PS interview: Marcello

De Amsterdamse dj Marcello kon voor de nieuwe Supperclub cd een flink beroep doen op zijn creativiteit. De pionier heeft een flink aantal melodieuze, melancholische en altijd euforische tracks uitgekozen, voor een dikke partij slowdancing. Het album is de vijfde in de negen zonden serie en heeft als thema Naivety mee gekregen. Het artwork is gedaan door de Nederlandse fotograaf Niels. Het album ligt sinds deze week in de winkels. Daarnaast zit Marcello ook nog eens dertig jaar in het vak. Nog een reden om hem even aan de tand te voelen.

Tekst: Jesse Voorn

Hoe vond je het om voor deze compilatie gevraagd te worden?

Marcello: “Een grote eer. De Supperclub compilaties zijn internationaal een begrip. Ik heb er dan ook mijn ziel en zaligheid en zeeën tijd ingestopt om een zo hoog waardig mogelijke editie te maken.”

Ben jij naïef?

Marcello: “Zeker, hoewel ik een vat vol tegenstrijdigheden ben, want ik kan ook heel achterdochtig zijn. Misschien ben ik wel naïef omdat ik geloof dat de mensheid zich steeds verder in de goede richting zal blijven ontwikkelen. Peace, Love & Happiness, weet je wel?”

Vind je naïviteit een zonde?

Marcello: “Juist niet. Ik koester de onschuldige kanten van mijn karakter, maar let er ondertussen wel op niet gefopt te worden.”

Heb je nog meer zonden?

Marcello: “Zeker. Ik ben hebberig. Ik wil altijd het bord met het meeste eten hebben en ook als een andere dj een plaat draait die ik niet heb dan rust ik niet tot ik ‘m ook heb gevonden. Ik moet zeggen dat het de laatste tijd wel beter gaat met me.”

Hoe laat je de naiviteit terug komen in je mixen?

Marcello: “Je hoort het terug in de platenkeuze. Er staan veel lieve, mooie nummers vol emotie op Naivety, waar de verharde/cynische stadsmens even doorheen moet luisteren. Maar dat is alleen maar goed voor ze. Durf je te laten beroeren zou ik zeggen.”

Het artwork nog mee laten tellen, of heb je dat niet gezien van tevoren?

Marcello: “Laat ik het zo zeggen. Er is nogal wat van gedachten over gewisseld. Ik wilde graag dat Micha Klein het beeld zou maken, maar hij was helaas te druk met een andere opdracht. De SC heeft uiteindelijk zelf het hoesontwerp geregeld.”

Ben je er onbevangen en open mee aan de slag gegaan, of heb je je jarenlange ervaring als dj mee laten tellen?

Marcello: “Draaien voor een publiek of thuis in je kamertje een cd in elkaar zetten zijn totaal andere disciplines. Het blijft moeilijk om zonder directe feedback 2 cd’s in elkaar te sleutelen. Daarbij helpt ervaring natuurlijk wel en bovendien ben ik ook wel stiekem een expert in het maken van bedroom-mixen.”

Daarover gesproken, je zit 30 jaar in het vak. Hoe is dat voor je?

Marcello: “Schitterend natuurlijk. Terwijl ik dit schrijf zit ik ook nieuwe muziek te luisteren en te downloaden. Inderdaad allemaal legaal hoor. Met muziek bezig zijn voelt toch nog steeds als spijbelen van echt werk.”

Wat is nu nog de uitdaging? Of heb je het allemaal wel gezien?

Marcello: “Op het moment is de uitdaging om nieuwe concepten die ik met Chemistry doe naar een hoger niveau te tillen en daarnaast om met een Slow Dancing-achtige sound een nieuwe rocking avond neer te zetten.”

Voel je je niet te oud?

Marcello: “Soms, maar dan maak ik mezelf wijs dat zij gewoon te jong zijn.”

Over naïviteit gesproken, als je dat erin houdt, maakt dat het makkelijker om nu mee te blijven gaan?

Marcello: “Laat ik het zo zeggen…het helpt als je geen cynische nihilist wordt en ik prijs mezelf gelukkig een onverbeterlijke optimist te zijn. Uitgaan gaat over je dagelijkse beslommeringen achterlaten en je overgeven aan dromen en passies en daar past een toefje naïviteit bij.”

Wat vind je in al die 30 jaar de opvallendste veranderingen in de scene?

Marcello: “Vroeger duurde een plaatje 3 minuten. Een beetje zichzelf respecterend producer zit nu gemiddeld op 9 minuten met z’n opnames. Dat scheelt wel heel veel draaistress, want je hebt alle tijd de volgende te zoeken. Buiten dat kostte de Roxy vroeger hooguit 15 gulden en nu 75 euro.”

Heel cliché, maar wat was je hoogtepunt?

Marcello: “Eigenlijk het beginnen van m’n eigen wekelijkse zaterdagavond Chemistry. Dat dit lukte was heel aangenaam en bevredigend.”

Dieptepunt?

Marcello: “Dat ik op weg naar Parijs om te draaien (met de oude Peugeot 106) bij de Belgisch-Franse grens werd aangehouden en urenlang werd opgehouden, terwijl de auto en de platenkoffers zowat werden gestript op zoek naar smokkelwaar/drugs. Toen kwam ik net 1 minuut voordat ik moest draaien aan in de bewuste club en kon ik gelijk aantreden. Ik maakte een vliegende start en alles leek even goed te komen. Toen was er na hooguit een kwartier iemand die een traangasbommetje op de dansvloer gooide en moest de hele boel ontruimd worden. Toen had ik zo de pest in dat ik meteen ben teruggereden naar Amsterdam en uiteindelijk bij elkaar niet meer dan 25 minuten in Parijs ben geweest, maar wel 13 uur onderweg. Toen was de euforie wel heel ver weg.”

Waarom heb je je meer op het deejayen gericht dan op het produceren?

Marcello: “Deejayen en promoten in plaats van produceren, omdat er in 1995 al zoveel goeie muziek was maar zo weinig plekken (in Amsterdam) om die muziek ten gehore te brengen. Daar lag mijn taak.”

Heb je er alles uitgehaald wat er in zat denk je?

Marcello: “Het beste komt nog.”

Check ook www.dj-marcello.com, www.unitedrecordings.com en www.supperclub.com.