Column Jimmy Loo

Een Belg met de grootste muil, dat kon nooit goed gaan. Zo’n tafel in de Sutton kost namelijk schandalig veel geld en wij waren echt heel erg arm. Zo arm dat we onze eigen alcoholvoorraad in onze binnenzakjes naar binnen aan het smokkelen waren. “Loop dan maar door” zei de aap en mompelde wat in z’n microfoontje. Binnen werden we direct opgewacht door een gastheer in een belangrijk pak en naar een lege tafel geescorteerd. Of deze tafel naar wens was. Nee natuurlijk niet, dickhead, wat denk je zelf? Ga maar vast zitten en wat we wilde drinken dan kon hij meteen de absurd dure flessen drank gaan halen die je verplicht diende te bestellen. Bwaahhhhhcardi en vodka dan maar? Hij had zich nog niet omgedraaid en zeven man verdwenen onzichtbaar in de massa om nooit meer in de buurt van de tafel te komen. Wat ‘ie met die geopende flessen vodka en Bacardi heeft gedaan is me ontgaan maar na een paar uurtjes gingen wij in ieder geval knetterlam weer naar buiten. Goedkoop stappen hoor, daar in Barcelona...

Na een comateus slaapje was ‘t alweer bijna tijd om naar Amsterdam te vliegen waar een blonde chauffeuse stond te wachten die mij als de brandweer naar Amsterdam zou racen. Ik zou namelijk worden opgehaald om gelijk door te gaan naar Coco la Fete in Escape deLuxe, een nieuw feestje met ballonnen, confetti en gezellige muziek. Gearriveerd op Schiphol bleek ’t echter ernstig stil op ’t liefdevolle taxifront. Na twintig minuten doelloos op een verlaten vliegveld te hebben rondgelopen en vijf vergeefse belletjes te hebben gepleegd besloot ik dan maar met de trein te gaan toen m’n telefoon ging. Twee keer raden. Inderdaad. “Hihihihi... ik zit bij Vertrek te wachten, maar da’s zeker niet goed he?”. “Ehhhmm... nee, daar gaan mensen weg en ik kom net aan”. “Ik ben een beetje dronken” zei ze. Schatje. Ik was weer thuis. De avond kon beginnen...

________________________________
Jimmy Loo