Brenda daagt uit: Uitgerangeerd

Uitgerangeerd

Love2Party is een columniste rijker: Brenda, 30 jaar, single, houdt van muziek en de vrije natuur, en van vrijen in de natuur. Na overweldigende en vooral dubbelzinnige reacties op haar interview als aanstormend dj-talent, hebben wij de blonde schone gevraagd om haar ongezouten mening te geven over het wel en wee van de dansscene. Naast tekstschrijver en ontwerper is Brenda een semi-prof hobby-dj. Zij heeft daarvoor vijftien jaar piano gespeeld op concertniveau. Bovendien hangt ze veel rond op de leukste party's, dus heeft ze wel wat te melden. Brenda hoeft geen gelijk te hebben; zij daagt het lezerspubliek uit om reacties te geven, om te discussieren en over dingen na te denken. En garde!

Wat is dat toch voor een maffe opvatting in partyland: "DJ Huppeldepup is helemaal passe, helemaal uitgerangeerd." Zo noem je roestige, afgebeulde treinen die technisch niet meer lekker lopen, van binnen en buiten door vandalen zijn vernield en die gewoon niet meer veilig rijden. Hoe zit het dan met dj's die jarenlang aan de top gedraaid hebben, die nog steeds keihard werken en hun eigen muzikale smaak met de dag proberen te verfijnen, die tijdloze muziek draaien en die daarnaast ook nog kwaliteitsmuziek produceren, zijn die dan ook uitgerangeerd?

Of is het gewoon 'DJ Huppeldepup' is niet hip genoeg en niet nieuw genoeg? Mij bekruipt steeds meer het akelige gevoel dat bij de grote dansende massa vooral dat laatste het geval is. Alsof muziek altijd hip en nieuw moet zijn om mooi gevonden te worden. Alsof we nooit meer naar Marvin Gaye en Beethoven mogen luisteren, want die zijn immers niet nieuw en niet hip. Maar muziek kan toch ook gewoon heel mooi, tijdloos en 'volwassen' zijn?

Een leuk voorbeeld is een feest waar ik pas geleden rondliep, waar twee grootheden van producers als dj geboekt stonden, namelijk Tiefschwarz en James Holden. Supertrendy. Hipper kan niet. Het zijn topproducers en zij draaien de electro en minimal-achtige techouse- sound die nu zo populair is. Begrijp me niet verkeerd: het is een mooie impuls voor de dance, maar als je het te vaak hoort en vooral overal, en de hele nacht achter elkaar door, dan gaat het op den duur vervelen. Het klinkt erg monotoon en in mineur - oftewel: droevig. Ik vraag me af of mensen die willen feesten ook daadwerkelijk dit soort muziek lekker vinden, of dat ze gewoon meedoen met de hype. Omdat het grote namen zijn, gebombardeerd als hype. En omdat iedereen naar hun muziek luistert, en jij dat ook moet.

Wat me opviel was dat het publiek niet echt los ging, ondanks de wel heel vette platen van Tiefschwarz en Holden. Over de gehele linie klonken de sets toch wat saai. Nergens een overdonderend muzikaal hoogtepunt, nergens een uitzinnig geklap en gegil, wat ik me zo goed kan herinneren van sets van o.a. Remy, Dimitri, Per, Michel de Hey, Derrick May, en Kevin Saunderson. En ik was niet de enige die dat zag en hoorde, ook een paar andere partygangers-van-de-oude-stempel viel het op.

Over de gehele linie klonken de sets van James Holden en Tiefschwarz toch wat saai.

Mensen doen hun houterige danspasjes op de blikkerige en eentonig klinkende muziek die aan een stuk door bijna hetzelfde klinkt. Het is meer 'denk'- dan 'voelmuziek'. En ik was compleet nuchter, dus het drong goed tot me door. Af en toe klonk een bescheiden 'whoeehoee' en hier en daar ging een handje in de lucht. Ik bedacht me dat dit de ideale muziek is voor mensen die zich moeilijk kunnen laten gaan, en die moeite hebben met dansen. Voor elk wat wils dus. En ik bedacht me: waar is de soulvolle, rollende groove gebleven, de orgastische breaks en de exploderende muziek daarna? Ik mis het in de sound-van-nu. Maar ja, ik houd ontzettend van dansen en ik kan me altijd gemakkelijk laten gaan, met of zonder alcohol en andere feestartikelen.

Is het niet beter dat we weer naar de mengelmoesjes gaan, van hoge pieken naar diepe dalen en weer terug, waarmee je het publiek echt meesleept? Dus funky, vrolijke majeurplaten afgewisseld met heel statische, diepe minimal en mineur muziek - beetje depri, zeg maar? En van heel groovy en swingend naar heel houterig, want juist zo'n overgang brengt het publiek lekker op een dwaalspoor. Het zijn juist die overgangen die wat met het serotoninepeil van je hersenen doen. Dat geldt zelfs voor klassieke muziek.

De dj's die dat tot in de puntjes zouden kunnen beheersen, zijn vooral de dj's die al jarenlang in dj-land meegaan, oftwel: de 'uitgerangeerde dj's'. Zij beschikken over alle kennis om tijdloze en mooie muziek van toen af te wisselen met moderne stijlen. Kijk maar naar een Joost van Bellen, die heeft het helemaal begrepen. Die beleeft een comeback van jewelste, maar vooral omdat hij zoveel verschillende stijlen in een mix gooit. En zo zijn er nog meer 'dj's uit de oude doos' die dat als geen ander kunnen. Daar is niks 'passe' aan.

Het zou fijn zijn als de dj's van toen de moed erin blijven houden en zich op 't mengelmoeswerk richten, dan blijven ze aan de top. Ik vind dat de term 'uitgerangeerd' vanaf vandaag alleen nog mag gelden voor afgebeulde, lelijke ouwe treinen.

Meer over Brenda