Brenda daagt uit: Rondje klassiek

Partyscene Redactie | 9 september 2008
blogs

Aciiiiiiiiiddd!!!

Brenda, 31 jaar, tekstschrijver en semi-profi dj is columniste voor Love2party. Zij geeft haar ongezouten mening over happenings in de dansscene. Brenda hoeft geen gelijk te hebben: zij daagt jullie uit om ook je mening te geven en over dingen na te denken. En garde!

Tekst: Brenda Haveman

Brenda geniet van The Age of LoveWat is dat toch met de sfeer op houseclassics feesten? Het lijkt wel of de tijd stil heeft gestaan. Na al die jaren zie je nog steeds dezelfde mensen, weliswaar wat ouder, maar de uitbundigheid en de onbevangenheid straalt er nog vanaf. De wil om te feesten totdat men ter aarde stort is volop aanwezig. En er is vraag naar dit soort feestjes. Heel veel vraag zelfs. De illegale oldskool- en classicsfeesten schieten als psychedelische paddenstoelen uit de grond. Sommige mensen willen de housetijd stopzetten en vol nostalgie van muziek genieten. Eén van die mensen ben ik.

Passion

Nog steeds krijg ik kippenvel van prachtige nummers als Cat Decor’s Passion, word ik helemaal wild van Dominator, ga ik helemaal uit m’n plafonnetje op Donna Summer’s I Feel Love en springen de tranen in mijn ogen bij The Age of Love. Om optimaal van die gouwe oudjes te kunnen genieten, luister ik graag naar krakerige en stoffige cassettebandjes van vroeger. Ik nam toen ik 14 tot 16 jaar was VPRO en Adam Curry’s Rave Radio op, en ’s nachts luisterde ik naar de buitenlandse zender PlingPlong Radio. Valse mixen met veel gepitch en veel mixfouten, met hier en daar wat sinister geklets van de radio-dj. Echt ondergronds. Om de sfeer op die bandjes te herbeleven, zoek ik underground feestjes op zoals Undergrounded, een bijzondere partyorganisatie uit Amsterdam en omstreken. Op de meest waanzinnige locaties worden a la eind jaren ’80 feesten gegeven met blacklight, smiley’s, fluitjes, fluorescerend decor en gogo-danseressen. Daar komt doorgaans een wat ouder publiek, zeker 30-plus. Mensen die de allereerste XTC-pil, gratis lachgasballonnen en de eerste bliepjes en bassen van Eddy de Clerq nog hebben meegemaakt.

B.O.E. op de Sluizen

Zelf draai ik met regelmaat op de Best Oldskool Events (B.O.E.) op de Sluizen van IJmuiden. Voor slechts een tientje entree krijgt de bezoeker een geweldig grote line-up en zeer ruime feesttijden op een unieke locatie. Het uitzicht daar is op de lampjes van Corus, één van de grote fabrieken van IJmuiden, en op de sluizen waar loeigrote schepen ter hoogte van een flatgebouw doorheen varen. Het is even zoeken naar de Plek des Onheils, maar dan heb je ook wat. Het feest begint vroeg in de avond en eindigt laat in de volgende morgen, zoals een ouderwetsch oldskool feestje betaamt. 30 augustus draaide ik in de line-up van JP, Dano, Buzz Fuzz, Cold Fusion, Del Scorpio, Brenda draait regelmatig op de Best Oldskool EventsMonde, Neuv, Bas Reznik en Dica. Dat was een lastige klus, aangezien de laatste twee (Bas en Dica) stevige en steengoede acid stonden te draaien in het uurtje voor mij. Na mij moest JP draaien, die bekend staat om zijn mooie clubclassics met hier en daar een acidplaatje. Dat betekende dat ik wat van ’t acid-ramwerk moest overnemen om terug te keren naar de wat rustiger classics. Gelukkig bleef iedereen flink in de dancemood tijdens de muzikale overgang, dus de klus werd geklaard. Ik draaide hier en daar ook een vet geproduceerde remix van een klassieker, zodoende klonken de bassen en high-tonen lekker vol. ‘Deeper Love’ in de vorm van ‘Positive Education’.

The Vamp

JP stond in de dj-booth achter mij te dansen op mijn muziek, wat ik een enorme eer vond want JP vind ik namelijk één van de beste classics-dj’s die ik ken. Zo heb ik hem al meerdere keren op feesten gehoord als Eye On the Future en Wooferland. Bij het grote publiek staat hij vooral bekend als HQ-dj, die vooral richting de hardstyle draait. De vorige keer op B.O.E. draaide ik samen met Paul Jay, ook een ouwe rot in het vak, en zijn stijl komt aardig overeen met die van JP. Laatstgenoemde haalde de mooiste bekende “O ja die ken ik nog” platen uit z’n ouwe schooltas, zoals ‘The Vamp’ (3,2,1, zero!) en ‘NRG’ van Joey Beltram. Miss Wendy nam het op de 30ste over van Dano, die helaas verhinderd was om te draaien. Gedurende de avond werd de muziek naar het einde toe wat steviger. Ook dj Mini a.k.a. dj Kratje (Rene de Vries) viel even in met draaien. Dat kan allemaal op B.O.E., want de sfeer is daar zeer ongedwongen en vol gezelligheid. Kratje is dj Mini’s bijnaam, omdat hij klein is en vroeger altijd op een kratje stond om bij de draaitafels te kunnen.  

