Uitgaan in Kuala Lumpur: Poppy Collection

Nu is dat voor Westerlingen niet verboden (wel ongepast), maar deze agenten vonden het dusdanig niet kunnen dat mevrouw en meneer werden kaalgeschoren. Inderdaad: Kaalgeschoren! Nou mag dat natuurlijk helemaal niet in Maleisië, en de desbetreffende agenten zijn ook gestraft, maar het geeft de mindset van sommige mensen wel aan. In een dorp in Denemarken of Italië zie je dit nog niet gebeuren. Maar er zijn ook voordelen. Een van die voordelen is dat je vrij bent op dagen die belangrijk zijn voor Moslims, en dat zijn er nogal wat. De niet-Moslims vieren dat zij een dag vrij hebben en de horeca eigenaren vieren dat de niet-Moslims in hun tenten komen vieren dat zij vrij zijn. En zo heeft iedereen dus uiteindelijk wat te vieren!

Samen met een Zuid Afrikaanse, ook intern die woont bij ons in het gebouw, ging ik de vrije dag vieren in mijn favoriete collectie van hangouts: Poppy Collection. Deze 'Collection' bestaat uit meerdere zaken, maar zitten wel samen in één gebouw. Overdag kun je overal apart in, 's avonds zijn er enkele met elkaar verbonden. Je hebt 'The Poppy Garden' (een Thais restaurant), 'Passion' (de club), 'Soul Seduction' (r&b/urban in de open lucht, zeg maar in de achtertuin) en Havanita (een bar met Cubaanse sigaren en jazz muziek). Nadat je door de taxi afgezet bent (niet als woordgrap bedoelt) op Jalan Sultan Ismael, moet je de barstraat met o.a. de Beach Club door lopen om bij Passion uit te komen. Deze straat is vergeven van de Joy-Boys en hoeren, en als blanke jongen in zijn eentje ga je dus niet onopgemerkt door die straat. Mijn date voor die avond liet even op haar wachten en terwijl ik voor de deur van Passion stond was er een andere blanke jongen die naar binnen ging en mij vreemd aankeek. En bleef aankijken alsof ik hem zou moeten kennen ofzo, maar dat deed ik niet. Uiteindelijk kwam ze aan, en voor een schamele 35 Ringgit (inclusief 1 glas Moët) mochten wij de Poppy Collection betreden.

Beneden heb je Soul Seduction met er om heen allemaal banken, tafels, stoelen, fonteintjes: the works. Er is geen dak en het hele gebeuren is omringt met allemaal palmbomen. Ziet er erg leuk uit, alleen de muziek is een soort mix van urban en Top 40 en die worden dan bijna niet aan elkaar gemixt door de dj. Gezellig. Al las ik een interview met breakbeat dj Adam Freeland dat dat tegenwoordig heel normaal is. In New York en Londen schijnen bijna alle dj's de platen niet meer aan elkaar te mixen. Gewoon een kwestie van fade in, fade out met zelfs een stilte tussen de verschillende platen! Aangezien het mix-kunstje nu wel bekend is willen ze de nadruk leggen op de platen die zij uitkiezen voor hun crowd. Men schijnt het ge-wel-dig te vinden, maar ik weet nog niet of het zo’n leuke ontwikkeling vind. Er is een aparte, airconditioned, bar (Havanita) waar grote schermen MTV Asia laten zien, er jazz muziek te beluisteren valt en je uit de Humidors een Cubaanse sigaar mag pakken. Mits je genoeg bestelt ofcourse. In die bar kwam ook de jongen die ik eerder buiten de club al had zien staan naar mij toe. "Don't you recognize me?". Ehm, niet dus. Bleek dat hij een Belgische intern was bij de Belgische Ambassade en dat ik al een keer of drie met heb gesproken had op Ambassade feestjes. Ik heb maar net gedaan of ik het me allemaal weer kon herinneren, maar ik had werkelijk geen idee.

Via een glazen trap met uitzicht over Soul Seduction, Havanita, de entree, de drukke straat met veel te dure auto's en de Petronas Towers (aan de overkant) kom je in het bovenste gedeelte: Passion. Twee bars, ruime zit/lig mogelijkheden, ruime dansvloer en house muziek. Een andere feature op de bovenste verdieping is de buitengallerij met bedden (a-la Supperclub) met uitzicht over Soul Seduction beneden. De (blanke) dj die draait in Passion, Tim Coates uit Londen, heb ik al een paar keer eerder gezien. Toen was het niet heel bijzonder of zo, maar dat was vanavond anders. He was on fire, het publiek was on fire, het dak ging er bijna letterlijk af en dat was de eerste keer dat ik dat hier heb meegemaakt. Ook heerlijk om Tim achter die draaitafels helemaal uit zijn dak te zien gaan op de platen ("Why dont you reach for me, why dont you reach for my soul", "Together" van Hardsoul remixed en nog heel veel andere heerlijke dans plaatjes!), de mixes (en die waren erg prettig, hij leefde zich helemaal uit) en de reacties van het publiek. Vol enthousiasme, soms op nummers die eigenlijk een beetje oud zijn, maar vaak op compleet onbekende nummers die deze dj op de tafels legde. Even, heel even, waande ik mij in Amsterdam. En ik denk dat dat ongekend is hier in KL.

Even later zagen wij de Belgische intern alleen aan een tafel staan, met een fles Whisky en een karaf cola. Dat kan niet, dus hebben wij heel sociaal gezellig bij hem aan de tafel gestaan en die Belgen zijn dan ook weer niet te beroerd om te delen. Heel praktisch. Om 3am ging de hele zooi weer dicht en heb ik nog even staan socializen met de portiers (heel belangrijk). De volgende keer gaan we een fles Gin (a 260 ringgit) kopen, die wij dan telkens kunnen gebruiken en daar laten staan. Je krijgt dan een speciale kaart waar je gratis mee naar binnen mag en krijg je karaffen tonic (or whatever you want) om mee te mixen. Veel goedkoper dan telkens losse drankjes kopen en entree betalen!

In de lobby van onze Condo kwamen we ook nog een andere Nederlandse mede-intern tegen die straalbezopen op weg was naar zijn appartement. Niet zo bijzonder natuurlijk, maar dit keer nam hij in zijn kielzog echter een Joy-Boy en een local raging queer mee. Right.

Ciao, Faisal