PS interview: Paul Woolford

Met Erotic Discourse scoorde de Britse dj en producer Paul Woolford in 2005 een joekel van een hit, die wereldwijd gedragen werd door zo ongeveer iedere dj. Het nummer was de perfecte ambassadeur van de minimal, die toen mainstream werd. Paul Woolford gebruikt er zijn pseudoniem Bobby Peru voor. Ook zijn nieuwe album The Truth komt onder die naam uit: Paul Woolford presents Bobby Peru – The Truth. Op 3 maart ligt het in de winkels.

Tekst: Jesse Voorn

Je album is heel breed, maar vol cutting edge tech-house. Wat kun je er over vertellen?

Paul: “Het zit zo, albums moeten voor mij eerlijk en direct zijn en de menselijke emoties weergeven. Dance is voor mij eigenlijk een wegwerpartikel. De meeste dance is geproduceerd zonder dat er veel over nagedacht is en daarmee is het een afschuwelijk product. Veel producers denken alleen maar aan de korte termijn en niet aan de lange. Ik ben echt op zoek naar die lange termijn. Dat mensen in vijf jaar nog met genoegen naar mijn muziek luisteren. Het draait bij mij dan ook niet om één stijl, maar meer om een gevoel.”

Is het album daarom ook zo breed?

Paul: “Ik geloof er niet in dat iemand slechts naar één stijl luistert. Mijn smaak is ook heel breed en daar laat ik me ook door leiden. Heel soms doe ik dingen wat meer uitgedokterd, maar er zit natuurlijk wel dance in. Ik kan er niets aan doen dat mijn tracks er zo uitkomen, maar het moet vanuit het hart komen en dat gebeurt bij mij. Ik kan mezelf niet voor de gek houden.”

Je maakt je er wel druk om…

Paul: “Veel dance komt niet uit het hart, maar wordt gemaakt omdat men denkt dat het werkt. Dat is zo’n negentig procent. De dance industrie is er slecht aan toe. Het maken van platen is een fulltime baan. Ik doe dat ook fulltime, terwijl het voor veel mensen meer een hobby lijkt, die ze in hun vrije tijd doen. Iedereen wil een plaat maken en mensen denken dat ze dat heel snel kunnen. Er is echt heel veel slechte muziek, van lage kwaliteit. Maar als je goed kijkt en zoekt, dan vind je de goede muziek wel.”

Heb jij veel moeite om goede muziek te vinden?

Paul: “Op dit moment lukt het me wel goed hoor, ik weet precies wat ik wil en ik let echt op kwalitatief goede muziek. Ik luister iedere dag naar snippets van tracks. Ik moet door al die bullshit heen om bij het goede te komen. Ik zit er drie dagen per week aan. Ik weet in vijf seconden of ik geïnteresseerd ben in een nummer, daar ontwikkel je een instinct voor. Soms mis ik wel eens wat. Veel deejays draaien tracks die wel ok zijn en ik draai alleen platen die heel goed zijn, geen platen die wel ok zijn. Je moet met overtuiging draaien en alleen de platen draaien waar je echt in gelooft. Niet omdat het hitjes zijn.”

Het werkt blijkbaar wel, want iedereen roemt je om je originaliteit…

Paul: “Ik hoop het maar, hahaa. Maar het is niet aan mij om te zeggen dat ik origineel of goed ben. Ik weet dat ik de dingen doe vanuit mijn hart en daar gaat het om.”

Geldt dat zowel voor het draaien als het produceren?

Paul: “Jazeker. Ik doe de dingen op mijn eigen manier en ik hoop dat mensen zich daar mee verbonden voelen. Ik hoop ook dat ik op deze voet verder kan. Bij muziek draait het allemaal om een mening, er is geen absoluut goed of slecht. We zijn allemaal individuen. Maar als mensen originaliteit bij me zien, dan is dat heel vleiend. In iedere vorm van kunst, of het nu muziek, mode of schilderen is, is niets echt origineel. Alles is een kopie van een kopie van een idee.”

Je bent heel muzikaal opgegroeid, waarom ben je dance gaan maken?

Paul: “Dat heb ik niet gedaan, dat gebeurde gewoon. Het was geen carrière keus. Mijn interesse in muziek begon al heel vroeg. Ik spaarde allerlei keyboards als kind en probeerde daar beats en geluiden mee te maken. Veel mensen zien deze scene slechts als een manier om in korte tijd veel geld te verdienen of om de meisjes te krijgen. Dat is echt bullshit.”

Maar vind je succes dan ook iets slechts?

Paul: “Succes is goed, briljant zelfs. Ik ben daar niet snobistisch over. Wie zegt dat succes slecht is, is een idioot. Erotic Discourse was een enorm succes voor mij, maar de track werd gewoon teveel gedraaid. Dat verandert de plaat echter niet. Ik draai hem nu hooguit twee keer per jaar. Maar ik wil met zoveel mogelijk mensen communiceren. Maar er zijn mensen die me alleen kennen van die track, maar dat is hun verlies, mij kan het niet schelen. Er was een grote druk om mij na Erotic Discourse, om een opvolger te maken die precies hetzelfde klonk. Maar dat wilde ik niet doen. Ik blijf niet verder bouwen op dezelfde oude muziek.”

Meer info vind je op www.myspace.com/paulwoolford.