dj Madskillz

Als producer maakte hij al klassiekers in 1990, maar sinds het einde van de vorige eeuw kennen we hem als dj Madskillz, die met zijn latin beats with a twist het hele jaar door de zomer in zijn bol heeft. Maar aan staande recepties heeft hij een broertje dood.

Staande recepties

Zo heel af en toe, als ik zelf niet draai, ga ik nog wel eens naar een feestje. En of het nou een festival is, Studio 80, Panama, het maakt niet uit waar of welk genre, ik heb het idee dat feestend Nederland er een nieuw fenomeen bij heeft: ‘de staande receptie’.

Ik zeg niet dat er nergens meer lekker gefeest wordt, maar ik heb het idee dat ik ze wel steeds vaker tegenkom, de ‘staande recepties’.
Party’s waar je vroeger ongegeneerd los kon gaan, lijken nu wel bijkletsavonden van buurtbewoners uit de stamkroeg bij mij op de hoek. Feestgangers staan er af en toe bij alsof ze met duizend man op de trein staan te wachten. De locatie is top, de zaal is vol, de muziek is goed, maar er wordt niet tot weinig bewogen.

‘Stel je eens voor dat ik ga zweten. Of dat iemand me met mijn aangeschoten harses zou zien rondspringen’ zie ik ze denken. So fucking what? Is de dance-scene niet juist voortgesproten uit het idee je eens lekker te laten gaan (zonder anderen lastig te vallen weliswaar)? Om anders te zijn dan de grijze massa daarbuiten?



Waar is de tijd gebleven dat je compleet uit hun dak gaande figuren de meest waanzinnige houdingen aan zag nemen en niemand zich er een flikker van aantrok? Dat ik in de legendarische (uitgebrande en/of gesloten) nachtclubs, de meest waanzinnige taferelen op de dansvloer (of achter het podium) waarnam?

Her en der op fora en party community’s  lees je dezelfde discussies.

Is het Nederlandse publiek inderdaad verwend? Zijn er teveel feesten? Zijn de feesten uitgegroeid tot grote sociale bijeenkomsten? Komt het doordat het drank- en drugsgebruik wat verminderd is? Zijn we weer wat geremder geworden? Is het housefeest de kroeg van anno 2007 geworden?

Let op, ik zeg niet dat we allemaal op elke plaat juichend de zaal door moeten rennen. En trek me nou ook niet meteen aan mijn jasje als je mij wat rustig ziet rondhangen op een feestje. Sommigen mensen zijn nou eenmaal wat meer ingetogen, maar het zit ‘m al in iets kleins.

Vroeger ging ik vaak op stap met mijn oude gabber Vincent. Vincent danste niet. Nooit. Maar op het moment dat die ene dikke plaat erin kwam of de kick er weer vol in beukte, dan kreeg ‘ie die enorme smile op z’n face, begonnen die ogen te glimmen en ging heel even dat vuistje omhoog.

En kijk, dat vind ik al mooi genoeg. Gewoon even wat enthousiasme erin en jezelf wat laten gaan.

check:

www.djmadskillz1.hyves.nl

www.myspace.com/djmadskillz1

www.djmadskillz.com