Pascalle: Hip

Hier is ze, Pascalle; 23 jaar, stewardess en niet vies van een feestje. Vervolgens houdt de vliegende nachtvlinder een blog bij.

hip(bn.)

1 modern, gedurfd modieus => blits

Hip. Als ik íets niet ben, dan is het wel hip. Niet omdat het hip is om níet hip te zijn (heb ik me wel eens laten vertellen), maar gewoon omdat ik  altijd hopeloos achter de feiten aanhobbel. Tegen de tijd dat ik bij dat ‘hippe’ restaurantje ga eten, willen degenen die dat restaurant het jaar ervoor nog tot ‘hip’ gebombardeerd hebben er allang niet meer gezien worden. Geeft niets, het eten smaakt mij er echt niet minder om.

Ook op het gebied van mode sla ik de plank nog wel eens mis. De ‘hot items’ van het moment vind ik over het algemeen foeilelijk en/of lachwekkend. Meestal zie ik na loop van tijd (gewenning?)  ook enigszins in dat het best leuk is. Alleen is dat ‘na loop van tijd’ nogal een ruim begrip. Toen vrouwelijk Nederland al maanden op van die schattige schoentjes met ronde neusjes rondliep, had ik net mijn eerste paar schoenen met puntneuzen aangeschaft. De legging, die inmiddels alweer ruimschoots op zijn retour is (wie had überhaupt ooit kunnen bedenken dat die ‘terug’ zou komen?), is op dit moment hét basisstuk van mijn garderobe. Men moet niet vreemd opkijken als ik over 3 jaar ineens vol overtuiging in een paar skinnyjeans (die ik nu verafschuw) voorbij kom huppelen.

Op het technologische vlak dacht ik wél redelijk bij de tijd te zijn. Ik vond mezelf behoorlijk ‘hip’ met mijn roze telefoontje, waar ik mee kan bellen én smsen. Het schijnt zelfs dat je er foto’s mee kan maken en internetten. Maar daar gebruik ik, heel ouderwetsch, mijn digitale camera en computer voor. Verder heb ik heb een I-pod, weet ik hoe je illegaal muziek kan downloaden (boefje!) en ik shop online dat het een lieve lust is. Allemaal zaken waar, laten we zeggen, mijn moeder stijl van achterover zou slaan. Toch kwam ik er afgelopen week achter dat ik op het gebied van moderne communicatie een paar eeuwen achterloop.

Afgelopen vrijdag is mijn vriendje (hihi)  voor 2 maanden vertrokken naar Zuid-Amerika. Bij voorbaat had ik visioenen van torenhoge telefoonrekeningen en eelt op mijn vingers van het smsen. Mensen in mijn omgeving die ik erover vertelde zeiden: ‘Oooh maar dan kunnen jullie toch gewoon Skypen?” Om niet al te dom over te komen zei ik dan “Ja, ja natuurlijk kunnen we gewoon Skypen!” Maar ondertussen had ik geen idee waar ze het nou over hadden. Na een klein beetje zoekwerk kwam ik erachter wat Skypen is. Bellen via internet. Voor nop! Ik was nog maar net gewend aan het feit dat ICQ uitgerangeerd is en dat je in plaats daarvan kunt MSN’en. En Hyven, ja... dát kan ik! Maar nu kun je dus Skypen, wat een uitvinding!

En zo stond ik vanochtend als eerste in de Kijkshop. Tientallen headsets lagen daar achter het glas naar me te lonken. Lastig, voor een besluiteloos typje zoals ik. Ik heb altijd moeite met kiezen, zelfs de op het eerste gezicht makkelijkste aankopen zijn voor mij een beproeving. Shampoo kopen bijvoorbeeld. Ik sta altijd uren met open mond voor de schappen in de Etos te turen. Shampoo voor krullend haar, voor steil haar, voor bruin haar, rood haar, blond haar, onhandelbaar haar, droog haar, futloos haar, eigenwijs haar, pluishaar, beschadigd haar. Euh... Ik wil gewoon schoon haar?

Uiteindelijk besluit ik de op-één-na-duurste headset te nemen. (Vraag me niet waarom, dat is vrouwenlogica.) Mijn blik valt ook op de uitgebreide collectie webcams die naast de headsets liggen. Ik heb altijd het hardst geroepen dat ik níet MSN en dat ik al helemaal geen webcam in huis hoef. Webcams associeer ik met trieste mannetjes die ongevraagd hun schwanz laten zien op msn, of met veertienjarige sletjes die in ruil voor een Breezer hun net ontspruitende punttietjes aan klasgenootjes showen. Verder zie ik er het nut niet van in dat mensen mij en de troep in mijn kamer kunnen zien. Maar nu Hij aan de andere kant van de wereld zit, vervagen al die negatieve associaties als sneeuw voor de zon. Ik koop dus niet alleen een headset, maar ook een webcam. Dan ben ik toch nog een klein beetje dichtbij hem.

Eenmaal thuis heb ik de boel binnen no-time geïnstalleerd. Nou is installeren een groot woord, want ik hoefde eigenlijk alleen maar de kabeltjes in de computer te stoppen. Maar toch, alles werkt en dat is toch wel een schouderklopje waard! En ik voel me voor het eerst in mijn leven uitermate ‘modern’ en ‘blits’. Heerlijk, weet ik ook eens hoe dat voelt!

check ook mijn Hyves-site (http://pascalle83.hyves.nl/blog/)