
Brenda, 31 jaar, tekstschrijver en semi-profi dj schrijft als columniste voor Love2party. Zij geeft haar ongezouten mening over happenings in de dansscene. Brenda hoeft geen gelijk te hebben: zij daagt jullie uit om ook je mening te geven en over dingen na te denken. En garde!
Tekst: Brenda Haveman
Na wat gepiel in de studio, waar ik voor het allereerst in mijn leven achter Logic heb gezeten, persten Rue Rapide en ik er voor de grap een schattig en fout disco slash dancenummer uit, genaamd This1=4U, oftewel ‘This One Is For You’. We wilden een Daft Punk-achtig nummer maken met allerlei rare geluidjes, toeters en bellen, maar het resultaat is geheel anders geworden. Rue deed de compositie en de videoclip, ik deed de vocalen, het arrangement en het afmixen. Het nummer doet ons aan onze ex-geliefden denken die wij in het dagelijks leven vaak missen.
Graag wil ik het huppeldeflupnummer met jullie delen, en de bijbehorende clip erbij. Kraak het gerust tot aan het bot toe af beste lezers, want dat hebben we zelf ook al gedaan. Zingen kan ik niet en draaien ligt me beter dan experimenteel produceren. Ook voor de tekst hoef je het niet te doen want die is amper te verstaan. Ik zing iets van “On a happy newyearsday…” tot aan “you’ll be forever on my mind” en ja ook ik vind de tekst tien keer te slap, maar het gaat om de emotie. Hopelijk blijft-ie nog lang in je hoofd hangen. Vergeet niet op youtube de Hollandse scratchende kat Oscar te bekijken, die komt daarna en is echt heel schattig en lief...
This One is For You
Over liefde gesproken: afgelopen weekend was ik op Loveland Festival in Amsterdam. In mijn herinnering vond het feest jaren geleden plaats op plaveisel tussen wat gebouwen, met alleen een mainstage, een tent en een klein buitenzwembadje. Daar is in de loop der jaren flink verandering in gekomen; er bevonden zich dit keer in het subtropische Sloterpark tussen de bomen verschillende grote stages met de meest uiteenlopende soorten muziek. De aankleding was lieflijk en sprookjesachtig, met zwembadjes bij de stages en bellenblaasapparaten en elfjes in de bomen. Humor vond ik ook de opblaaskrokodillen aan de kant van het water.
Op de Fire! Stage draaide Marnix lekker in het zonnetje. Jammer genoeg miste ik net Sven en Tettero op de disco en groovy Puppy’s stage, zij zijn Haarlems glorie en als echte Haarlemse Durpse had ik hen even aan willen moedigen. Al gauw dribbelden we naar de techno-area met Stacey Pullen, die een heel groovy techhouse set neerzette, in een lager tempo dan dat ik van hem gewend ben. Carl Graig daarna kon mij niet zo bekoren, hij maakte vreemde overgangen en liet z’n plaat er soms helemaal uitlopen, ook draaide hij wat vlak. Tijd om even te pauzeren onder de bomen. Het publiek was wel een beetje hip, zien en gezien worden, met veel grote zonnebrillen en trendy bloesjes, maar wel dansminnend en daar gaat het om.
Ik vroeg me af hoe Loveland het voor elkaar kreeg; zulke grote namen voor een relatief klein terrein, met dus - maar - 20.000 man. Schiet me lek als ik het mis heb. Sander Kleinenberg, Eric Prydz, Secret Cinema, Carlg Graig, Erick Morillo…sommige van hen vragen normaal gesproken astronomische bedragen. Ik vroeg me af wat voor vriendenprijsjes er afgesproken zijn tussen de organisatie en de artiesten...
Genieten was het volop van deze dj-sterren. Michel de Hey funkte erop los en de zaal ging goed uit zijn plafond. Secret Cinema kwam ik nog tegen bij de VIP tent waar ik hem nog even sprak, hij dubte wat over zijn openingsplaat. Michael Jackson met “Mama Appelsap” was weliswaar heel vet, maar wel wat afgezaagd volgens Jeroen, en kon ‘Don’t let the sun go down on Me’ weer wel. Hij draaide op een grote buitenstage in de ondergaande zon, dus die plaat was toepasselijk geweest, alleen heb ik hem of gemist, of niet goed gehoord. Sander Kleinenberg was op de vocalentoer, en verraste met een remix van Underworld: 2 Months Off. Verder vond ik het teveel lawaai, beetje schreeuwerig af en toe maar het publiek kon het blijkbaar prima hebben.
Wat ik altijd alleen zo jammer vind op die festivals zijn de enorm hoge drankprijzen, het bedrag voor parkeren en het feit dat je geen dopje bij je flesje water krijgt. Zo ook op Loveland. Gelukkig hoefde ik voor de toiletten niks te betalen, maar dat je verplicht wordt om je water in een keer op te drinken vind ik een slechte commerciële zaak. Je kunt wel aan de medicijnen zitten en af en toe water nodig hebben. Gelukkig vond ik een Sourcy dopje in een hele berg lege waterflesjes, dus ik kon lekker de hele dag met een flesje water doen… en dan zo’n lekker biertje voor de dorst erbij.
Afijn, Loveland was voor mij een verrassend leuk festival, met een hoop goede muziek en een nog grotere berg muziekliefhebbers. Hopelijk houdt Marnix het festival in ere, zodat we volgend jaar weer kunnen genieten.
Meer Brenda daagt uit: