Brenda goes MTV

Partyscene Redactie | 3 april 2008

blogs

Imme housebroek, imme housebroek

Brenda, 31 jaar, tekstschrijver en semi-profi dj schrijft als columniste voor Love2party. Zij geeft haar ongezouten mening over happenings in de dansscene. Brenda hoeft geen gelijk te hebben: zij daagt jullie uit om ook je mening te geven en over dingen na te denken. En garde!

Tekst: Brenda Haveman

Altijd als ik ‘muziekzender’ MTV aanzet, moet ik denken aan een oude hit van Laidback Luke, waarin een voice zegt dat ie zo’n muziekgek is en dat ie daarom altijd naar MTV kijkt. Jammer genoeg is MTV de laatste tijd meer een soapopera, met programma’s als My Super Sweet Sixteen, Punk’d, Pimp My Ride en The Osbournes in herhaling. Toch komt het wel eens voor dat ik middenin de nacht op MTV zap. Het gekke is dat ik daar zelfs inspiratie uithaal voor muziek en voor van alles en nog wat. Zoals een column.

Mijn spannende blousje

Ik schuif de volumeknop van mijn TV naar standje maximaal en val van m’n bank van verbazing als ik een blonde dame met een zware rauwe mannenstem knoerthard hoor brullen in de microfoon, terwijl ze een zwart-rood blousje draagt die ik ook heb! Dat kinky kledingsetje is van een exclusief Gothic & hardrockmerk, en heb ik ooit gekocht in de Popshop in Haarlem. Er hoort een schots rokje met spannende bandjes bij. Nou jaaa! Wel raar om er dan iemand in te zien lopen die er ook zwart doorlopen make-up bij draagt. Als je net zo wilt schrikken als ik, zoek dan op Youtube naar Arch Enemy met het nummer Revolution Begins, wat muzikaal overigens erg goed klinkt als je ervan houdt.

Arch Enemy - Revolution Begins

Axl Rose & James Hetfield

Toch vind ik het géén gehoor, al dat rauwe rochelende keelgeluid. Geef mij maar Axl Rose. Die krijste tenminste nog melodieus en wás én klonk agressiever dan al die dombo’s die lopen te brullen bij elkaar. Of Motörhead, met The Ace of Spades. Of Cypress Hill, met z’n gemene afgeknepen stemmetje. Of Snoop Frizzle my Nizzle Dogg, met een zeer herkenbare laidback manier van rappen. En wat dacht je van Muse, met z’n zenuwachtige, opgefokt klinkende operastem? De videoclip waar hij door de aarde valt, is prachtig en past goed bij de muziek. Je moet voor zijn stem wel stalen zenuwen hebben.

Als rockliefhebster ben ik ook nog altijd weg van de grunge van Nirvana, en de woeste kop van James Hetfield (Metallica). Al is ie in rehab en bij een shrink geweest en heeft hij zich bekeerd tot een soberder - drank & drugsvrij - leventje. Erg lachen is de parodie op Rihanna’s Umbrella, van de rockband Vanilla Sky. Staat de leadzanger in grootmoeders pyjama en krijgt ie emmers koud water over zich heen gegooid… bovendien zijn ze muzikaal verrassend dicht bij het origineel. Die moet je een keer gezien hebben.

Top 25 music video’s

Ze verzinnen daar bij MTV de gekste top 25’s. De top 25 gay parade, de top 25 must-sing-a-long, de top 25 best UK artists, de top 25 hardrock en last but not least: de top 25 coolest video’s. Want daar draait het tenslotte om. Ik ben altijd op zoek naar iets verfrissends, iets nieuws. Een bijzondere ster aan ’t firmament is Joyze. Een leuke clip, waarbij ze compleet zichzelf is. Ze is verschrikkelijk lelijk opgemaakt én het is een lekker meeschreeuwnummer wat ze tentoon spreidt.

Echt helemaal te gek vind ik videoclips waarin op zeer professionele en bijzondere wijze gedanst wordt, omdat ik zelf een dansachtergrond heb. De coole clip van Dave Meyers en Missy Elliot met het nummer Ching-a-Ling valt meteen op. Ze heeft een groepje breakdancers ingehuurd die prachtige robotbewegingen maken, en een groepje bubbelende negerinnen die weten wat wining & dancehall betekent: ‘Shake Your PomPom’. Oftewel: schudde metdie billeeee. Echt een maf dansje wat de huidige Melbourne Shuffle overtreft, is het dansje in de clip van Yelle - A Cause des G arçons. Het lijken wel elastieken trekpoppetjes. Het is een aanstekelijke clip, waardoor je meteen zin krijgt in een feestje. Of in een Vogue-avondje.

