PS interview: Radio Slave

Matt Edwards a.k.a. Radio Slave is de koning van de remixen, onder meer voor Justin Timberlake en Kylie Minogue, en re-edits. Van de meest uiteenlopende genres en nummers maakt hij zijn eigen versies, zodat die naadloos in zijn sets passen. Naast Radio Slave brengt de Brit ook muziek uit onder aliassen als Matthew E, Quiet Village, Sea Devils en Rekid. Eind vorig jaar scoorde hij als Radio Slave nog een enorme clubhit met My Bleep en meer recenter nog met Secret Base.

Tekst: Jesse Voorn

Waar komt die diversiteit van je vandaan?

Matt: “Ik denk van mijn verleden. Ik zit al jaren in dance en toen ik jonger was ging ik echt vaak naar clubs. Toen had je ook nog geen subgenres. Alles werd gewoon naast elkaar gedraaid en genres waren ook niet echt bepaald. Je hoorde toen veel pop ook. Daar kom ik vandaan. Maar soms draai ik ook wat minder divers, dat hangt echt van het publiek af.”

Een gedegen achtergrond dus?

Matt: “Jazeker. Wat ik nu doe is gebaseerd op de vroege dagen van de dance en ik ben beïnvloed door de dj’s die ik hoorde toen ik jonger was. Grappig genoeg komt die hele stijl nu weer terug. Larry Levan in de Ministry Of Sound draaide nummers van wel 25 minuten, helemaal uitgesponnen, met dubversies en alles. Ricardo Villalobos doet dat nu ook. Dan bouw je echt iets op. Ik ben een erge fan van lange en hypnotiserende nummers.”

Wat is daar zo leuk aan, en aan die lange mixen?

Matt: “Het opbouwen van het drama, een hoogtepunt. Als producer ben ik ook gewend nummer voor lange tijd te horen, in de studio. Ik raak nooit verveeld door doorlopende loops, daar hou ik juist van.”

Vind het publiek dat ook leuk? Of willen die meer snellere mixen?

Matt: “Dat vindt het wel ok. De hele dance beweegt zich nu weer veel meer richting de house en steeds verder van stijlen als lawaaierige electro. Veel meer een groove en zachtheid en niet meer die mash-up dingen. Ik ben altijd helemaal weggeweest van Amerikaanse house en die werkt altijd perfect met techno en andere stijlen. Maar ik heb meerdere gezichten wat dat betreft. Mijn compilatie Creatures Of The Night die herfst vorig jaar uitkwam, was bijvoorbeeld veel meer een festival gevoel. Als je het publiek achter je hebt staan, dan kun je ook echt gaan experimenteren. Dan gooi ik er ook rock en disco doorheen. Je kunt hele serieuze muziek draaien, maar er moet ook ruimte zijn voor een grappige plaat, die de mensen aan het lachen maakt.”

Zie je het als jou taak om mensen in die zin aan het lachen te maken?

Matt: “Natuurlijk! Ik ben er om de mensen een goede tijd te bezorgen. Daar hoort ook een blik van herkenning bij. Zoals die Dennis Parker track op Creatures Of The Night, die kennen mensen echt. Veel van die oude muziek werkt nog steeds. Ik heb een hele grote collectie disco, waar ik graag gebruik van maak.”

Dus de beste dj-set is er eentje met een goede afwisseling van oude en nieuwe muziek?

Matt: “Absoluut. Voor mij wel in ieder geval. Ik draai ook altijd het liefst lange sets. Zes uur is voor mij de beste tijd. In de twee uur die je meestal krijgt is het heel moeilijk voor de mensen te doorgronden waar je muzikaal gezien nu precies staat. Dat is jammer, want het is beter om langer te draaien. Dan kun je ook meer relaxen en echt iets opbouwen. In twee uur tijd kan ik echt niet al die goede platen draaien. Zelfs zes uur is daar al te weinig voor, hahaa.”

Met welke perceptie kijk jij nu naar de dancewereld?

Matt: “Ik denk dat we nu op een ontzettend goede plek staan. We moesten even door de electroclash en de electrohouse heen om te komen waar we nu zijn. Maar dat is alleen maar goed, want die stijlen hebben wel veel nieuwe kids naar de dance getrokken, vooral ook een rockpubliek. Ze hebben gezien dat dance okay is. Vijf jaar geleden was dat onmogelijk geweest. Nu zijn er veel jonge mensen in de scene en ook veel nieuwe, jonge producers. Subgenres zijn ook niet meer nodig en het is een krachtig ding geworden.”

Mensen stoppen dance niet zoveel meer in hokjes?

Matt: “Dat vind ik inderdaad minder geworden. De cirkel is rond. Elektronische muziek heeft geen hokjes meer nodig. Het is nu allemaal geweldige elektronische muziek. House wordt nu ook gedraaid door techno dj’s en ik merk dat mensen een beetje moe worden van het genre dat minimal genoemd wordt. Het wordt nog steeds gedraaid, maar vaak denken mensen dat iets minimal is, terwijl het dat helemaal niet is.”

Jouw stijl kan daar soms ook wel wat van weg hebben. Heb je daar last van?

Matt: “Ik word ook wel eens als minimal dj gezien en dat kan me werkelijk niets schelen. Het is namelijk niet waar, maar mensen mogen denken wat ze willen. Maar daarom is het dus niet leuk om korte dj-sets te doen, want dan krijgen mensen niet de kans je optimaal te horen.”

Je hebt heel veel remixen gedaan. Wat is er zo leuk aan remixen?

Matt: “In 2005 had ik een heel slecht jaar, maar het afgelopen jaar ben ik door veel muziek geïnspireerd geraakt en ben ik weer veel gaan remixen. Eind 2005 deed ik een remix van Deer In The Headlights van Chelonis R. Jones, en dat heeft het remixen in een stroomversnelling gebracht. In 2006 heb ik dertig remixen gemaakt. Het gaat me daarbij echt niet om het geld, want meestal doen we een swob, ik een remix voor een artiest en die artiest een remix voor mij. Het is heel interessant om met de muziek van anderen te werken, om de parts te krijgen en daar mee aan de slag te gaan. Dit jaar ga ik niet veel doen. Ik maak er nog twee af en dan neem ik een pauze om aan mijn eigen muziek te werken. Momenteel leg ik de laatste hand aan een Quite Village album.”

Wat is voor jou dan het verschil tussen een remix en een edit, die je ook veel maakt?

Matt: “Ik maak niet zoveel edits meer, omdat iedereen dat tegenwoordig ook doet. Maar een edit moet niet veel aan een nummer veranderen. Je doet er wat effecten bij en dat is het wel. Maar het is snel te doen, dus heel makkelijk. Ze maken je sets wel wat specialer. Nu maak ik meer cd’s met effecten, die ik in een dj-set kan gebruiken. Ik draai nu ook meer dan eerst.”

Vanwaar?

Matt: “Ik ben de laatste twee jaar veel vaker gevraagd dan daarvoor. Ik doe iets van drie gigs per week nu en dat vind ik te gek. Je komt over de hele wereld en je draait voor verschillend publiek. Ik merk ook dat muziek overal anders werkt. Mijn eigen muziek werkte bijvoorbeeld helemaal niet in Australië, want daar willen ze meer rauwe breaks. Maar hier in Europa is het perfect.”

Wat wil jij dat er op de dansvloer gebeurt, als je staat te draaien?

Matt: “Dat de mensen gek worden en dat de meisjes hun kleren uitdoen, hahahaa. Ik wil een enthousiast publiek en hoe wilder het publiek is hoe beter mijn dj-sets. Als er bijna niemand in een club is of niemand reageert op wat ik doe, dan doe ik er ook veel minder moeite voor. Ik heb de energie van het publiek nodig om goed te kunnen draaien.”

Radio Slave draait zaterdag 3 maart op Bold in Panama, met Victor Coral en Lupe.

Meer info vind je op www.myspace.com/rekid.