Foreign affairs; Een Rotterdammer in den vreemde

Harry lemon is DJ/Producer en in binnen- en buitenland bekend als Lemon8. Hij draait over de hele wereld en produceert voor vele labels. Hij wast zijn haar met L'Oreal en gebruikt iedere dag Kruidvat scrub-creme. "Na een heftig weekend ben ik flink vies en heb ik het echt nodig." Wat heeft hij nog meer te vertellen...?

Foreign affairs; Een Rotterdammer in den vreemde Laatst kreeg ik twee Cd'tjes opgestuurd van Graham Gold. Graham is een oudgediende in de Britse dancescene en heeft nog steeds het record van meest verkochte mixalbums achter zijn naam staan. Het is zeg maar de superster DJ van de voorgaande generatie. Hij heeft ook een super populaire radioshow op Kiss KM die hij met een flink cockney accent op een geheel eigen wijze presenteert. Die Cd's waren opgenomen uitzendingen van die radioshow en bestonden uit uur 1 en uur 2. 'Voor in de auto ofzo', stond er nog opgeschreven. Zo gezegd, zo gedaan. Na een half uurtje luisteren begon ik me vreselijk te ergeren. Niet aan Graham's muziek. Ook niet door de cockney 'over de top' presentatie (Wil je weten hoe cockney klinkt?) 'DANCE VALLEY!' Zo dus) Ik ergerde me dus aan de Nederlandse radio. Wat een verschil!

Graham Gold

Die klote muziek, die afgrijselijke humorloze presentatoren die zichzelf nog dj durven te noemen ook. De dance-zenders zijn naar mijn idee ook niet veel beter, op een enkele uitzondering na. Geef toe; het is toch altijd hetzelfde: R&B plaatje, cheesy trance plaatje, dan een suf nergens overgaand verhaaltje van de 'dj', r&B plaatje, iets met een gitaar (Yorin sponsort Red Hot Chili Peppers of andersom), dan weer een cheesy tranceplaatje. Wat een format. Niet dat het heel veel anders is op buitenlandse zenders, maar dan heb je nog de illusie dat de computers alleen voor jingles zijn.

Terug naar Graham Gold, want ik wind me al weer veel teveel op. Ik had hem een paar maanden geleden in Istanbul, waar we beiden draaiden, ontmoet. Direct uit het vliegtuig gingen we langs de club waar hij die vrijdagavond draaide. Ik had hem nog nooit ontmoet maar we hadden gemaild en ik wist hoe hij eruit zag. Hij ziet er dus uit als Mr. Clean. Kaal en gesportschoold. Eenmaal achter de dj-booth bleek hij twee koppen kleiner te zijn dan ik, en ik ben echt niet groot. Ik kreeg een 'big hug', bleef een half uurtje hangen, maar de stroboscoop en het verschrikkelijk afgesteld geluid, in combinatie met vliegtuigvoedsel, werden me even teveel, dus vertrokken we naar ons hotel.

De volgende dag hebben we nog even geluncht aan de Bosporus (hoe klinkt dat...?) en na het aanhoren van zijn levensverhaal zwaaiden we Graham uit. Die avond draaide ik in 7th House. Een van de beste clubs waar ik ooit heb gedraaid. 100 Meter verderop draaide Yousef (van Cream), maar die mocht mooi stoppen om drie uur, omdat iedereen in 7th House was. Dj-en is beslist geen competitie maar het voelde toch lekker aan. Tot zes uur was het stampensvol met hippe Istanboelers. Weet je wat grappig is? De meerderheid gebruikt geen drugs. Dus bij binnenkomt is het afgeladen, maar toch stil. Mensen zijn duidelijk 'in afwachting van...'. Zodra echter de eerste kickdrums worden ingezet, is het feest en zie je blije gezichten tot 6 uur. Elke keer als ik voor twee uur word geboekt, worden dat er uiteindelijk steevast vijf. Helaas zie je dat maar weinig in Nederland. Het zal ermee te maken hebben dat we hier gewoon te verwend zijn geworden. Dat geldt ook voor de Engelsen trouwens.

Over een paar uur gaat de wekker (Ik leef 's nachts), want ik mag dit weekend weer in Istanbul draaien. Dit keer betreft het een festival en ik draai onder andere met Parks & Wilson, Stanton Warriors en Marco V. Ik heb de afgelopen twee dagen netjes mijn huiswerk gedaan zoals; platen stiften, Cd's merken en de juiste toonsoort er op gezet. De platen zijn geselecteerd op 'festival mode': gaan, gaan, gaan! Dan ben ik zaterdagavond weer terug (yep, ik mis Fast Forward) om de volgende dag het Lovefields Festival te doen. Dit stukje is een beetje 'een week uit het leven van...' geworden en daarom doe ik volgende week iets heel anders: een prijsvraag met als hoofdprijs een echt gedragen T-Shirt van James Holden!

Goed weer toegewenst,
Harry