Jimmy Loo

redactie | 28 december 2004
blogs


Anyway, je voelt 'm al, Jimmy moest buiten Amsterdam zijn. Ik zal je de voorgeschiedenis besparen maar er stond een vrouw op het spel. Een dame die ik nog nooit in het echt had gezien of gesproken had me via msn uitgenodigd haar op te zoeken in de kroeg waar ze werkte. Nou is dat een combinatie waar ik behoorlijk blij van word dus ‘ja, leuk!’ was snel gezegd. Errug snel... ‘Ken je Werelds?’. Kut. Angstzweet brak me uit want wie werkt er nou weer precies in die ene kroeg in Amsterdam die ik niet ken? Uhuh. ‘Dat is in Oud-Beijerland’ plingde het op m’n scherm. Ik zweer het je, ik ben in m’n hele leven nog nooit zo blij geweest dat ik zat. WAARZEIJE? ‘Oud-Buitenland....ehhmm....is dat bij Sloten daar?’ probeerde ik. Forget it, Sjaak. Oud-Beijerland is de A4 naar beneden en dan zo'n beetje aan het eind naar links en dan na een tijdje nog een keer, zo hup de Brienenoordbrug over en alsof het godverdomme niks is bij Zierikzee de snelweg af. O ja, en dan na de rotonde bij het eerste gele bord naar rechts want het is daar opgebroken en dat zou ik ook maar doen ook want anders pleur je van de wereld. Goed oppassen dus. ‘Is 10 uur ok?’ zei ik meer wanhopig dan stoer. 10 uur was top, zie je dan. In grote staat van verwarring wist ik een vriendje te vinden die toevallig niets te doen had en een auto als een maanlander had zodat we niet al teveel uit de toon zouden vallen. Paspoort, vloeibaar voedsel, spacebril, malariapillen, twee flessen vodka, check check dubbelcheck, 3..2..1..Ignition.

Dik na elf uur kwamen we Oud-Beijerland binnengevlogen en ik kan je vertellen: ze lijken echt precies op ons. Scary... Nadat we de auto hadden geparkeerd en blij verrast waren dat ze niet overál in deze melkweg parkeerautomaten hebben die een bovenmodaal maandsalaris vragen voor een avondje parkeren was het alweer over half twaalf. We moesten maar ‘ns naar binnen, en echt afgeladen bleek het niet. Onmiddelijk op 2200 uur: Bay City Kitty! Major Babe Alert! Een engel in Werelds van 1 meter 80, 50 kilo schoon aan de haak en een Grote Bos Blonde Krullen. Grappig, vrolijk, adrem, stoer, plat rotterdams en gezellig. Ik zei effe niks meer, love at first sight. Jimmy was om. Amsterdams hip? Eat that, dít was pas leuk. Dan lullen m’n toekomstige kinderen maar raar, kan mij het schelen. Ik kom nooit meer terug.

Goed, om een lang verhaal kort te maken... de mooiste vrouw op Manifesto maandagavond is dus van mij en je mag ‘r best wat te drinken aanbieden, maar verder raad ik je aan je grijpgrage vingertjes thuis te houden want ik trap je zo naar Oud-Beijerland. Kan je d’r zelf één gaan uitzoeken. Ja toch, niet dan? - (HOE IS UT), Jimmy.

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws