PS interview: Laurent Garnier

Tales Of A Kleptomaniac, het nieuwe album van de Franse dj en producer Laurent Garnier kwam een kleine twee maanden geleden uit. Het is een afwisselende plaat, vol techno, dubstep, drum ’n bass, rock en hiphop. Veelzijdig, net als zijn dj-sets. Laurent Garnier vertelt niet alleen daar over, maar ook over zijn EP op Innervisions, die aan het album vooraf ging en techno.

Tekst: Jesse Voorn

Ik was weer verrast door je nieuwe album…

Laurent: “Ik heb altijd veel verschillende stijlen in mijn sets verwerkt, van techno tot drum ’n bass en van dubstep tot rock ’n roll. Het hangt er vanaf in welke stemming ik ben. Ik hou van muziek. Met het album probeerde ik weer een stukje dieper te gaan dan wat mensen van me verwachtten, namelijk techno. Met een album wil ik een verhaal vertellen. Ik moest dit doen. Ik weet dat ik met mijn vorige album veel fans teleurgesteld heb, maar dit moest uit mijn systeem.”

Hoe ging dat dan?

Laurent: “Ik heb veel opgetreden en gespeeld met echte muzikanten. Ik heb een band om me heen gevormd, waarvan ik eigenlijk de dirigent was en nog steeds ben. Ik ben nu meer een bandleider, ook als we live shows doen. We spelen wel veel voor een techno publiek en de meesten van hen begrijpen het niet.”

Dan zal dat bij dit album ook wel het geval zijn…

Laurent: “Ik denk dat het minder mensen van hun stuk brengt dan Cloudmakingmachine deed, omdat het meer dance elementen bevat, zoals techno. Maar als het opnieuw techno fans teleurstelt, dan is dat maar zo. Die hebben dan sowieso nooit begrepen waar ik altijd mee bezig geweest ben en ze moeten dit album dan ook maar beter niet kopen. Het is een makkelijk album. Mensen zeggen dat het mijn meest pop album tot nu toe is, maar dat woord haat ik, maar ik snap wat men ermee bedoelt.”

Op het label Innervissions, van Ame, kwam je voordat het album uitkwam met een EP, met de track Back To My Roots. Eindelijk weer een technotrack voor Garnier, zei men. Was het een comeback?

Laurent: “Absoluut niet. Ik vond het niet meer dan gewoon een nieuwe track in het land van de clubmuziek. En hoewel de track goed is hoor, is hij zwaar overschat. Voor mij is het geen makkelijke track om te draaien en hij heeft meer aandacht gekregen dan ik ooit voor mogelijk gehouden had. Misschien was het de juiste tijd en het juiste label.”

Zou het ook die aandacht gekregen hebben als iemand anders hem gemaakt had?

Laurent: “Dat vind ik een heel goede vraag, laat me denken. Ik zou het zelf zeker gedraaid hebben, maar ik denk niet dat het de oproer veroorzaakt zou hebben die Back To Your Roots nu veroorzaakt heeft. Het is eigenlijk heel suf. Ik denk dat er een heleboel tracks zijn die voor mij veel sterker zijn dan die van mij, die me zelfs geïnspireerd hebben, en die nog niet eens half de aandacht hebben gekregen die mijn track wel gekregen heeft. Ik denk dat mensen voornamelijk verrast waren om mij op een label als Innervisions te zien.”

Laat je je veel beïnvloeden door andere tracks?

Laurent: “Altijd. Er zijn duizenden tracks die me inspireren. Dan denk ik, ik wou dat ik het ook zo gedaan had, of had ik die maar gemaakt.”

Ben je dan jaloers?

Laurent: “Dat is niet het juiste woord, maar ik begrijp wat je bedoelt en het antwoord is ja. Ik noem een voorbeeld. Vorig jaar heeft Rush Hour, om even in Nederland te blijven, de plaat Pied Plat uitgebracht en ik dacht, bastards, wie heeft deze muziek gemaakt, bastards, ik vind dit helemaal te gek. Die plaat heeft het volgens mij niet heel goed gedaan, maar na een jaar zit hij nog wel in mijn map, daar verdient het nog steeds een plaats. En nu, met de enorme hoeveelheid tracks die er uit komen, blijft een plaat niet langer dan drie maanden in mijn map.”

Is dat jammer?

Laurent: “Het is anders. Tien jaar geleden, toen we allemaal nog met vinyl draaiden, werd een platenkoffer eens in de vijf of zes maanden vernieuwd en nu, met cd’s, verander je je map zo ongeveer iedere drie weken. Ik krijg iets van duizend tracks per week opgestuurd en daar houd ik er misschien vijftig van, dat is vijf procent, niet zo veel, maar nog steeds een hoop.”

Hoe kom jij weg met het draaien van zoveel stijlen in een dj-set?

Laurent: “Door lange uren te draaien. Ik heb er ook al die jaren naar toe gewerkt en mensen komen echt naar me kijken daarvoor. Ik weiger om een set van twee uur te doen, dat kan ik niet, ik kan geen verhaal vertellen dan. Ik wil mijn publiek echt meenemen op een reis. Ik heb natuurlijk ook wel mijn trucjes en ik weet echt wel wat werkt. Ik denk dat je alles kunt draaien als het de juiste tijd ervoor is, maar het is niet altijd de juiste tijd.”

Word je er nog steeds moe van dat veel mensen je als techno dj zien?

Laurent: “Ja. Ik voel me dan enorm belemmerd. Mensen plakken dan een label op je en daar hou ik absoluut niet van. Ik weet waar techno vandaan komt en veel mensen die alleen naar techno luisteren weten dat niet. Techno is voor mij een verzameling van alles in het leven, de perfecte mix. Het heeft disco, soul, funk. Alleen maar techno draaien is voor mij veel te kleinschalig, ik moet kunnen ademen.”

De jongens van Toolroom, Mark Knigt en Funkagenda, hebben onlangs een versie gemaakt van The Man With The Red Face, een grote hit van je. Wat vond je daarvan?

Laurent: “Ik vond hun versie fantastisch. Ik weet dat veel mensen die het origineel leuk vonden hun track slecht vonden, maar voor een meer mainstream publiek werkte hij erg goed. Ze hebben ook geen samples gebruikt, ze hebben alles compleet nagespeeld. Ik heb hun versie zelf heel vaak gedraaid en hun versie heeft het origineel veel goed gedaan. Ze hebben me om toestemming gevraagd en ik heb ja gezegd.”

Check ook www.laurentgarnier.com.