Patrick Savalle

Patrick Savalle is, simpel gezegd, fotograaf. Maar wel een hele bijzondere fotograaf, zoals je kunt lezen in zijn blog.

Ik weet niet op wat voor feestjes jullie rondlopen, maar waar ik rondloop, zie ik
tegenwoordig heel veel van die Jumpstyle-mensjes. Best raar, want
iedereen kan zien dat jumpstyle iets voor uncoole nerds is en wie wil
er nou een uncoole nerd zijn? Zijn we al vergeten hoe verschrikkelijk
het hakken destijds flopte? Toch? Nog steeds probeer je die tijd van
je af te praten met zwakke excuses en doorzichtige leugentjes. Vandaag
gaan we het daarom hebben over de Melbourne shuffle. Gewoon, omdat
niet iedereen hoeft te weten dat je een lompe Hollander bent.

Een fotograaf die praat over dansen, jep, en voor hen die denken: is
er dan niets waar die gast geen verstand van heeft? Wel, daar wordt al
tijden over nagedacht, ook door mij zelf, maar een bevredigend
antwoord is daar nog niet op gevonden. Niet de minsten hebben dan ook
al gesuggereerd dat die vraag uiteindelijk één van de grotere enigma's
van onze tijd zal blijken. Maargoed. Melbourne Shuffle. The real stuff.

Allereerst, wat is jumpstyle? Jumpstyle zie ik tegenwoordig overal op
de feestjes die ik fotografeer, jumpstyle is dansen voor mensen met
kakstuipen. Volksdansen voor TMF-pubers. Hakken voor houten klazen.
Nee, het is het net niet. Kijk even mee.

Wahahaaaaa. Zie je het voor je? Deze twee FC Duh Haag fans zijn in de
uitbundige vrije tijd die ze wegens werkeloosheid en stadionverbod
hebben al maanden aan het oefenen in de huiskamer. Het afbetalen van
de Golf GTI sjonnie-edition kan immers altijd nog. Vader ziet er de
lol niet van in maar durft er niets van te zeggen. Neemt nog een
pilsje, zet z'n petje achterstevoren en boert nog wat frustatie van
zich af. Draait nog een herhaling van studio-sport, EK 1988,
Duitsland-Nederland. Of was het toen nog West-Duitsland. In ieder
geval uit de tijd toen voetbal nog gratis kon worden bekeken. Moeder,
trots als een pauw, rookt nog een derde pakje leeg, trekt d'r legging
maat 44 nog effe extra cameltoe en roept de buurman met de videocamera
erbij. En zo worden wij dus tegen wil en dank getuige van dit soort
excessen. Een soort volksdansje dat in de binnenlanden van sommige
minder ontwikkelde landen misschien nog enigszins serieus genomen
wordt maar hier in Nederland eigenlijk alleen maar bij TMF kan worden
getoond.

Nee, dat gaat 'm worden. Meer dan duidelijk maken waar we vanaf
stammen doet het niet. En dat terwijl er zo'n verschrikkelijk cool
alternatief is. Melbourne Shuffle. Als ik er over begin tegen de in
mijn ogen meer getalenteerde jumperboys en -babes, zoals laatst op het
Streamers-feestje in het Paard, kijken ze me aan alsof de paddo's dit
jaar extra goed zijn dus wellicht dat jullie ook nog niet weten wat de
Melbourne Shuffle is. Bij deze, de melbourne shuffle. Het tempo gaat
wat omhoog en de bewegingen worden vloeiender en vooral mooier. Dit is
het echte werk. Ga even zitten, laat ik het je zien:

Op dit moment vind ik het trouwens vooral iets voor meisjes met grote
borsten. Of meisjes met kleine borsten. Ook prima. Zolang het maar
natural units zijn. Nep units bouncen niet, daar kan je niets mee
behalve bevallig langs de kant staan en denken dat iedereen je lekker
vindt. Wat best wel eens kan tegenvallen. Maargoed, we dwalen af.
Oefenen met de voeten. Eerst de 't-bone'.

Als je die beheerst, kan je je wagen aan de 'kick':

En vervolgens de 'running man'.

En als je dan genoeg oefent, kom je ongeveer hier op uit:

Ja toch? Krijg je ervan als je teveel TMF kijkt, word je dom van.