Verzadiging West-Europa, kansen Azië, VS en Noord-Afrika

Wij pendelden vorige week tijdens het ADE heen en weer tussen het Felix Meritis huis en Dylan Hotel, schoven aan bij een aantal panel discussies en mengden ons in het feestgedruis tot in de late uurtjes. Verslag van een paneldiscussie over de clubcrisis die met name de Europese dancescene heeft getroffen. Waarom is het zo ver gekomen?

Tekst: Marcel

Dat het spreken voor een grote groep een talent is, wordt duidelijk aan de paneldiscussie over de financiële crisis in de dancescene. Moderators Jonty Skrufff, bekend van zijn populaire danceblog, en muziekjurist Kurosh Nasser zijn niet in staat om een spannende discussie op gang te brengen, terwijl de gasten - Lucien Foort (dj/producer), Sebastian Bohnenberger (platenbaas, booker), Gladys Pizarro (manager van vele househelden en co-finder Strictly Rhythm) en Joel Zimmerman (zeer gehaaide dance-promotor die artiesten in contact brengt met grote bedrijven/merken) - met hun ervaring en cv niet bepaald de minsten zijn.

Is er wel een crisis in de dance-wereld, vragen de moderators aan hun gasten. Volgens Zimmerman is het niet zozeer de financiële crisis die leidt tot diverse sluitingen van clubs, maar een kwestie van vraag en aanbod, waarbij het aanbod van clubs groter is dan de vraag. “Er zijn in Londen de laatste jaren teveel clubs bijgekomen en niet genoeg dj’s die het verschil met hun collega’s maken en daarmee een gezicht aan een club kunnen geven. Gevolg: de middelmaat regeerde. In een tijd waar mensen kritischer zijn en niet het geld hebben om drie clubs per weekend te bezoeken, moeten keuzes worden gemaakt. De clubs met de minste visie en een eigen gezicht zijn dan het slachtoffer.”

Lucien Foort vult aan: “Ook in Nederland treedt steeds meer verzadiging op. Vooral in de Maasstad. Daarnaast bezuinigen clubs nu massaal op dj-kosten. Jongens die een hele avond draaien voor honderd euro en een paar drankbonnen bepalen de muziek in de Rotterdamse clubs, waardoor de kwaliteit omlaag gaat. Er is te weinig variatie. De a-artiesten uit binnen- en buitenland, waaraan een hoger prijskaartje bungelt, worden nauwelijks meer geboekt.”

Uit de reacties en vragen van de panelleden (uit Engeland, VS, Duitsland en Nederland) blijkt dat elk land zijn eigen problemen kent. In Londen schijnt negentig procent van de clubbers uit mannelijke bezoekers te bestaan, in Duitsland lopen de platenverkopen drastisch terug en in sommige delen in Nederland is steeds minder behoefte aan dure (inter)nationale top-dj’s.

Daar tegenover staat dat de clubscene in de VS rijzende is en er opvallend meer aanvragen voor boekingen komen uit Azië en zelfs Noord-Afrika. Eigenlijk is er alleen in West-Europa sprake van een crisis in de dancescene. Waar zou dat aan liggen? Zijn we met z’n allen verzadigd? 

Meer ADE 2010:

Auteursdebat

Op de koffie bij Tom Tom Club

The making of Plastikman Live

Q&A with... Roger Sanchez

5 vragen aan Taras van de Voorde