Lele - Skinny Jeans

Over feestje gesproken: echt heel Hollands en origineel is de clip van LeLe (P.Fabergé, Para en Rimer London) met Skinny Jeans. Hoeveel vrouwen zullen zich in dat beeld herkennen: veels te dik zijn en jezelf proppen in een onmogelijk strakke spijkerbroek, terwijl manlief ongeïnteresseerd toekijkt, omdat ie er zelf ook niet uitziet? De tekst van het nummer is simpel en geniaal bedacht: ik was op een feessssje, ik droeg dit en dat ennik ssag jou en jij ssag mij ook. Want ik had me haar van linkssss naar rechtssss. En wie draaide er? Mister Wixsssss, met een eclectische mixsssssss...

Net zo grappig als Konijntje Wiebelen van Willie Wartaal & Aka The Junkies, een nummer dat vast bedacht is in een rare gemoedstoestand ná - hoe kan ’t ook anders - een optreden in Haarlem… Gek genoeg versta ik steeds ‘kontje van links naar rechts’ in plaats van ‘oortjes’...

Kunstzinnige afterparty

Een bijzonder opvallende superclip is die van Justice vs Simian - ‘We Are Your Friends’. Het lijkt wel een dopey afterparty met allemaal halfgare, slapende en dronken mensen maar als je goed kijkt is alles heel netjes op elkaar afgestemd. Op het moment dat alles slowmotion in elkaar stort en iemand een prullenbak op z’n kop krijgt lijkt superspontaan, maar is helemaal perfect berekend. Vet nummer ook trouwens. Simian Mobile Disco heeft een Aphex Twin - imitatie gemaakt waar alle VJ’s opgewonden van raken: in de clip ‘Hustler’ vreten knappe fotomodelletjes zich vol met de meest gore etenswaren en kotsen vervolgens alle kleuren van de regenboog. De video is spooky, cheap, camp en heel knap gemaakt, met name de slowmotion beelden.

Justice vs Simian

Jaren ‘80

Er is een comeback van de jaren ’80 in videoclips. Ron Caroll met ‘I’m walking down the street with my nikes on’ spant de kroon. Heel goedkoop ogende visuals en simpele girls-next-door met glimmende sportpakkies, en graffity letters in beeld. Ook Kane’s Catwalk Criminal heeft iets van de jaren ’80, beetje U2-achtig ook. Simpele kleuren en een hoop simpel ogende beelden maken de clip juist opvallend mooi. Gnarls Barkly gaat met ‘Run’ helemaal de psychedelische kant op. Moby zoekt naar soulvolle disco met ‘Disco Lies’ en gaat de strijd aan met de vleesindustrie. Een kip neemt wraak en een afrootje zingt.

Het nummer en de clip van ‘Something Good 08’ van Utah is het beste wat me de laatste tijd is overkomen. Van de muziek krijg ik kippenvel en de clip is geweldig opzwepend. Een vent begint als een maniak te dansen en sleept een hele groep mee. Erg herkenbaar ook, helemaal uit je bol in een Ierse pub, terwijl iedereen toekijkt. ‘It was like he was floatin’on aaaaeeir’… volgens mij heeft iedereen wel eens zo’n duf cafémoment dat je het liefst opgebeamt wil worden naar een vette club met stompin’ beats.

Moby - Disco lies

Van blij naar niet-blij...

Het nummer van The Opposites ft. Dio en Willie Wartaal, ‘Ik ben Dom, Lomp & Famous, bitches zitten aan m’n penis’ is eigenlijk drum&bass, waar ik dol op ben. De titel van het nummer is toepasbaar op menig populair artiest, is mijn persoonlijke ervaring. De videoclip eindigt ergens in de diepe oerwouden van Afrika…de jongens zingen in traditioneel Afrikaans Aduwappaweepawappawoooo!!!! totdat er een paar oerhollandse toeristen door het beeld lopen en de twee zangers door de mand vallen: ze staan waarschijnlijk in Artis. Heel melig en daarom precies iets voor mij.

Een prachtig Nederlands nummer van internationale allure vind ik ‘Vandaag’ van The Opposites, die onlangs een Gouden Harp hebben gewonnen. Het doet me denken aan iemand om wie ik geef, die ernstig ziek is, en voor wie de dag van morgen absoluut een groot vraagteken is. Toch zet ik als videoclip op nummer één: Bitter Sweet Symphony van The Verve.‘Cause it’s a bitter sweet, symphony that’s life...’

With love, to Fred.

Meer Brenda daagt uit:

House in the early days

Bowlen, wasmachines en zwembadkluisjes

Back2Back

Ode aan de illegale feestjes

Muurbloempjes & Podiumbeesten

Van Sunshine naar Zeebeving

Terug van weggeweest

Nightmare on Zijlstreet

Oud & Nieuw

Ge - DEMO - tiveerd