Nazomeren, deel 1

Partyscene Redactie | 1 januari 2005
blogs

Nazomeren, deel 1


Laat ik het maar een zomerstop noemen en het er verder niet meer over hebben. Ik was weg, maar ben weer terug. Wat is er zoal gebeurd? Ik ben vooral bezig geweest met het opzetten van mijn eigen label. Veel nadenken en muziek maken dus. Het label is vernoemd naar de geboortestad van mijn vader: BANDUNG. De man is overleden en het is dus ook een beetje een tribute, al was het vooral mijn oom die me de richting van de muziek opduwde. Maar om je label nou 'Ome Jan' te noemen...?

Verder nog wat gedraaid natuurlijk, en dan voornamelijk in het buitenland. Hier valt niet veel meer voor me te halen. De koek lijkt verdeeld. Misschien wel logisch, Nederland is maar klein. En bovendien is het gras altijd groener als je het van ver haalt. Ik begrijp dat allemaal wel en klaag dus niet. Daarbuiten hebben ze er ook last van. Anders zou ik er niet draaien. Veel reizende DJ's zeuren hierover. In Rimini vertelde John Aquaviva mij dat hij hooguit twee keer per jaar in Canada draait. De Engelse DJ's roepen altijd gefrustreerd dat het door de Hollanders komt dat ze het vliegtuig moeten pakken. Ze schrikken altijd een beetje als ik zeg dat ik ook Dutch ben.

Daar in Rimini had ik ook voor 't eerst sinds lange tijd John Digweed weer gesproken. Na het gedoe rond 'New york, New York', waren de verhoudingen een beetje bekoeld geraakt en ik zag dat 't hele Bedrock team zich erg ongemakkelijk voelde wanneer ik langschoof. Na een diner in de tuin van de club (waarbij het publiek eerder naar binnen mocht om voor extra geld vanaf een balustrade naar etende DJ's te kijken!) besloot ik het ijs maar te breken en begon wat chitchat. Onmiddellijk verontschuldigde hij zich over wat er met NYNY gebeurd was, maar daar wilde ik niks van weten. Ouwe koeien trek ik niet en wat gebeurd is, is gebeurd. En zoals zo vaak - omdat ik een 'Dutch' dj ben - gaat het gesprek dan over...jawel, Tiesto. Komende van Digweed vond ik dat vreemd. Maar eigenlijk wel begrijpelijk. Het was immers Tijs die hem van de troon stootte.


Het was immers Tijs die John Digweed van de troon stootte

Hij begreep niet dat in zo'n korte tijd iemand zo snel kon rijzen. 'Niemand had van hem gehoord een paar jaar geleden', zei ie nog. 'En dan een stadion vullen!' Ik vertelde hem dat Tijs echt niet uit het niets kwam, dat ie net als ik jarenlang in een naar muf bier ruikend jongerencentrum had gedraaid en 4 jaar lang met hem in een platenwinkel stond. 'Dat stadion kan toch niet vreemd zijn voor je?', vroeg ik. 'Je hebt zelf met Sasha en Jimmy van M. een stadiontour gedaan in Amerika!'. 'Jawel...', zei ie,'... maar toen waren we met z'n drieen'. Hij sprak het uit met enige bewondering. Dat vond ik wel sympathiek. 'Ik heb altijd respect voor iemand die zijn hart volgt. Hij geloofde echt in die muziek en ging er voor', zei ik en we dronken er een glas op.

Vaak voel ik me genoodzaakt om Tiesto te verdedigen. Misschien heeft het te maken met het feit dat ik hem ken. Misschien omdat we allebei Hollanders in den vreemde zijn. Zijn stijl is de mijne niet en andersom. Maar om nou altijd maar scheldende mensen te moeten aanhoren, terwijl je weet dat niemand hem persoonlijk kent en omdat ie succesvol is, daar kan ik niet goed tegen. Vaak is ordinaire jaloezie de basis. En dat is het gevaar van populariteit: The only way is down. Of het Hollandse gezegde 'Hoge bomen vangen veel wind'. Hetzelfde zie je nu ook met Digweed gebeuren. In de lobby van het hotel waar in Riccione een DJ-conferentie plaatsvond, zat een duo dat zich blijkbaar erg goed vond, zowel Tijs als John af te kraken. Stiekem meeluisterend kwamen alle cliche's voorbij; Tiesto commercial blabla, Diggers boring blabla, en ga zo maar door. De volgende ochtend hoorde ik een bekend prog dj-duo samen met een Russische promotor en een paar flessen champagne, 2 uur lang alleen maar Digweed afkraken, terwijl ik ze de vorige dag nog betrapte op een innige omhelzing. Bah!

Op dit moment zit ik dus in een aardige positie; Bezig met een vrij succesvolle derde jeugd. Niet te bekend dus kans op groei plus de daarbijbehorende support en niet te succesvol om gedist te worden. In ieder geval zal het me worst wezen. Ik ken zat DJ/producers die de hele dag fora en messageboards lezen om vervolgens in een 'writers block' te geraken. Ik draai al bijna twintig jaar, en maak al 10 jaar lang platen. Dat doe ik allemaal voor mezelf, want ik vind het leuk. Straks doe ik het voor vrouw en kinderen, dus kan ik me niet indenken dat ik ineens bang word van andermans mening. Het wordt natuurlijk anders als mensen mandjes rotte tomaten en eieren gaan meenemen als Harry 'in town' is.



Zoiets Harry?

Ik heb aardig wat steden gezien deze zomer en daar zal ik jullie later over berichten. Zo was er het vreselijke festival in Hamburg waar ik opgesloten zat in een fietsers-motel en ga ik zeker vertellen over die lift in het hotel in Kopenhagen vol Deense blondines, welke hun rokjes omhoog deden en vervolgens met hun vinger...Maar da's voor later.

Groetjes, Harry Lemon
Lemon8

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws