Wat: 7th Sunday Festival
Waar: Festivalterrein De Roost, Erp
Wanneer: zondag 19 mei
Party-reporter: Rick de Brouwer
Afgelopen zondag 19 mei vond het stijf uitverkochte 7th Sunday festival (zevende zondag na Pasen) plaats op festivalterrein de Roost in Erp-Veghel. Het festival gekenmerkt door de prachtige visuals en het gigantische aanbod aan verschillende stages en genres van dance-muziek maakt een bezoek meer dan waard.
Vanwege het brede aanbod is 7th Sunday festival te vergelijken met Mysteryland, Dance Valley of Emporium. Maar alleen dan een stuk kleinschaliger met zo'n 25.000 bezoekers. Daarnaast komt ver uit het grootste gedeelte van de bezoekers kuit de lokale regio, waardoor het festivalgevoel vrij ‘dorps’ aanvoelt.
Als we de prijs vergelijken met de bovengenoemde concurrerende evenementen, dan springt 7th Sunday er ook positief uit. Voor ongeveer 45 euro beschik je al over een toegangskaartje en voor 65 euro heb je de mogelijkheid tot een combikaart voor ‘Hardmony of Hardcore’1 . Een vrij goede prijs als je het vergelijkt met bijvoorbeeld Mysteryland, waar de organisatie maar liefst 75 euro voor een dagkaart durft te vragen.
Mijn feestcollega en ik taaiden af richting een locatie gelegen in de omgeving van Erp-Veghel: een landelijk recreatiegebied tussen Den Bosch en Eindhoven. Landelijke gebieden staan erom bekend dat het terrein niet altijd even makkelijk vindbaar is vanwege de veel benodigde borden en kleine plattelandsweggetjes. Dit was nu ook het geval. Best een mooi plaatsje hoor dat Erp, maar om hier nou vijf keer rond te rijden?
Eenmaal aanbeland op parkeerplaats, konden we ons op gaan maken voor een prachtig dagje festivallen. Gekeken naar de aftermovie van vorig jaar en de line-up van dit jaar waren de verwachtingen hooggespannen.
Het festival bestond uit twaalf stages, waarvan zes grote (Main, Hard Nature, Elektro Rush, V- Essentials, Slam Fm en Dirty house) en een gigantisch aanbod aan artiesten. Om er even een paar te noemen: Laidback Luke, Housequake, Joris Voorn, Yellow Claw, Vato Gonzalez ft MC Tjen, Lucien Foort, Benny Rodriguez, Zatox, Frontliner, Noisecontrollers, Dyna, Menno de Boer en met als afsluiter dj-held Fedde le Grand.
Op weg naar de ingang kwamen we erachter dat ze niet zomaar elke sterveling binnenlaten. Vanaf de parkeerplaats werd je geacht een kleine Nijmeegse vierdaagse te lopen door het kilometerslange landelijk, natuurschone landschap van Erp-Veghel. Wanneer we eenmaal met blaren op de voeten eindelijk de ingang bereikt hadden, wachtte ons een lot nog erger dan de automobilist die tijdens spitsuur door de Coentunnel moet.
In tegenstelling tot de Amsterdamse files loste dit gelukkig wel snel op en na een klein half uur waren we aan de beurt. Daar wachtte ons het volgende obstakel: de incheckbalie. Door een administratieve fout in de organisatie bleken we niet op de gastenlijst te staan. Na flink wat telefoontjes, tekst en uitleg en de medewerking van begripvol en vriendelijk personeel wisten we na enige vertraging toch binnen te geraken.
Toen nog even een kluisje regelen. Dit bleek moeilijker dan gedacht. We kregen namelijk twee keer achter elkaar sleutels in onze handen gedrukt met niet bestaande cijfercombinaties. Inmiddels enigszins geïrriteerd betraden we het festivalterrein.
Die irritatie verdween als sneeuw voor de zon wanneer we in aanraking kwamen met de pracht en praal van 7th Sunday. Een heus Western dorp plooide zich over het landschap om bij de festivalgangers een pretparkgevoel op te wekken. In het dorp bevonden zich de kleine, onbekende stages, maar ook eetstands met vis , crêpes en Indisch eten.
Ook aan de rustende feestganger was gedacht middels bepaalde ‘chill-out area’s’ waar je met je groepje op een schommelend platform kon zitten. Zelfs de muntverkooppunten waren opgeleukt met prachtige verfraaiingen waar een pretpark als de Efteling jaloers op zou zijn.
Een groots ‘dance festival’ met zoveel keuze bestaat voor ons uit rondlopen en overal even rondneuzen. Zodoende viel ons meteen de grootte van het publiek en de sfeerverschillen tussen de muziekstijlen op.
De meeste bezoekers stonden vooral bij de verscheidene housepodia. Techno en hardstylestage’s werden minder druk bezocht, maar het publiek was daar wel veel opener en geïnteresseerder naar elkaar toe. Ook is de beleving van de muziek was daar veel intenser. De kleine podia bestonden meestal uit een klein, fanatiek en vaak ouder publiek dat graag wat anders wil dan de ‘mainstream’-bezoeker. Het jonge publiek komt vooral af op de Slam FM en de Dirty House podia.
En op de Dirty house ging het goed los. Tijdens de set van Yellow Claw werd er zelfs een ‘pit’ gesignaleerd! Ook eerder op die dag wisten de dj’s in die stage de boel goed op zijn kop te zetten. La Fuente, Vato Gonzalez en MC Tjen kregen het voltallige publiek met zich mee en wisten de ‘lentekriebels’ op te zwiepen tot hete zomerse taferelen met stevige oude en nieuwe platen.
Iets wat elke bezoeker dit jaar in zijn geheugen zal griffen is de Main stage. Ongelooflijk, wat zag die er adembenemend mooi uit. Plaats biedend aan naar schatting 20.000 mensen nam het in de avonduurtjes met onder andere Basto en Fedde le Grand epische proporties aan, vergelijkbaar met een Tomorrowland. De Swedish House Maffia mogen dan wel gestopt zijn, maar hun gedraaide tracks gecombineerd met de prachtige scenery en danseressen maakten 7th Sunday in de late uurtjes een lust voor oog en oor.
Ietwat eerder op de dag aanschouwden we vanaf het VIP-dek de Housequakers (Erik E en Roog) en Joris Voorn op de Mainstage. Zij kregen de boel echter maar niet aan het dansen. De vrij eentonige, niet opbouwende sets zijn prima geschikt voor een technodag, maar blijkbaar niet voor de Main. Zonde!
De liefhebbers van de hardere stijlen kregen vandaag knallende hitjes voorgeschoteld. Met dj’s als de Noisecontrollers, D-block en S-Te-Fan en Zatox was dit absoluut geen straf.
Maar nu house en hardstyle meer in elkaar verweven raken, leidt dat onder het fanatieke publiek tot onrust. Tijd dus voor wat antwoorden van de dj’s zelf. Wij spraken Bas van de ‘Noisecontrollers’ (gekscherend al de ‘House’controllers genoemd) en hij verzekerde dat ze hardstyle blijven maken en daarnaast af en toe willen experimenteren met andere sounds, zonder dat ze daarvoor een apart label hoeven oprichten.
Aan de Italiaan Zatox, die veel optredens in Nederland heeft, werd de vraag gesteld of hij toevallig ook van ‘dikke vette pannenkoeken' houdt. Hij kon er om lachen: ‘Dont worry, I will keep making my own sound!’
De tentstage van de V-Essentials, bestaande uit mannen als Luciën Foort, Gregor Salto en Benny Rodriguez konden vandaag niet op grote aanhang rekenen. Misschien lag dat wel aan het te mooie weer. Jammer, want de muziek was ouderwets goed. Verrassend was in ieder geval Dave Lambert in deze aangeboden line up.
Een primeur was de stand waar je onderbroeken kunt kopen. Hoewel je verwacht dat dit niet goed verkoopt op een festival, zijn er zaterdag bij Harmony of Hardcore zo'n 2500 stuks verkocht.
7th Sunday festival was een geslaagde editie waar je als bezoeker, doorgewinterde festivalganger of eendagsvlieg een topdag beleeft. Aan onze verwachtingen was in ieder geval ruim voldaan. Wij hebben genoten, jullie ook?