Pascalle

Hier is ze weer, Pascalle; 23 jaar, stewardess en niet vies van een feestje. Vervolgens schrijft de vliegende nachtvlinder iets moois. Iets over regen & zonneschijn.

Een zomer vol regen

Vorige week is de zomer begonnen. In eerste instantie twijfelde ik daar een beetje aan. Wat ik zag nog geen lekkere mannen in witte linnen broeken voorbij komen. Ik zag het zonnetje niet stralen. Ik zag geen vlindertjes ronddartelen. Geen bloemetjes en geen bijtjes. En ik kreeg niet spontaan zin in rosé. Nou ja, niet meer dan anders. Wat ik wel zag was regen. Een heleboel regen. Zou ik me niet een maandje vergissen? Eén blik in mijn agenda vertelde me dat het toch echt zover was: 21 juni, het begin van de zomer. En als de Hema dat zegt, wie ben ik dan om daaraan te twijfelen?

Stiekem hield ik nog wat hoop dat het zondag beter zou worden. Want als er 90% kans op regen voorspeld wordt… dan is er altijd nog 10% kans dat het droog blijft. Er zijn mensen die met minder dan dat de lotto gewonnen hebben. Of door de bliksem zijn getroffen. Dus 10%... is best een redelijke kans.

Maar mijn positieve gedachten mochten niet baten. Zondag lijkt het nog nét een beetje harder te regenen dan de dagen ervoor. Ik kan God herself bijna horen lachen: “Hahahaaaa dacht je nou echt dat het droog zou blijven? Sukkel!” En zo zie ik het plan van hem (zuuucht) en mij (in een pittig zomerjurkje) genietend in de stralende zon op Parkpop letterlijk in het water vallen.



Het mag de pret niet drukken. De regen komt echt met bakken uit de lucht. Maar het heeft eigenlijk wel wat, van dat lekkere Oud-Hollandsche Festivalweer. Samen zittend op een vuilniszak in de regen met een fles rosé. Het hele Zuiderpark vol malloten met poncho’s, honcho’s en plu’tjes. (Mietjes!) Natgeregende pannenkoeken met suiker en kaneel. Lekker rondbanjeren in de modder met de stromende regen over je gezicht. Fijne (voor mij overwegend nieuwe) muziek. En het is nog gratis ook! Ik voel de Oer-Nederlander in me boven komen.! Ik stamp een keer extra hard in de modder. Gelukkig kan ik de oerkreet die ik daarbij wil uitslaan nog net onderdrukken. Dat is misschien iets teveel van het goede…

’s Avonds komen we verkleumd en doorweekt bij hem thuis. M’n mascara zit ergens op mijn kin en m’n haar hangt in natte slierten langs mijn gezicht. Het maakt allemaal niets uit, zelfs de ultieme verzopen kat-look kan deze dag niet meer verpesten. Even later zit ik met een kopje warme chocolademelk (hoog december-gehalte) op de bank en kruip lekker dicht tegen hem aan om op te warmen. Het mag van mij best de héle zomer blijven regenen…

Check ook mijn Hyves-site