paperclip nog iets vermakelijks schrijven.” Aardig dat ie dat zei natuurlijk en ik zou het graag willen, maar wat weet ik nou van paperclips? Ik weet hoe zo’n ding eruit ziet. En ik weet dat Bert (van Ernie) ze verzameld. En dat je er netjes papieren mee bij elkaar kan houden. Niet echt een item dat veel gebruikt wordt door een sloddervos als ik. Ik heb niet eens paperclips in huis.




Dus besluit ik maar even te Google’en. (Eén van mijn meest gebruikte zinnen is: “Dat zoeken we even op!”) Ik typ in: ‘Paperclip’ en klik vervolgens op ‘zoeken’. Ah mooi, ruim 2 miljoen resultaten voor de term paperclip. Daar zit vast wel iets interessants tussen. Maar na een paar sites te hebben bekeken val ik bijna in slaap op mijn toetsenbord. Ik lees over de geschiedenis van de paperclip (razendinteressant) en waar mensen paperclips zoal voor gebruiken. Het schijnt dat er van 100.000 paperclips slechts 20.000 gebruikt worden om papier mee bij elkaar te houden. Van de overige paperclips raken er meer dan 24.000 zoek, worden er 14.000 verbogen tijdens telefoongesprekken, 19000 gebruikt als fiches bij pokeren of kaarten en ruim 7.000 gebruikt om kleding mee te repareren. De rest wordt gebruikt als tandenstoker, of om (heel smakelijk) oren, nagels of pijpen schoon te maken. Het is maar dat je het weet. (Hier is dus serieus onderzoek naar gedaan.)

Dan kom ik een site tegen van iemand die gepassioneerd is over paperclips. Hij heeft niet alleen zijn leven, maar ook een website aan de paperclip gewijd. Hij schrijft: “In 1995 ben ik begonnen met het verzamelen van paperclips. Ik stond bij een kopieermachine en dacht op een gegeven moment: hoeveel verschillende paperclips zullen er eigenlijk bestaan? U zult versteld staan van het aantal. Binnen de verschillende soorten zijn er ook natuurlijk paperclips met verschillende opdrukken en in verschillende kleuren.“

Ik val bijna van mijn stoel af. Oké, dat Bert (van Ernie)  paperclips verzameld tot daar aan toe. Ik bedoel, hij heeft ook plastic vissen (die zijn goedkoper, begrijp je?), draagt nog steeds streepjesbloesjes (dat is zó 2005) en heeft een fetisj voor duiven. Dus van hem kijk ik nergens meer raar van op. Maar dat er échte mensen zijn die een passie voor paperclips hebben… dat gaat zelfs mij te ver.

De missie ‘Paperclip-blog’ laat ik dus voor wat het is. En in zekere zin heeft het me ook wel geholpen. Hoe diep ik ook ooit zal zinken… ik verzamel gelukkig geen paperclips. Ik weet nu ook heel zeker waar ik in ieder geval níet over wil schrijven: Paperclips. En ik weet ook dat álle onderwerpen waar ik ooit nog over ga schrijven, stukken interessanter zullen zijn dan… Paperclips. Dat maakt de drempel om weer iets te gaan schrijven aanzienlijk lager.

Volgende week dus hoe dan ook weer een nieuwe blog. (Desnoods over punaises.)

check ook mijn Hyves-site