Tips voor Ton

Harry lemon is DJ/Producer en in binnen- en buitenland bekend als Lemon8. Hij draait over de hele wereld en produceert voor vele labels. Hij wast zijn haar met L'Oreal en gebruikt iedere dag Kruidvat scrub-creme. "Na een heftig weekend ben ik flink vies en heb ik het echt nodig." Wat heeft hij nog meer te vertellen...?

Tips voor Ton

Laatst was ik te gast bij Ton TB's Dancenet FM Aangezien we 't goed met elkaar kunnen vinden was het erg gezellig en bleef ik na mijn live-mix nog even hangen. Ton vertelde me dat hij zijn draaikunsten binnenkort in Australie mocht gaan vertonen. Hij was daar zichtbaar blij mee. Ik heb daar zelf ook gedraaid, dus besloot ik hem een paar tips te geven.
Zo vertelde ik hoe streng de douane was down under, dat ik er twee uur had doorgebracht en dat de link 'DJ- Amsterdam - Wherever' met argwanende blikken bekeken werd. Ik weet nog dat ik meteen na aankomst apart genomen werd toen ze mijn koffers zagen. Vriendelijk doch dwingend werd mij verzocht de tassen open te maken, waarbij alle platen er stuk voor stuk werden uitgehaald en besnuffeld. Ook werd mijn portemonnee besnuffeld en wel in een apart kamertje. Ze hadden daar een speciale 'snuffelaar' voor. Het was harig en zat vast aan een stok...

Zal Ton TB ooit terugkomen?

Na 5 minuten - waarbij me het hemd van het lijf werd gevraagd - kwam hij terug en vertelde me zonder blikken of blozen dat het harige geval sporen van cocaine had gevonden. Vervolgens deed hij zijn armen over elkaar en spreidde zijn benen wijd om me 10 seconden lang aan te staren. Hij wachtte duidelijk op een reactie. Het stomme is, dat je jezelf dan een beetje crimineel gaat voelen. Ik wist dat het om een set-up ging, waarbij het puur om mijn reactie te doen was. De droom van elke douanier zou zijn, dat ik smekend om vergiffenis - in de hoop op straf vermindering - mijn zonden zou opbiechten, waarbij de man de held van de dag zou zijn. Hij zou me met zijn ervaren haviksblik er toch maar mooi uitgepikt hebben en zeggen; 'Put another shrimp on the Barbie mate! I've got myself another one!'
Waarschijnlijk zou hij dan gedoeld hebben op de rockband die - wat ik later hoorde - de dag daarvoor nog met wat zakjes snuif langs hem heen trachtte te komen. Ook hoorde ik later dat een week daarvoor Nick Warren compleet gestript was en zelfs een inwendig onderzoek moest ondergaan. Even dacht ik dat ik datzelfde lot moest ondergaan en tegelijkertijd bedacht ik me dat ik erg blij was dat die gig in Colombia niet door was gegaan. Het oorspronkelijke plan was namelijk, om eerst een gig te doen in Bogota om vervolgens door te vliegen naar Australie en Nieuw Zeeland, met een tussenstop in Singapore. Kan je het jezelf voorstellen? Amsterdam - Bogota - Australie? Als DJ? Dat is vragen om moeilijkheden.

Welcome down under!

Nog steeds keek hij me indringend aan, zoekend naar zweetpareltjes op het voorhoofd en nattigheid boven de lip. Ik probeerde niet te stotteren en deed mijn best vriendelijk te blijven. Dit was immers niet het moment voor een grote mond. 'Ik gebruik geen drugs. I don't even smoke pot and I'm Dutch!' zei ik zelfverzekerd. Dat deed het ijs eventjes breken. Na nog meer vragen verschoof het onderwerp ineens naar mond- en klauwzeer. 'So you're from Holland? 'Been on a farm recently mate?' Mijn God, dacht ik, Nederlandse faam in het buitenland. Ik wilde hem zeggen dat ik de enige Nederlander was die geen klompendragende boer was. Dat ik af en toe een tulpje plukte voor de deerne thuis, om vervolgens de deerne in een rood verlicht raam te zetten en er dan lekker bij te snuiven en te spuiten met de laatste gabber-Cd op de achtergrond. Maar ik was verstandig en speelde slaafs het spelletje mee. Op 't eind was het van; 'Gday mate, and I wish you a wonderful stay in this beautiful country of ours!'

Nick Warren, hier nog met jas

Maar goed, ik heb het goed voor met Ton TB en dus vond ik dat ik het hem moest vertellen. Misschien had ik het Nick Warren-verhaal niet moeten oprakelen. Maar een gewaarschuwd mens telt voor twee, nietwaar? Zeker wanneer je net 24 uur achter elkaar gevlogen hebt en nog nasmeult van menselijke gassen (je staat versteld van de capriolen van de menselijke maag op grote hoogtes), en een flinke spierverzuring in combinatie met een jetlag hebt ontwikkeld. Dan moet je toch weten wat je te wachten staat? Ik heb 'm natuurlijk wel verteld dat je al die ellende zo bent vergeten als je dan eindelijk die wuivende palmbomen ziet. Ik wilde hem vervolgens nog vertellen over die platenkoffers die maar niet aankwamen toen ik laatst in Polen moest draaien, maar toen moest -ie weg. Misschien dat ik dat verhaal dan maar even doormail. Ik ben wel erg jaloers. Down under wordt het nu zomer en de 'Barbies' worden uit de garages gehaald. Lucky Ton!

Harry