Mysteryland

23 augustus heb ik ook m’n portie classics wel gehad, maar dan op Mysteryland. Daar draaide Hollands glorie Per & Remy, Ronald Molendijk & Miss Monica back to back. In tegenstelling tot het gros van het festivalpubliek aldaar waren de mensen in de classics-tent heel gezellig en vriendelijk. The angels from above (‘Promised Land’) werd uit volle Brenda achter the wheels of steelborst en met de handjes in de lucht meegezongen. De wangetjes en oortjes werden rood bij het horen van de bekende baslijn van de plaat ‘French Kiss’. Gelukkig kwam de overbekende break met de sexy kreunende dame niet aan bod, want er werd meteen een andere technoclassic overheen gemixt. Het opzwepende Yeke Yeke met een tribal beat knalde de woofers uit en het publiek schreeuwde het uit, dus het vinylorgasme kwam vanzelf. Miss Monica maakte nog foto’s van de oldskool speakers. Ze vond ze erg mooi en “artistiek verantwoord”. “Leuk voor een platenhoes,” zei ik nog tegen haar. Stom-stom-stom van mij, want Monica draait tegenwoordig ook vast met cd’s.  

Wooferland - The Rose

Afgelopen zaterdag belandde ik per ongeluk expres op Wooferland in Spaarnwoude. Wooferland is hét classics- en oldskool event van Nederland. Het festival had ik nog nooit bezocht, wel een keer een Oud & Nieuw-feest in het Rijk van de Keizer totdat het lampje uitging, dus er is me toen veel ontschoten. Dit keer heb ik het festival van A tot Z beleefd. Het deed me denken aan het eerste jaar Dance Valley, toen er nog maar een paar tenten stonden en je niet hoefde te wachten voor de wc. Voor 25 euro - in mijn geval gastenlijst - had ik aan Wooferland een kleinschalig maar zeer gemoedelijk festival, met een paar tenten en een kleine mainstage, waar echt een geweldige line-up stond. Meer tenten en dj’s kun je ook niet bezoeken, dus ik vond het wel best zoals het was.

Ik heb genoten van de Fierce Ruling Diva’s met onze eigen Flamman aan het roer. Ze durfden wel, want ze draaide hier en daar zelfs een rave- en gabberplaat uit vroeger Brenda op een classics feestjetijden wat niet zozeer classics waren zoals Wooferland bedoelde, maar wel klassiekers uit de gehele dancegeschiedenis. Voor dj Cellie had ik meteen sympathie, want ik heb eens een interview met hem gelezen waarin gevraagd werd door wie hij ontmaagd was. Zijn antwoord was ‘Door Remy, op Awakenings’. Een vrolijke en goede dj die een zeer grote en verfijnde muziekkennis heeft.

Over Remy gesproken: hij draaide op Wooferland, voor mij het absolute hoogtepunt ‘The Rose’ van Godzilla Project. Deze plaat staat ook op een Lost Treasure’s cd (Tiësto in z’n gloriejaren) en is een van de lievelingsplaten van mij, maar ook van onze grote vriend Fred die onlangs is overleden. De tranen sprongen mij dan ook in de ogen bij het horen en herbeleven van zoveel mooie herinneringen. En ik was niet de enige: vooraan bij het hek stond een jongen die The Rose ook kende en we beeldden bij het horen van de donkere bassen het openvouwen van een roos uit. Muziek zoals muziek bedoeld is: het moet tot de verbeelding spreken. Wie dat helemaal voor elkaar kreeg was Michel Becks, die geen hitjes en welbekende klappers draaide, maar heel mooie diepe psychedelische platen. Zelf vond ie het “mwoah, mwoah”, maar ik genoot ervan in ieder geval. Af en toe moet je als dj het publiek opvoeden, en dat deed Michel.

ABBA

Natuurlijk moet je ze niet te vaak horen, die houseclassics, want dat gaat ook vervelen. Op elke bruiloft en discoparty ‘Dancing Queen’ van ABBA is zo saai. Bovendien zijn een hoop classics technisch gezien van niet al te beste kwaliteit, als je ze vergelijkt met het afmixwerk, arrangeerwerk en masteren van nu. Maar voor het gevoel en de nostalgie en voor je housebasis is het af en toe goed om een stapeltje klassiekers voorbij te horen denderen.

Meer Brenda daagt uit:

Dance Valley vs. Extrema

Strandfeestje

Woodstock 69

Voetbalgekte

Vervelende muziek

De oudste club van Nederland

Brenda goes MTV

House in the early days

Bowlen, wasmachines en zwembadkluisjes

Back2Back

Ode aan de illegale feestjes

Muurbloempjes & Podiumbeesten

Van Sunshine naar Zeebeving

Terug van weggeweest

Nightmare on Zijlstreet

Oud & Nieuw

Ge - DEMO - tiveerd

Den Haag is van ons

Verzoeknummertje

Ode aan de opwarm-dj

Festivalfit

Verantwoordelijkheid

Female dj's

Uitgerangeerd

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws